Ὁ Λούσιος
Κυλᾶς ποτάμι ἥσυχο
τά γάργαρα νερά σου
μά ὅταν θυμώνεις γίνονται
θολά στό πέρασμά σου.
***
Τότε κυλᾶς ὁρμητικά
τά πάντα παρασύρεις
κι' ἔπειτα πάλι ἥσυχο
στήν κοίτη σου γυρίζεις.
***
Στίς ὄχθες σου ὑψώνονται
πανύψηλα πλατάνια
καί με ἰτιές ἀνάμεσα
σοῦ πλέκουνε στεφάνια.
***
Στεφάνι πλέκουν ἔνδοξο
γιατί ἐσύ διαφέρεις
ἀπό τούς ἄλους ποταμούς
ὅλης τῆς οἰκουμένης.
***
Στά ὕδατά σου ῤχότανε
ὁ Δίας νά λουστῇ
καί ἀπ'τίς πολλές φροντίδες του
γιά νά ξεκουραστῇ.
***
Οἱ νύμφες κι'ὅλες οἱ θεές
ἔπιναν κρυό νεράκι
ἀπ'τίς πηγές πού τρέχουνε
στίς ὄχθες σάν ρυάκι.
***
Κι' ἐγώ συχνά καθόμουνα
μέσ' τά πυκνά πλατάνια
καί ἡ σκέψη μου ταξίδευε
μακρυά σ' ἄλλα λιμάνια.
***
Πάντα κοντά σου ἐρχόμουνα
γιά νά ξεκουραστῶ
νά δροστιστώ μέ κρυό νερό
τόν πόνο μου γιά νά σου πῶ.
***
Πολλά ἦσαν τά ὄνειρα
πού ἔπλασα κοντά σου
μά πάντα μείναν ὄνειρα
καί τώρα εἶμαι μακρυά σου.
***
Ἀπό μακρυά σε νοσταλγῶ
καί θέλω νἄρθω πάλι
τίς δροσιές σου γιά να βρῶ
μές στό πυκνό πλατάνι.
Αθήνα 24-8-1968
Φίλιππος Καρβελᾶς
