........................................................................................................................................................
(Ο Σπύρος γεννήθηκε στο χωριό μας Σέρβου, το 1944
και πέθανε στην Αθήνα στις 21-4-2021, 77 ετών).
...................................................................................................
..............................................................................
Σεργιάνι βγήκε ο Χάροντας στα μέρη τα δικά μας,
τον τελευταίο τον καιρό, ήρθε πολύ κοντά μας.
Στον Αρτοζήνο φάνηκε κοντά σε μια βρυσούλα,
και τη ματιά του έριξε, εκεί προς τη Ραχούλα.
Γρήγορα πήγε στο χωριό, ρώτησε για να μάθει,
και στ΄ Αγγελάκου το "κεντρί", πήγε και κοντοστάθει.
Ορθώθηκε, κορδώθηκε και άρχισε να φωνάζει,
κανείς δεν τον ενόχλησε, ούτε και πως τον νοιάζει.
Το Σπύρο θέλω αφέντη μου, μαζί μου να τον πάρω,
παρέα να είναι πια και αυτός, στους άντρες με το Χάρο.
Το δάσκαλο θέλω δηλαδή, τον άντρα τον αγωνιστή,
τον ντόμπρο οικογενειάρχη, τον γνήσιο το στοχαστή.
Όμως, απάντηση καμιά από τον πατερούλη,
που έχει χάσει δυο παιδιά, το Γιάννη, τον Πανούλη.
Απ΄του "Μπουλούτσου" απέναντι, κλαίν΄όλοι με τις ώρες,
αφού θα μείνουν ορφανές, γυναίκα και τρεις κόρες.
Βιτσιά δίνει στο μαύρο του και στην Αθήνα μπαίνει,
το Σπύρο βρίσκει άρρωστο, βαριά να ανασαίνει.
Γρήγορα κόβει της ζωής, τον ύστατο ιμάντα
και τους δικούς του βύθισε στο πένθος, μια για πάντα.
Καλό ταξίδι φίλε μας, αγαπητέ πατριώτη,
Χαιρετισμούς
στο Λιάκο μας, σ΄αυτόν τον Αραπαίο,
στο Στάθη, στον Αντρέα μας,
στον κάθε μας Σερβαίο.
.
Χ. Ι. Μαραγκός
.
 |
|
Ο Σπύρος με τη γυναίκα του Κατερίνα Ζαχαράτου |
