Σχόλη ήταν η ημέρα που γεννήθηκες από τους φτωχούς, ταπεινούς γονείς σου. Σε φτώχεια πρωτάνοιξες τα μάτια σου και αντίκρισες τον Ήλιο, την Φύση, την μορφή της μάνα σου και την γλυκιά ματιά της.
Τους κτύπους της καρδιάς της αγροίκησες και συγχρονίστηκαν οι κτύποι στις καρδιές σας. Αισθάνθηκες την ανάσα της, πνοή ζωής η αγκαλιά της.
Το κλάμα σου τραγούδι μελωδικό ήταν στην μάνα σου, το χαμόγελό σου αγγελική του κόσμου ομορφιά, όνειρα ελπίδας…
.
Σε χαμοκέλα, σε χαμόσπιτο με στοργή, αγάπης φροντίδα από όλους μεγάλωνες με τις ευχές όλων, συγγενών και φίλων.
Ξανθό Αγγελούδι ήσουνα με Αγγελική εμφάνιση, μελωδικό το κλάμα σου, μουσική η φωνή σου. Στην αγκαλιά τους, οι παππούδες σε νανούριζαν και αποκοιμιόσουνα και χίλιες ευχές σου έδιναν.
Να γίνεις καλός άνθρωπος, να γίνεις καλή κοπέλα!... Γράμματα να μάθεις πολλά να γίνεις και δασκάλα!…
Και σαν μεγάλωσες και τσάπωσες λιγάκι, όλοι μαζί σε βάπτισαν και σου έδωσαν το όνομα Ελένη!...
Και ταίριαζε το όνομα στην όψη σου στην αγγελική μορφή σου....
Ελένη ήταν το όνομα της γιαγιά σου, της μάνας του πατέρα σου, Ελένη και της θειάς σου, της αδελφής της μάνας σου, της κόρης της γιαγιά σου Σταύραινας, που κοπελίτσα όμορφη σε ατύχημα σκοτώθηκε, στα δέκα έξη της χρόνια….
Φάνηκε τότε στην γιαγιά Σταύραινα που άκουσε το όνομα Ελένη, πως γύρισε πίσω η κόρη της.... Και σαν έμπαινες στου σπιτιού της την αυλόπορτα έλεγε πως έμπαινε μαζί με την εγγόνα της και η κόρη της, η Ελένη…
Τότε όταν σε έβλεπε, της λυνότανε ο κόμπος από το λαιμό και ο λάρυγγάς της άρχιζε το γέλιο, τα τραγούδια, τα νανουρίσματα, το γλέντι…
Της έδιωχνες τον καημό και το μεγάλο ντέρτι…
.
Μεγάλωσες και στο σχολειό επήγες, ο παππούς ο Σταύρος προφαντά σου αγόραζε αρκετά, πολλά τετράδια και μολύβια, γράμματα καλά να μάθεις, και εσύ τα χάριζες και στην μικρότερη αδελφούλα σου την Χριστίνα και πιασμένες χέρι- χέρι σαν ξανθά Αγγελούδια πηγαίνατε στο σχολειό αντάμα…
Η γιαγιά η Σταύραινα συχνά, πυκνά σας ευχότανε καλές τσούπες (κοπέλες) να γενείτε... Καλή και προκομμένη, ευτυχισμένη δασκάλα να γενείς… Και γιατρός η πιο άξια… Και ήταν η ώρα η καλή, η ώρα η ευλογημένη, και ανοιχτά ήταν τα Ουράνια να εισακουστεί η ευχή της και έγινες προκομμένη!...
Έγινες καθηγήτρια ξακουστή σε πέντε ξένες γλώσσες!... Ελληνικά, Γαλλικά, Αγγλικά, Ισπανικά, Ιταλικά. Μελέτες έρευνες μεταφράσεις έκανες πολλές, μεταπτυχιακά και ντοκτορά αράδα!...
.
Λιγοστό, μικρό είχες το σώμα σου, μα είχες τρανό, μεγάλο το μυαλό, την νοημοσύνη, τις γνώσεις, την καλοσύνη, την αγάπη!...
Αλλά ήσουν σεμνή, απλή, ταπεινή… Μεγάλη η μετριοφροσύνη σου!... Θαυμαστή η συμπεριφορά σου!...
Στους φίλους, στους συγγενείς, στους πατριώτες, στους γνωστούς δεν έκανες επίδειξη των γνώσεων, των προσόντων σου… Δεν έκανες τον καμπόσο!… Ήσουν παντού και πάντα απλή, καλοσυνάτη…
Έλεγες και έκανες πως είσαι με όλους τους ανθρώπους ίσα, στην νοημοσύνη, στην γνώση και στην πνευματική αξία… Και πάντοτε έλεγες:
Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του χάρισμα. Το Θεϊκό ταλέντο!...
Συνομιλούσες με όλους τους ανθρώπους απλά και έδινες απλόχερα βοήθεια, σε γνώμη, σε συμβουλές σου, και άφηνες τον συνομιλητή να πάρει από σένα ότι του ήταν χρήσιμο, και ταιριαστό.
Ήθελες την ωφέλεια το καλό, την προκοπή όλων, γνωστών, συγγενών και φίλων… Ήθελες ο κόσμος να χαίρεται, να γελάει…
Τίποτα δεν σου χαρίστηκε στην ζωή…
Μόνο της μάνα σου το μητρικό το γάλα… Και τίποτε άλλο…
Αγωνίστηκες τον τίμιο αγώνα της ζωής!..
.
Στην Αθήνα ήρθες οικογενειακώς, εσωτερική μετανάστρια στα εννέα σου χρόνια… Στην χαμοκέλα έμεινες και στο σχολειό όταν πήγαινες με την αδερφή σου την Χριστίνα, δύο μικρές τάβλες της οικοδομής σαν τραπέζι καρφωμένες είχατε για γραφείο, και δύο τσιμεντόλιθους για παιδικές καρέκλες και εκεί διαβάζατε καθισμένες, η μία απέναντι, αντίκρυ στην άλλη και είχατε χαρά μεγάλη!...
Εκεί, έτσι τότε έμαθες, μάθατε οι δυό σας τα γράμματα με υπομονή, επιμονή και θέληση μεγάλη. Και στο σχολείο και στο γυμνάσιο έπαιρνες πάντοτε άριστα!... Οι έπαινοι, τα βραβεία ήσαν αράδα!...
Από το σχολείο έμαθες τα γράμματα, τον τρόπο πώς να αποκτάς τις γνώσεις… Από την οικογένεια έμαθες, επήρες και απόκτησες τα θεμέλια της αρετής, του ήθους, της τιμής, της προκοπής, της αξιοσύνης…
Εκτός από τα πολλά τα γράμματα, από την μάνα σου έμαθες την μεγάλη υπομονή κι επιμονή στην ζωή, έμαθες στην οικονομία , στην ολιγάρκεια, στην αυτάρκεια, στο νοικοκυριό, στην ανεξαρτησία και μαζί με όλα αυτά σου έμαθε και την μοδιστρική την τέχνη…
Είχες αυτάρκεια, επάρκεια γνώσεων ζωής εφόδια, να ζεις αξιοπρεπώς στα πέρατα της οικουμένης και με θάρρος, θέληση και πίστη στο Θεό αντιμετώπιζες την κάθε δυσκολία της ζωής…
Το μυαλό σου ήταν ανοιχτό, ανήσυχο, ερευνητικό, για κάτι το καλό, το νέο, το φρέσκο, το τίμιο, το ηθικό, το καινούριο, το μεγάλο!...
.
Εργαζόμενη σπούδασες Γαλλική και Αγγλική φιλολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μεταπτυχιακούς τίτλους απόκτησες εργαζόμενη σε Γαλλία και Αγγλία και στην Αγγλία ντοκτορά…
Δίδαξες, δασκάλεψες, στην Ελλάδα, Ελληνικά, Γαλλικά, Αγγλικά ως ιδιωτική καθηγήτρια και στην Αγγλία σε κολέγιο…
Και τώρα ακόμα συνέχιζες να σπουδάζεις (δεν ξέρω τι?) στο ανοικτό Πανεπιστήμιο!…
Η διδασκαλία σου ήταν ευχάριστη στους μαθητές σου. Με μεθοδικότητα, φιλότιμο και έμπνευση αγάπης, τους ενστάλαζες την γνώση. Και ρούφαγαν αχόρταγα, ευχάριστα οι μαθητές σου από τα χείλη σου, την κάθε λέξη γνώσης.
Κάθε ημέρα πρόκοβαν οι μαθητές σου στο ήθος, στην τιμή, στην αρετή, στην αξιοσύνη της ζωής, στην γνώση στην επιστήμη. Η διδαχή σου ήταν μεστή ήθους, αγάπη προσφοράς και εμπεριστατωμένης γνώσης!...
Και από τους μαθητές σου στην προκοπή της ζωής, δεν λάθεψε κανένας…
Σε είχαν όλοι τους σε σεβασμό και εκτίμηση μεγάλη!...
Μία από τις μαθήτριες σου στην Αγγλία ήταν και η μικρή Ευαγγελία, η κόρη της ξαδέλφη σου της Παναγιώτας, της μάθαινες την Ελληνική γλώσσα, Αγγλικά και Ισπανικά. Και τώρα που έφυγες, δεν θέλει άλλη δασκάλα… Ήσουν αστέρι αυτόφωτο, σοφίας, σωφροσύνης, αγάπης λάμψη!...
.
Και η προσφορά σου ανιδιοτελής, στον πατριωτικό Σύνδεσμό μας των Απανταχού της Γης Σερβαίων Αρκαδίας «Η Κοίμηση της Θεοτόκου», άοκνος!...Τον υπηρέτησες πιστά με θέληση, και αγάπη ως Γενικός Γραμματέας του, χρόνια τώρα.
Η συμβολή σου καθοριστική, μεγάλη, στην έκδοση της εφημερίδας μας Αρτοζήνος, στην ιστοσελίδα μας servou.gr ως γενικός γραμματέας και ως υπεύθυνη έκδοσης της εφημερίδος και πρόεδρος της επιτροπής διαχείρισης της ιστοσελίδας. (Super διαχειριστής).
.
Είχες ευγενικό χαρακτήρα, άκουγες με μεγάλη προσοχή του κάθε ενός συνομιλητή σου την γνώμη και δεν λάθευες στην γνώμη σου, είχες και έπαιρνες σωστές, δίκαιες τις αποφάσεις…
Από τα ταλέντα τα δικά σου μοίραζες απλόχερα, σε όσους πλησίαζαν κοντά σου… Και αυτά δεν λιγόστευαν… Πιο τρανά γινόταν!…
Και στην οικογένεια σου μοίρασες από αυτά αρκετά, από φροντίδα και αγάπη… Στο αγαπημένο σου γιό Χρήστο έδωσες περίσσια αγάπη – γνώσεις. Τον δρόμο τον καλό της επιστήμης της ιατρικής του άνοιξες φαρδύ, επάξια με ήθος, με τιμή να περπατήσει και με φιλότιμο να σπουδάσει να γίνει καλός, τίμιος γιατρός, τον πόνο του ανθρώπου να θεραπεύει..
.
Χαρούμενη – ευτυχισμένη έδειχνες Ελένη… Ήσουν πάντοτε πρόσχαρη, γελαστή, δεν έδειχνες το κάτι, ότι κάποιος παραμόνευε, καιροφυλακτούσε να σε αρπάξει, για κάπου αλλού…
Αλλά-αλλά… Μηδέ έναν προ του τέλους μακάριζε…
Άλλες οι βουλές των ανθρώπων και άλλες του Θεού…
Δεν ξέρουμε και πότε είναι καλές και από το καλό το καλύτερο…
Έτσι ο Θεός, οι Υπέρτατες Θείες Δυνάμεις αποφασίζουν!...
Και εσύ Ελένη αποφάσισες… Υπάκουσες σε Θείες προσταγές… Κυριακή,13/11/2022 ήταν απομεσήμερο με τον αποσπερίτη ετοιμάστηκες και θέλησες την Γη και τούτο τον κόσμο να αφήσεις…
Να φύγεις, να ταξιδέψεις για αλλού, για αλαργινό ταξίδι…
Έφυγες την Πέμτη δέκα επτά (17) Νοέμβρη του2022 και με της Πούλιας την αστροφεγγιά και της αυγούλας την δροσιά, έφτασες στα Ουράνια…
Εκεί που σου πρέπει…
Είχες ετοιμαστεί για το ταξίδι αυτό, με προσφορά στον άνθρωπο, με πίστη στον Θεό και αγάπη…
Ανεμπόδιστα... (Αθώα!.) έφτασες εκεί, στην ανοιχτή για σένα την θύρα Παραδείσου, όπως σου αξίζει… Είχες και έχεις μαζί σου όλα τα διαπιστευτήρια… Τα Θεία ντοκουμέντα… Άγγελοι αμέσως σε αγκάλιασαν, σε πήρανε σιμά τους, σου πρόσφεραν να ξαποστάσεις το Θείο νέκταρ…
Ανάγκη φαίνεται σε είχανε και εκεί να βοηθήσεις στα Θεία προστάγματά τους. Και εσύ είπες με χαρά…
«Γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου..»
Εκεί στην ανοιχτή του Παραδείσου πόρτα, όρθιοι όλοι με ανοιχτές αγκάλες σε υποδέχτηκαν, συγγενείς, γνωστοί και φίλοι… Είναι και εκεί πολλοί, κοντά ένα τάγμα…
Και πρώτη-πρώτη στην γραμμή, ήταν και σε αγκάλιασε η νεαρή κοπελίτσα, με λουλούδια στο χέρι, που εκεί επήγε στα δέκα έξη της χρόνια, η θεία σου η Ελένη, που έχεις το όνομά της, η αδερφή της μάνας σου…
Ξωπίσω, δίπλα της, η γιαγιά σου Ελένη, η μάνα του πατέρα σου, και δίπλα ο πατέρας σου, που σας πολυαγαπούσε, ο σεμνός ο Κώστας. Τα χέρια του απλώνει σφιχτά και σε αγκαλιάζει…
Εκεί παρά δίπλα ακριβώς, ήτανε ο θείος σου, που πάντα αστειευότανε μαζί σας, ο παπάς Διονύσης, με θυμίαμα και τον σταυρό στο χέρι, σε ευλογάει και από το χέρι στου Παραδείσου την αυλή σε τραβάει, σε πάει...
Εκεί η γιαγιά σου η Σταύραινα, ο παππούς ο Σταύρος και ο παππούς ο Χρήστος σε αγκαλιάζουν και σε συχνορωτάνε: Τι κάνουν, πως είναι και πως τους άφησες εκεί, τους δικούς ανθρώπους?...
Και εσύ Ελένη όπως πάντοτε πρόσχαρη τους απαντάς, τους λές τα χαιρετίσματα, τους λες τα λόγια τα καλά, τους λες πως τους θυμούνται, συχνά τους κάνουν λειτουργιές, πυκνά τους μνημονεύουν… Είναι μακαρισμένοι…
‘Όμως τώρα... Και εσύ ανιψιά μου, που τώρα βιαστικά έφυγες ήσουν και είσαι μακαρισμένη… Έφυγες στην ψυχή αγνή, με το χαμόγελο στα χείλη, (Αγνώ είναι και το ποιητικό ψευδώνυμό σου), χωρίς κακία μέσα σου, και χωρίς μίσος για κανέναν…
Αγαπούσες αδιακρίτως όλο τον κόσμο!...
Όλων το καλό, την προκοπή ήθελες και προσπαθούσες, και όταν αυτό γινόταν, είχες χαρά μεγάλη!...
Ήσουν κόσμο περπατημένη, μορφωμένη κοσμοπολίτισσα!...
Τώρα Ελένη σε αναζητούν οι φίλοι σου, σε γυρεύουν και οι δικοί σου…
Σε προσμένει, σε καρτερεί και ο πατριωτικός ο σύνδεσμός μας, τις γιορτινές τις μέρες, την γιορτινή Χριστουγεννιάτικη εφημερίδα Αρτοζήνο να συντάξεις, να βγάλεις… Και εσύ Ελένη έφυγες και πας…
Τα Θεϊκά προστάγματα πιστά ακολουθάς!...
.
Εδώ τους δικούς σου ανθρώπους, τον πολυαγαπημένο σου τον γιό σου, τον Χρήστο σου, σε καλό δρόμο τον έχεις αφήσει και του έδειξες, τον ορμήνεψες, περήφανα, τίμια να περπατήσει, στα δικά σου βήματα, στα δικά σου αχνάρια, του ήθους, της αρετής, της αξιοσύνης να ακολουθήσει…
Έχει πάρει καλές αρχές, έχει καλά θεμέλια, από την οικογένεια και τα αχνάρια σου θα ακολουθήσει…
Αναπαύσου εν Ειρήνη….
Αυτά τα λίγα λόγια που τώρα γράφω, δεν τα έγραψα από την αρχή. Άφησα να εκφραστεί προφορικά ο κόσμος για σένα και εγγράφως να εκφραστούν και πολλοί άλλοι…
Φοβούμενος από την μεγάλη εκτίμηση και αγάπη μου, σαν θείος σου, μη παρασυρθώ και κάνω λάθος και σε κάτι υπερβάλω…
Ήσουν άξια, αυτοδημιούργητη, είχες αξιοσύνη, καλοσύνη, τιμή και γνώσεις… Στον πατριωτικό μας σύνδεσμο, χρόνια τώρα προσέφερες πολύτιμες, ανιδιοτελείς υπηρεσίες.
Φωτεινό, πρότυπο είσαι παράδειγμα προς μίμηση των νέων μας…
Αιωνία σου η μνήμη.
Γιάννης Στ. Βέργος (gortynios.isv)
5/12/2022
