ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΕΚΛΙΠΟΝΤΟΣ ΗΛΙΑ ΑΘ. ΣΧΙΖΑ ΑΝΤΙ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ
(Επί 25 ετίαν πρώην αιρετού Κοινοτάρχη Σερβαίων)
΄Οσα έζησα και ότι θυμάμαι
Πληροφορήθηκα, σήμερα (11.04.2023), ότι εξεδήμησεν εις Κύριον, ο αείμνηστος συγχωριανός μας, Ηλίας Αθ. Σχίζας (φωτο) και αυτομάτως, στην σκέψη μου, ήρθαν, όσα έζησα κοντά του και όσα εκ της Πολιτείας του, ως αιρετού Κοινοτάρχη, είχαν αντίκτυπο, στην καθημερινότητά μας (ατομικώς ή συνολικά, ως κατοίκων) της, τότε, Κοινότητος.
Ο εκδημήσας, ήταν, ο προτελευταίος , εν ζωή, κατ’ επανάληψιν εκλεγείς, πρώην Κοινοτάρχης, στο χωριό μας και με την μετάστασή του και την αιωνόβια, από του λίκνου, μέχρι του τάφου, αδιάλειπτη, παρουσία και δράση του, εκεί (χωριό), σχεδόν, κλείνει τον κύκλο, των πατέρων και μητέρων μας, που δεν απεδήμησαν, του γενεθλίου τόπου και δεν κατελήφθησαν, υπό νοσταλγίας, γι αυτόν (τόπο).
.
Τον θυμάμαι Κοινοτάρχη, μετά τον Γιώκο-Ντάρα και το διάλειμμα της θητείας, του Κων/νου Σπ. Δημόπουλου, αεικίνητο, επικοινωνιακό, προσφέροντα, τις όποιες Υγειονομικές του γνώσεις, σε πάσχοντες συγχωριανούς μας, με στόφα Πολιτικού, να υπόσχεται λύσεις, στα προβλήματα των κατοίκων του χωριού, με την σύμπραξη, ενδεχομένως και καθοδήγηση, του θείου του, με γνώσεις Σχολαρχείου, Γραμματέα της Κοινότητος, Χρήστου Ηλ. Παπαγεωργίου, για θέματα Τάξης, Ύδρευσης, οδοποιίας, εντός και εκτός χωριού, Σχολείου και Συγκοινωνίας, και αργότερα, ως επιστάτης και άρχων της κοινότητας, στα Δασικά Έργα, υπό την εποπτεία του Δασαρχείου Βυτίνης.
Ήταν το κυρίαρχο πρόσωπο, στα δρώμενα της αγοράς του χωριού, με συχνή και χωρίς διακρίσεις, παρουσία, στα μαγαζιά, τα καφενεία και τις ταβέρνες, με φίλους παντού, ως πχ. στο χωριό (Ντρουμέκας, Πετρόμπεης), στο Λυκούρεση (Χρ. Μάγκας), στα Λαγκάδια (Β. Μανιάτης, Αβραμόγιαννης, Μ. Κουρής), στα Όχθια (παπα-Μαρίνης ), για να αναφέρω κάποια (ενδεικτικά), στο δε σπίτι του (στο χωριό), δεν υπήρχε ημέρα, που να μην περάσει φιλοξενούμενος (Μουσαφίρης), είτε συγχωριανός μας, είτε από τα γύρω χωριά, έστω, για ένα ποτήρι κρασί.
.
Στα έργα της Κοινοτηταρχίας του, ως κορυφαία, θεωρώ την ανακατασκευή (μετά την πρώτη κατασκευή), του Υδραγωγείου της Κοκκινόβρυσης, με εργολάβο, τον αείμνηστο Μπαρμπα-Χρήστο Δ. Ρούτση, απο τα Λαγκάδια, πρός τον οποίο, εγώ ο ίδιος, μαθητής ων, του Γυμνασίου Λαγκαδίων, έδωκα την επιταγή, που μου εμπιστεύθηκε, προς επίδοση, για την πληρωμή της εργολαβίας, ο εκδημήσας Κοινοτάρχης.
Δεύτερο έργο, υφιστάμενο, είναι η διαμόρφωση της πηγής «Τρανη-Βρύση» και τα υπόλοιπα έργα ύδρευσης στο εσωτερικό δίκτυο του χωριού.
Κορυφαία έργο, επίσης, θεωρείται και είναι, η καθοριστική συμβολή του, ως Κοινοτάρχη, στην χάραξη και διάνοιξη του δρόμου Σέρβου-Αράπηδες, είναι δε χαρακτηριστική η φωτογραφία , με τον ίδιο, επάνω στην μπουλντόζα, που ξεκίνησε την διάνοιξη.
.
Με τον αείμνηστο εκλιπόντα, πρώην Κοινοτάρχη μας, είτε στο χωριό, είτε στα Λαγκάδια, είτε στα Σβόρνα, μέχρι που απεφοίτησα του Γυμνασίου Λαγκαδίων, ως φίλος του κρασιού, τότε, και εγώ, είχαμε συμπαρακαθήσει, σε πολλά γλέντια, στις δε μετακινήσεις μας, συνέδραμε, ως ταξιτζής, ο Αβραμόγιαννης ή ο αδελφός του Μήτσος.
Στην φιλόξενη, πιστή και αφοσιωμένη, σύζυγό του, Θεία Μαρία, καθώς και στον άλλοτε, στα Λαγκάδια, συγκάτοικό μου, τέως συνάδελφο και φίλο, γιό του Θανάση, την αγαπητή κόρη του Γεωργία, εγγόνια και λοιπούς οικείους, εκφράζω τα θερμά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια.
Ας είναι ελαφρό το χώμα της Σερβαίικης γης, που τον γέννησε, τον κράτησε κοντά της και τον σκέπασε, δια παντός.
Αιωνία του η μνήμη!
Αθανάσιος Κων. Γκούτης
