Η πεζοπορική διαδρομή προς το βουνό "Αρτοζήνος" είναι εξόχως ενδιαφέρουσα, γιατί υπάρχει εξαιρετική φυσική ομορφιά και από το ύψος του βουνού μπορεί κάποιος να δει σχεδόν τα 2/3 της Πελλοπονήσου.

Δυστυχώς η πρόσβαση δεν είναι ακόμη εύκολη μέχρι την κοιρυφή, γιατί το αυτοκίνητο ανεβαίνει μέχρι ενός ορισμένου σημείου. Ελπίζουμε πως ο νεοσυσταθής ορειβατικός Σύλλογος  για την αξιοποίηση του φαραγγιού της Γκούρας,  θα βοηθήσει στη διάνοιξη του δρόμου και προς την κορυφή του βουνού, αφού από τους πρόποδες αρχίζει το φαράγγι και εκεί θα γίνουν κάποιες εγκαταστάσεις.

Ο Σύνδεσμος Σερβαίων έχει στο πρόγραμμά του να ξαναφτιάξει το ερειπομένο εκκλησάκι του Αγιολιά, που είναι στην κορυφή του βουνού.  Έτσι οι επισκέπτες και οι περιηγητές θα έχουν τη δυνατότητα, μαζί με την διαδρομή του φαραγγιού, να ανέβουν και στην κορυφή του βουνού, να αγναντέψουν και να γαληνέψει η ψυχή τους.

Για το βουνό και το χωριό Αρτοζήνος και για τη ζωή των Σερβαίων  που είχαν  εκεί τα χωράφια τους και τις στάνες τους και περνούσαν τα καλοκαίρια τους, μπορείτε να διαβάσετε 4 πολύ ενδιαφέροντα άρθρα.

1) Το βουνό και το χωριό Αρτοζήνος

2) Διακοπές στον Αρτοζήνο

3) Τα καλοκαίρια στον Αρτοζήνο

4) Εξωκκλήσια περιοχής  Αρτοζήνου. 

X. I. Mαραγκός


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.