Αριθμός Απόφασης 3/2011
Θέμα: Λαϊκή Συνέλευση για την τοποθέτηση προτομών στην πλατεία της εκκλησίας Κοίμησης της Θεοτόκου
Στου Σέρβου σήμερα στις 13 Αυγούστου του έτους 2011 ημέρα Σάββατο και ώρα 11:00 π.μ. ήλθε σε Γενική Συνέλευση η Τοπική Κοινότητα Σέρβου του Δήμου Γορτυνίας μετά από ανοικτή πρόσκληση του Προέδρου προς τους κατοίκους της κοινότητας.
Τοποθέτηση πατριωτών
- Σχίζας Νικόλαος του Δημητρίου
- Τρουπής Θεόδωρος του Γεωργίου
- Γκούτης Αθανάσιος του Κωνσταντίνου
- Μπόρας Αθανάσιος του Ιωάννη
- Μαραγκός Χρήστος του Ιωάννη
- Μπόρας Ηλίας του Ιωάννη
- Χρονόπουλος Ιωάννης του Ηλία
- Κωνσταντόπουλος Κωνσταντίνος του Νικολάου
- Ανδρίοπουλος Ανδρέας του Νικολάου
- Δημητροπούλου Στέλλα του Παναγιώτη
- Μπόρα Ελένη του Κωνσταντίνου
- Βέργος Ιωάννης του Νικολάου
- Παναγοπούλου – Μάνου Φανή
1. Ο κ. Τρουπής Θεόδωρος αναφέρθηκε συνοπτικά στην προσωπικότητα, στην προσφορά και το έργο του Θεόδωρου Σχίζα στο χωριό Σέρβου.
(ακολουθεί η επιστολή που κατατέθηκε στα πρακτικά)
Αγαπητοί πατριώτες,
Ο λόγος για τον οποίο είμαστε σήμερα εδώ, είναι σε όλους μας γνωστός.
Εκπροσωπώντας την ομάδα πρωτοβουλίας για την κατασκευή της προτομής του Θεοδώρου Σχίζα, θα προσπαθήσω να σας παρουσιάσω ποιος ήταν ο Θόδωρος Σχίζας, και πιο ήταν το έργο που προσέφερε στο χωριό και στους πατριώτες του. Είναι χρήσιμο να το κάνω γιατί μεταξύ μας υπάρχουν και νέοι πατριώτες που δεν τον γνώρισαν ούτε κατ΄όψη.
Ο Θόδωρος Ν. Σχίζας γεννήθηκε στο χωριό μας του Σέρβου το 1902, ήταν δευτερότοκος γιός του Νικολάου Σχίζα, που ήταν δάσκαλος.
Τελείωσε το Γυμνάσιο Δημητσάνας και μπήκε στη Σχολή Τηλεγραφητών στην Τρίπολη. Σε ηλικία 17 ετών εργαζόταν ως τηλεγραφητής στη Βλαχοκερασιά Αρκαδίας.
Αργότερα τοποθετήθηκε στα ΤΤΤ Λαγκαδίων όπου έμεινε αρκετά χρόνια. Εκεί γνώρισε και παντρεύτηκε τη Βάσω Κυριακοπούλου.
Μετά το γάμο του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και εργαζόταν στα Κεντρικά Γραφεία των ΤΤΤ. Από το 1939 έως το 1952 υπηρέτησε ως Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου των ΤΤΤ. Από το 1949 μέχρι το 1956 (οπότε και συνταξιοδοτήθηκε) υπηρέτησε ως προσωπάρχης των 3Τ. Για την εξαιρετική επίδοσή του κατά την μακροχρόνια υπηρεσία του « του απενεμήθη η ηθική αμοιβή της ΕΥΑΡΕΣΚΕΙΑΣ ( ΦΕΚ 146/6.7.56 Τεύχος Γ).
Στη συνέχεια διορίσθηκε Προσωπάρχης των ΕΗΣ νυν ΗΣΑΠ μέχρι και το 1975.
Ο Θόδωρος Σχίζας άρχισε να επισκέπτεται το χωριό συχνά όταν αυτό απέκτησε αμαξιτό δρόμο, δείχνοντας έτσι το ενδιαφέρον του για την ιδιαιτέρα του πατρίδα αλλά και για τους πατριώτες του.
Απεβίωσε στην Αθήνα το 1995.
Ερευνώντας τα πρακτικά των Γενικών Συνελεύσεων του Συλλόγου μας, διαπιστώνουμε να έχουν γίνει στο παρελθόν προτάσεις για να τιμηθούν πατριώτες που είχαν διακριθεί σαν πρότυπα, ξεχώριζαν για το ήθος τους και για την προσφορά τους στο χωριό, στους πατριώτες και στην κοινωνία γενικότερα.
Στη Γενική Συνέλευση της 10/12/2006 που έγινε ευρεία συζήτηση για την ονοματοδοσία δρόμων του χωριού, ώστε να τιμηθούν προσωπικότητες, ένας συγχωριανός μας, έψεξε (επέκρινε) τους ευεργετηθέντες από τον Θεόδωρο Σχίζα και τη σύζυγό του Βάσω λέγοντας:
Αυτοί οι ευεργετηθέντες όφειλαν να είναι όλοι παρόντες και να συγκεντρώσουν ένα σημαντικό ποσό το οποίο να διαθέσουν κατά την κρίση τους και να αποδείξουν έμπρακτα ότι τιμούν τη μνήμη των ευεργετών τους.
Στη Γενική Συνέλευση της 7.12.2004 (Φύλλο ΑΡΤΟΖΗΝΟΥ Ιαν.-Φεβρ.-2004 ), ένας άλλος πατριώτης, στην κριτική που έκανε για την κατασκευή του πρόναου της Κοιμήσεως της Θεοτόκου…στην επιχειρηματολογία του είπε και τα εξής «Κατά τη γνώμη μου, προσβάλλεται με αυτό που γίνεται και όπως γίνεται, η μνήμη του Μήτσιου του Δάρα και του Θόδωρου του Σχίζα που τόσα προσέφεραν και τόσο αγωνίστηκαν για να γίνει αυτή η εκκλησία»
Στην ίδια Συνέλευση ένας άλλος πατριώτης είπε, όπως καταγράφεται στο προαναφερόμενο φύλλο του Αρτοζήνου.
Μήτσιος Δάρας και Θόδωρος Σχίζας
…..θα ήθελα να κάνω μία μικρή αναφορά σε δύο ακόμη εξαίρετους πατριώτες,(σίγουρα υπάρχουν και άλλοι) που είναι γνωστή τόσο η προσφορά τους σε έργα του χωριού, όσο και η ευεργεσία τους σε πολλούς πατριώτες προσωπικά. Μιλάω φυσικά για το Μήτσιο το Δάρα και το Θόδωρο το Σχίζα (και τη σύζυγό του Βάσω).
Δεν θεωρώ βέβαια τον εαυτό μου το κατάλληλο πρόσωπο να μιλήσει γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Υπάρχουν άλλοι που είναι πιο κατάλληλοι από μένα, και πρέπει να το κάνουν. Προσωπικά δεν είχα μιλήσει ποτέ μαζί τους και τους έβλεπα από μακριά. Όμως είναι γνωστή η προσφορά τους στην εκτέλεση του έργου της κάτω εκκλησίας και όχι μόνο.
Έχω ακούσει από πολλούς να μιλούν με πολύ σεβασμό και για τους δύο πατριώτες.
Ιδιαίτερα γνωστή και σημαντική είναι η προσωπική εξυπηρέτηση που έκαναν σε πολλούς πατριώτες και τους διόρισαν σε Τράπεζες και οργανισμούς και έφαγαν όχι μόνο ψωμάκι αλλά και…..πεντεσπάνι.
Καιρός νομίζω είναι κάποιοι από αυτούς να αναλάβουν την πρωτοβουλία και σε συνεργασία με το Σύλλογο να βρουν τον τρόπο, ώστε να αποδώσουν στους εξαίρετους αυτούς πατριώτες την τιμή που τους αξίζει.
Σε άρθρο του που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα μας με τίτλο Ναός " Κοιμήσεως Θεοτόκου " αναφέρεται γράφει σχετικά
Εκπληρώθηκε το Τάμα !
Η δέηση του ιερέα υπέρ: Δωρητών, Επιτρόπων......, κάλυψε τους σεμνούς πρωταγωνιστές κύριους συντελεστές περατώσεως του έργου αείμνηστους Θεόδωρο Σχίζα, Δημήτριο Δάρα και απηχούσε ένα μεγάλο ευχαριστώ από όλους τους όπου γης πατριώτες προς τους μεγάλους ευεργέτες του.
Ο Βασίλης Δάρας (ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΕΡΒΟΥ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ),
στο κεφάλαιο Η «Κοίμηση της Θεοτόκου» σελ. 136 – 140, κάνει εκτενή αναφορά για την καθοριστική συμβολή των αειμνήστων Θόδωρου Σχίζα και Μήτσιου Δάρα στην ανοικοδόμηση του ναού
Ο Θόδωρος Τρουπής (Δάσκαλος- λογοτέχνης) είχε γράψει με το μοναδικό του τρόπο στον «Μοριά» (1995), όταν έφυγε από τη ζωή ο Θ. Σχίζας, το παρακάτω τετράστιχο πού νομίζω καταγράφει με την ακρίβεια αρχαίου επιγράμματος το έργο του ζεύγους Θόδωρου και Βάσως Σχίζα.
Ο Θόδωρος και η Βάσω του
για το καλό ταμένοι
Παρασταθήκαν στο χωριό
απ' το Θεό σταλμένοι
Ο Θόδωρος και η Βάσω του
μας άφησαν και πάνε
Μα τα καλά που φύτεψαν
ανθούν, μοσχοβολάνε.
Αγαπητοί πατριώτες, αναφέρθηκα σε κείμενα εγκρίτων συγχωριανών μας τις γνώμες των οποίων θεωρώ ιδιαιτέρως αντικειμενικές, και απολύτως ειλικρινείς .
Οι πατριώτες μας αυτοί δεν έτυχαν καμίας ευεργεσίας από το Θεόδωρο Σχίζα, ούτε και περίμεναν κάτι τέτοιο, αφού είχαν επιλέξει το δικό τους επιστημονικό η επαγγελματικό δρόμο.
Αγαπητοί πατριώτες,
Μια ομάδα 40 πατριωτών με τη συμπαράσταση συγγενών του Θεόδωρου Σχίζα κρίναμε ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε στις προαναφερόμενες παροτρύνσεις των εκλεκτών συγχωριανών μας παίρνοντας την πρωτοβουλία να τιμήσουμε τον Θεόδωρο Σχίζα τοποθετώντας την προτομή του στην πλατεία του χωριού.
Η προτομή θα είναι από μπρούτζο και θα έχει διαστάσεις
Το κόστος της κατασκευής και τοποθέτησης θα καλυφθεί από εθελοντικές εισφορές των συγγενών του Θ.Σχίζα, των πατριωτών που είχαν την πρωτοβουλία για την προτομή, και όσων άλλων Σερβαίων το επιθυμούν.
Σας αναφέρω ότι στην τελευταία Γενική Συνέλευση του Συλλόγου, η πλειοψηφία των συμμετασχόντων σε αυτή πατριωτών, τάχθηκε υπέρ της τοποθέτησης των προτομών του Θεοδώρου Σχίζα και Ιωάννου Δημόπουλου επί της πλατείας.
Τι έχει προσφέρει στο χωριό μας και στους πατριώτες του ο Θεόδωρος Σχίζας;
Ενδεικτικά αναφέρονται :
1.Όπως διαπιστώνεται από την αλληλογραφία που είχε με τον αείμνηστο γιατρό Γιάννη Δημόπουλο, είναι μεγάλη η συμβολή του, στην κατασκευή του Δημοτικού Σχολείου του χωριού.2.Όταν κάποτε πληροφορήθηκε ότι η εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων έσταζε νερά, ζήτησε να μάθει πόσο θα στοίχιζε η αντικατάσταση της κεραμοσκεπής, και έδωσε εντολή να αντικατασταθεί καταβάλλοντας την όλη δαπάνη.3.Η συμβολή του στην ανοικοδόμηση της εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου υπήρξε καθοριστική, και χωρίς υπερβολή, ήταν ο πιο κρίσιμος παράγοντας επιτυχίας.4.Στα πρακτικά της Γεν. Συνέλευσης του Συνδέσμου της 12.4.59 αναφέρεται ότι κατατίθεται η δήλωση παρά των αδελφών Δημητρίου και Θεοδώρου Σχίζα, ότι το εν τη θέση Τζούβαλη κτήμα προσφέρεται εις το Σύλλογο για την αποπεράτωση της εκκλησίας.5.Ο Θόδωρος Σχίζας σκέφθηκε ακόμη και τους ανθρώπους του καφενείου. Το 1968 αγόρασε την πρώτη τηλεόραση που εγκαταστάθηκε στο καφενείο του αείμνηστου Γιάννη Παναγόπουλου (Πανταλέχου), για να βλέπουν οι συγχωριανοί μας τις ειδήσεις. Το κάθε πράγμα έχει διαφορετική αξία στο χρόνο που προσφέρεται και στις συνθήκες που επικρατούν. Η τηλεόραση για τον πολύ κόσμο τότε, ήταν όνειρο.6.Μαζί με τη σύζυγό του Βάσω, δώρησαν τον μεγάλο πολυέλαιο και τη μικρή καμπάνα στην εκκλησία της κοιμήσεως της Θεοτόκου.7.Ήταν ο πρώτος χορηγός που ανταποκρίθηκε στην πρωτοβουλία του αείμνηστου Θεοδώρου Κ.Τρουπή για την ανοικοδόμηση του εξωκκλησίου του προφήτη Ηλία.8.Προ του θανάτου του είχε εκφράσει την επιθυμία για την ηλεκτροδότηση της Αγίας Παρασκευής, επιθυμία την οποία εκπλήρωσαν μετά τον θάνατόν του οι συγγενείς του.9.Από πολλούς πατριώτες, αλλά και φίλους που γνωρίζουν το έργο του Θεοδώρου Σχίζα, αποκορύφωμα της προσφοράς του θεωρείται ότι μπόρεσε και έδωσε εργασία σε ένα αρκετά μεγάλο αριθμό πατριωτών μας σε μια πολύ δύσκολη εποχή. Πολλοί από τους πατριώτες αυτούς τίμησαν το όνομά τους, την Τράπεζα και τους ΕΗΣ όπου εργάσθηκαν, και ακόμη τίμησαν τον ευεργέτη τους που ήταν υπερήφανος γιαυτούς. Μπορεί να υπάρχουν πατριώτες που δεν έτυχαν της ευεργεσίας του Θόδωρου Σχίζα, και να μην τοποθετήθηκαν σε εργασία. Οι συνθήκες και ευκαιρίες δεν ήσαν πάντα ίδιες, δεν διορίζονταν υπάλληλοι καθημερινά, οι Τράπεζες και ο Ηλεκτρικός σιδηρόδρομος ήταν ιδιωτικές επιχειρήσεις και όχι Δημόσιο. Τα πιθανά παράπονα δεν μειώνουν την προσφορά του Θ. Σχίζα. Πολλών ευεργετηθέντων πατριωτών άλλαξε η καθημερινότητα, απέκτησαν καλλίτερη ποιότητα ζωής, πρόσφεραν σπουδές στα παιδιά τους, βελτιώθηκε η κουλτούρα τους, και εν κατακλείδι, ωφελήθηκε το χωριό στο σύνολό του.10.Ο Θεόδωρος Σχίζας τα αλτρουϊστικά του αισθήματα εξέφρασε και σε άλλους χώρους προσφέροντας αμισθί και για 12 χρόνια τις υπηρεσίες του από απλό μέλος ως και αναπληρωτής Γενικός Γραμματές στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, καθώς και ως μέλος της Διοικούσης Επιτροπής του Νοσοκομείου Ασκληπείον Βούλας.
Αγαπητοί πατριώτες,
Τα τελευταία χρόνια η κοινωνία μας έχει χάσει το βηματισμό της. Οι καταναλωτικές συνήθειες και ατραποί που οδηγούν σε αυτές, και ο κατά γενική ομολογία ηθικός ξεπεσμός των πάντων, δεν αφήνουν περιθώρια προβολής προτύπων που να εμπνέουν τους νέους ανθρώπους ώστε να ενστερνιστούν υψηλά ιδανικά, όπως της αλληλεγγύης στους συνανθρώπους μας, την αγάπη προς την πατρίδα κλπ.
Τελειώνοντας, ευχαριστώ όλους σας που προσεχτικά με ακούσατε, και σας παρακαλώ για τη θετική τοποθέτησή σας στην πρωτοβουλία μας, ψηφίζοντας ΝΑΙ στην τοποθέτηση της προτομής του Θεοδώρου Σχίζα στην πλατεία του χωριού.
Φαντασθείτε τη ευχή θα ήταν για το χωριό να υπήρχε και σήμερα ένας Θόδωρος Σχίζας, να βοηθούσε τα παιδιά του χωριού μας στην κακή εποχή που ζούμε.
Σας ευχαριστώ και πάλι.
2. Ο κ. Γκούτης Αθανάσιος υπέρ της αναδείξεως προσώπων και προσφοράς στο χωριό και όχι τοποθέτησης προτομών.
3. Ο κ. Ιωάννης Παναγόπουλος τοποθετείται υπέρ κατασκευής κάποιου έργου στο χωριό εις μνήμη κ. Θεόδωρου Σχίζα αντί της τοποθέτησης προτομής.
4. Ο κ. Μπόρας Αθανάσιος τοποθετείται κατά της τοποθέτησης προτομής και αν υπάρξει θετική απόφαση να τοποθετηθεί σε άλλο χώρο και όχι στην κεντρική πλατεία του χωριού.
5. Ο κ. Ανδριόπουλος Ανδρέας είναι υπέρ της τοποθέτησης προτομής
6. Ο κ. Μπόρας Ηλίας του Ιωάννη είναι αρνητικός στην τοποθέτηση προτομής
7. Ο κ. Σχίζας Νικόλαος του Δημητρίου εξέθεσε το έργο του Θεόδωρου Σχίζα και ανεπιφύλακτα ετάχθη υπέρ της τοποθέτησης της προτομής στην κεντρική πλατεία του χωριού.
8. Ο κ. Χρονόπουλος Ιωάννης τοποθετήθηκε υπέρ της τοποθέτησης της προτομής στην κεντρική πλατεία
(ακολουθεί η επιστολή που κατατέθηκε στα πρακτικά)
Χαιρετίζω την πρωτοβουλία των πατριωτών που έφεραν το θέμα της τοποθέτησης της προτομής του αειμνήστου Θεοδώρου Σχίζα προς συζήτηση στην τοπική λαϊκή συνέλευση, έτσι ώστε να τύχει της ευρύτερης ή καθολικής αποδοχής από τους πατριώτες. Πριν από οποιαδήποτε τοποθέτηση καλό είναι να κάνουμε μία αναδρομή στην εποχή εκείνη και στην προσφορά του αειμνήστου Θ.Σχίζα.
Τα κύρια γνωρίσματα για τα κοινωνικά βιώματα της εποχής εκείνης ήταν η ανεργία, η φτώχεια, ο πληθωρισμός και κυρίως η εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση. Τότε ο αείμνηστος Θ.Σχίζας ευρισκόμενος στην υψηλότερη βαθμίδα του ομίλου Ανδρεάδη και ως αλτρουιστής και κατεχόμενος από υψηλό αίσθημα πατριωτισμού και αλληλεγγύης και έχοντας πίστη στις ουμανιστικές αξίες, βοήθησε όσους πατριώτες μπόρεσε, δίνοντας τους δουλειά. Τι άλλο πιο σπουδαίο από αυτό; Οι ενέργειές του αυτές είχαν ευεργετικές επιπτώσεις κυρίως τόσο στους ευεργετηθέντες, όσο και παράπλευρες θετικές ενέργειες στους πατριώτες του χωριού και όχι μόνο. Οι ευεργετηθέντες ανταποκρίθηκαν επάξια στα καθήκοντα τους, με εργατικότητα και υψηλό αίσθημα ευθύνης και συνέπειας. Έφεραν εις πέρας το όποιο έργο τους ανατέθηκε και αυτό στο μεγαλύτερο ποσοστό οφείλονταν στις οικογενειακές αρχές και παρακαταθήκες.
Συνοπτικά, με δύο φράσεις οι γονείς έλεγαν κατά κόρον: «Το μεροκάματο βγαίνει με ιδρώτα και να τιμάμε το ψωμί που τρώμε». Αυτό τα λέει όλα. Οι πατριώτες τίμησαν και τιμούν το ψωμί που τρώνε και ως ελάχιστη ένδειξη της αναγνώρισης της προσφοράς του αειμνήστου Θ.Σχίζα, έφεραν την παραπάνω πρόταση στη συνέλευση προς ψήφιση.
Ενόψει των παραπάνω ψηφίζω ΝΑΙ.
9. Ο κ. Χρήστος Μαραγκός τοποθετείται κατά της τοποθέτησης της προτομής
(ακολουθεί η επιστολή που κατατέθηκε στα πρακτικά)
Η απόδοση τιμής σε ανθρώπους που πρόσφεραν ξεχωριστές υπηρεσίες για το καλό του χωριού και των πατριωτών (ενδεχομένως και όλης της χώρας) είναι χρέος όλων μας, όλων των Σερβαίων.
Με αυτό το σκεπτικό, πριν τέσσερα χρόνια, επί προεδρίας στο σύνδεσμο του αείμνηστου Ηλία Χειμώνα, είχαμε προτείνει να γίνει ονοματοδοσία σε οκτώ πλατείες και δρόμους του χωριού. Να δοθούν τα ονόματα του χιλίαρχου Φώτη Δάρα και του Λοχαγού Δ. Τρουπή, για την προσφορά τους στο Έθνος, του ιατρού Ι. Δημόπουλου – που επί 21 χρόνια ηγήθη του Συνδέσμου και νομίζω πως κανείς δεν αμφισβητεί τις χωρίς διακρίσεις ευεργεσίες του στο χωριό και τους πατριώτες, του Γ. Γ. Τρουπή ως συνιδρυτού και πρώτου προέδρου του Συνδέσμου και της Μαρίας Παναγοπούλου, που ως λογοτέχνης διέσωσε την παράδοση τα ήθη και έθιμα του Τόπου.
Δυστυχώς η αντίστοιχη με την σημερινή Λαϊκή Συνέλευση, που έγινε τότε στο κάτω σχολιό, δεν αποδεχθεί την πρόταση του Συνδέσμου. Στο Νο 5 πρακτικό του Δημοτικού Διαμερίσματος Σέρβου που δημοσιεύθηκε στον «Αρτοζήνο» και υπογράφεται από τον τότε πρόεδρο Ι. Σχίζα και τα μέλη Αθ. Σχίζα και Ν. Μπόρα διαβάζουμε: «Η απόφαση που ελήφθη από τη Λαϊκή Συνέλευση με πλειοψηφία είναι να μη γίνει ονοματοδοσία δρόμων και πλατειών».
Τώρα έρχεται πρόταση που υπογράφεται από πενταμελή επιτροπή κατασκευής προτομή του Θ. Σχίζα – αν δεν κάνω λάθος και τα 5 μέλη είχαν διοριστεί από το Θ. Σχίζα στην Τράπεζα- για παραχώρηση χώρου επί της κεντρικής πλατείας (πάνω από εδώ) για την τοποθέτηση της προτομής. Το γεγονός ότι οι ευεργετηθήντες ανέλαβαν την σχετική πρωτοβουλία τους τιμά γιατί τους βγάζει από την κατηγορία των αχάριστων ευεργετηθέντων. Άλλο όμως προσωπική ευεργεσία και άλλο Γενική ευεργεσία των πατριωτών. Ξεχωριστές έννοιες.
Δεν ανήκω στην κατηγορία των ευεργετηθέντων, δεν είχα μιλήσει ποτέ με τον Θ. Σχίζα, δεν θα αμφισβητήσω όμως τις υπηρεσίες του στο χωριό, στο Σύνδεσμο και τις ευεργεσίες του σε ορισμένους πατριώτες, κυρίως του συγγενικού και φιλικού περιβάλλοντος του. Όμως το να παραχωρηθεί χώρος για την προτομή στο πλέον κεντρικό σημείο του χωριού, δεν με βρίσκει σύμφωνο, κυρίως για το λόγο ότι εμμέσως ανακηρρύσεται ο πλέον αξιόλογος ευεργέτης, πράγμα που δεν είναι αληθές. Υπάρχει το επιχείρημα πως όταν γίνουν οι προτομές και άλλων ευεργετών ας τοποθετηθούν και αυτές στην πλατεία. Και αν δεν γίνει καμία άλλη προτομή, που είναι και το πλέον πιθανό, θα παραμείνει η μία και μοναδική στην πλατεία για πάντα, πράγμα άδικο τουλάχιστον για το γιατρό Δημόπουλο, αλλά και για άλλους Σερβαίους που έδωσαν τη ζωή τους, για το συμφέρον όχι μόνο του δικού μας τόπου αλλά και όλης της χώρας και δεν τους παραχωρήθηκε ούτε μια αράδα τόπος να γραφτεί το όνομά τους, στο ηρώο, που προσέφεραν ότι πολυτιμότερο έχει ο άνθρωπος, την ίδια τους τη ζωή, πέρα από οποιαδήποτε ιδεολογία.
Θυμάμαι στα Λαγκάδια, όταν πηγαίναμε την 25η Μαρτίου να καταθέσουμε στεφάνι στη μνήμη του Κανέλλου Δεληγιάννη, βλέπαμε την προτομή του κάπου εκεί στο σπίτι του. Γιατί και η προτομή του Θ. Σχίζα να μην τοποθετηθεί κάπου στα Σχιζαίικα, ή πιο πάνω, στην πρώτη πλατεία του χωριού που στρίβουν τα λεωφορεία, που προτάθηκε από το Σύνδεσμο να δοθεί το όνομα του. Αυτή είναι και η πρόταση μου.
10. Η κ. Δημητροπούλου Στέλλα τοποθετείται κατά της τοποθέτησης προτομής
11. Η κ. Μπόρα Ελένη κατά της τοποθέτησης προτομής, πρότεινε δε τοποθέτηση προτομής της Σερβαίας μάνας
12. Ο κ. Κωνσταντόπουλος Κωνσταντίνος τοποθετείτε κατά της τοποθέτησης προτομής αλλά πρότεινε και άλλοι πατριώτες πρότεινε να μιμηθούν το παράδειγμα τους.
13. Ο κ. Βέργος Ιωάννης τοποθετείται υπέρ της τοποθέτηση προτομής
(ακολουθεί η επιστολή που κατατέθηκε στα πρακτικά)
Σε ακαθόριστες χρονικές περιόδους η Φύση, η Θεία πρόνοια μεριμνά και εμφανίζονται εις την κοινωνία των ανθρώπων, άνθρωποι προικισμένοι με ιδιαίτερα, χαρακτηριστικά, ψυχικά, σωματικά και πνευματικά .
Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν συνήθως πράγματα θαυμαστά, αδύνατα, σχεδόν ακατόρθωτα από τους περισσότερους, τα οποία όμως αποδεδειγμένα ωφελούν πολλούς άλλους ανθρώπους.
Στην κατηγορία αυτή, συγκαταλέγονται οι Δωρητές, οι Ευεργέτες και οι Ήρωες. Από αυτού του είδους των χαρακτήρων, των ανθρώπων η κοινωνία έχει ανάγκη και περί αυτών ο λόγος.
ΔΩΡΙΤΕΣ: Λέγονται και είναι οι άνθρωποι που δώρισαν μέρος απο την περιουσία τους προς κοινωνικούς σκοπούς. Η δωρεά εξυπηρετεί πρωτίστως τα φιλανθρωπικά, ψυχικά αισθήματα, συναισθήματατου δωρητού, δια την οποία ουδέποτε αναμένει ο ίδιος ανταπόδοση ή κατά το ελάχιστον αναγνώριση.
Οι δωρητές διαπνέονται από ηθικά συναισθήματα και απότην ιδέα του να χαίρονται προσφέροντας.
Ο δωρητής όταν προσφέρει η χαρά του μεγαλώνει όταν βλέπει ότι η δωρεά του αξιοποιείται καλά και πιάνει τόπο και καρποφορεί υλικά και περισσότερο ηθικά, σε πνευματικά αγαθά. Αισθάνεται ψυχική αγαλλίαση, εάν πραγματικά η δωρεά του γίνεται μικρό εργαλείο, το μέσο ηθικής, πνευματικής ανέλιξης, της οικονομικής ανάπτυξης του συνόλου της κοινωνίας και η επίτευξης γενικά του σκοπού της δωρεάς του.
Η δωρεά,η βοήθεια, [η ελεημοσύνη]όσο μικρή και αν είναι, αποτρέπει το άνθρωπο από σκέψεις και πράξεις της καταστροφής.
Την κατάλληλη στιγμή σώζει ζωή ανθρώπου...!
Είναι το εργαλείο της προόδου, πολλάκις είναι το μέσο αξιοποίησης της δυναμικής του μυαλού του ανθρώπου και η δύναμις αναμόρφωσης, του πνευματικού, οικονομικού, κοινωνικού ιστού, της κοινωνίας των ανθρώπων.
Πόσοι και πόσοι άνθρωποι φτωχοί με τις μικρές βοήθειες, δωρεές δεν σπούδασαν και έγιναν επιστήμονες χρήσιμοι στην κοινωνία;
ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ: Λέγονται και ανακηρύσσονται οι άνθρωποι που εξυπηρέτησαν ιδέες. Αυτοί που βοήθησαν, υλικά, ή ηθικά, πνευματικά τον άνθρωπο , ή σύνολον ανθρώπων, καθέναν χωριστά ή ομαδικά, την κοινωνία ανθρώπων ή το έθνος ή την ανθρωπότητα στο σύνολο της.
Διέθεσαν την πνευματική, την ψυχική και σωματική τους υπόσταση, την περιουσία τους, το είναι τους, σε αλτρουιστικούς, πνευματικούς, ηθικούς σκοπούς, εθνικές επιδιώξεις και ιδέες .
Συνήθως είναι άνθρωποι ψυχικά ευαίσθητοι στο ανθρώπινο πόνο, και στις ηθικές ιδέες, με πνευματική και ψυχική ισορροπία που ευτύχησαν να έχουν οικονομική δυνατότητα και ευμάρεια . Είναι οι άνθρωποι, με περίσσευμα ήθους, αρετής και αγάπη στον άνθρωπο.
Σκοπός τους και επιδίωξή τους ήταν και είναι, το πώς θα εξυπηρετήσουν το πώς θα βοηθήσουν κοινωνικές ομάδες ανθρώπων .Πώς θα τους ανορθώσουν ηθικά, ψυχικά, πνευματικά, οικονομικά σωματικά.
Toπως θα τονβοηθήσουν...!
Να του απαλύνουν τον πόνο χωρίς να περιμένουν, ούτε να ελπίζουν εις μερική, ή ολική ανταπόδοση.
Διέθεσαν μέρος, η και ολόκληρο το είναι τους, εις την υπηρεσία και την εξυπηρέτηση της ιδέας και του ανθρώπου. Ευχαριστιούνται και χαίρονται να προσφέρουν πνευματικά ηθικά και υλικά.
Είναι ψυχικά ευαίσθητοι, σκέπτονται πώς θα μοιράσουν την χαρά στον κόσμο να μεγαλώσει και να μικρύνει η λύπη, η στενοχώρια...!
Λυπούνται με την στενοχώρια, την δυστυχία των ανθρώπων και προσπαθούν να απαλύνουν τον πόνο και να θεραπεύσουν τα παθήματά τους. Χαίρονται προσφέροντας την δωρεά τους, την ευεργεσία τους και με την χαρά των πολλών.
Σκοπός τους, είναι μέσω της ευεργεσίας, η ζωή, η ηθική, η πνευματική, η οικονομική ανόρθωση των κοινωνιών, μικρών η μεγάλων ,του έθνους η και της ανθρωπότητας.
Διακρίνονται, εις ευεργέτες και εις μεγάλους ευεργέτες, ανάλογα του μεγέθους του καλού που παράγεται από την ευεργεσία τους. Η μικρή, ή, η μεγάλη ευεργεσία, η μικρή, ή, η μεγάλη οικονομική βοήθεια, είτε δια λόγου , είτε δια έργου, είναι η αιτία, είναι η σπορά και το γέννημα μεγάλου καλού...!
Όμως, η Θεία νομοτέλεια ορίζει:
Οι μεν σπορείς , οι ζευγολάτες της ευεργεσίας να φεύγουν...!
Η δε σπορά, να μένει και να καρποφορεί...!
Παραμένει όμως, η ευεργεσία, ως αεί θάλλουσα και πάντοτε καρποφορούσα και οι ευεργετημένοι...!
Αυτοί που απολαμβάνουν τους καρπούς των δωρεών της ευεργεσίας, που εάν δεν υπήρχε αυτήη ευεργεσία, η μικρή, ή η μεγάλη δωρεά, και το αποτέλεσμα της ευεργεσίας , το είναι τους, η υπόστασή τους, η εξέλιξης των ευεργετηθέντων, θα ήταν αμφίβολη και ίσως διαφορετική...
Η ευεργεσία εμπεριέχει ελεημοσύνη και αγάπη.
Ο ευεργέτης είναι άνθρωπος, μακαρισμένος, ευλογημένος από την φύση, την Θεία πρόνοια, από τον Θεό.
Είπε:Ο Χριστός εις την επί του όρους ομιλία του...!
Μακάριοι οι ελεήμονες...
Οι ευεργέτες δεν έχουν ανάγκη, αναγνώρισης των ευεργεσιών τους...!
Η ευεργεσία από μόνη της μιλάει...!
Αυτοί τις περισσότερες φορές δεν βρίσκονται στην ζωή, και με διαθήκη κάνουν την ευεργεσία τους!...
Οι ευεργετημένοι βρίσκονται στην ζωή και δια της ευεργεσίας κερδίζουν και χαίρονται ζωή...!
Τα αποτελέσματα, της ευεργεσίας τους, ίσως να είναι, είναι διαρκή, αναπαραγόμενα και διαχρονικά.
Αυτοί, οι ευεργετημένοι, πρέπει και έχουν ηθική υποχρέωση έκφρασης της ευγνωμοσύνης τους, έμπρακτα, και εμφανώς...
Αφ ενός μεν, για να μη θεωρηθούν αγενείς, αχάριστοι, αφ ετέρου δε, με τον τρόπο τους να γίνονται ηθικοί καθοδηγητές της κοινωνίας...!
Κίνητρο προς ανάδειξη και νέων ευεργετών και δωρητών, που πάντοτε έχει ανάγκη κοινωνία, όσο και ευημερούσα να είναι...!
Στην μικρή κοινωνία του χωριού μας κατά περιόδους, έχουν εμφανισθεί με αυτές τις αρετές, με αυτές τις ευαισθησίες αρκετοί άνθρωποι.
Μπορώ όμως να ειπώ χωρίς επιφύλαξη ότι όλοι μας ,άλλος λίγο και ο άλλος περισσότερο, διακατεχόμαστε από το αίσθημα του φιλότιμου, της προσφοράς, της αλληλεγγύης και όλοι μας προσφέρουμε στα κοινά με προθυμία και πολλές φορές ο καθένας μας και με το παραπάνω από τις δυνατότητές μας ,στερούμενοι ακόμη και των αναγκαίων αγαθών...!
Αυτό είναι το μεγαλείο της ψυχής μας, που σε όλους μας αξίζει ο μεγάλος έπαινος, διότι με τα λίγα που προσφέρουμε, εμείς οι πολλοί, γίνανε και γίνονται έργα θαυμαστά προς κοινή χρήση και ωφέλεια.
Προς ψυχική, πνευματική αγαλλίαση και ευχαρίστηση όλων μας.
Πρώτα, πρώτα θα ήταν παράλειψή μου να μην εξυμνήσω, την μπέσα, το ήθος, την σύνεση, των απλοϊκών ανθρώπων του χωριού μου, που σε προηγούμενες, σε δύσκολες, σκληρές, ανώμαλες, άναρχες εποχές, καταστάσεις , διαφύλαξαν και σεβάστηκαν την ανθρώπινη ζωή...!
Δεν εκμεταλλεύτηκαν την αδυναμία, ο ένας του άλλου και προσπάθησαν, οι πιο δυνατοί, όχι να τους εκμεταλλευτούν, αλλά να τους διαφυλάξουν...!
Και τέτοιοι ήσαν πολλοί!
Δεν θα αναφερθώ ονομαστικά...
Σε όλους, αυτούς αξίζει ο έπαινος, διότι απέτρεψαν με το ήθος τους, να γίνουν ανοσιουργήματα στην κοινωνία του χωριού μας. Τότε που ο νόμος είχε καταλυθεί και κράτος δεν υπήρχε...
Και επικρατούσε η δύναμη του ισχυρότερου...!
Στην τότε κοινωνία, αξίζει ο μεγάλος μας ηθικός σεβασμός και αν υπήρξαν, κάποιες μικρές, μικρό παρεξηγήσεις ήσαν ασήμαντες, ανθρώπινες, σχεδόν αμελητέες.
Ας αναλογιστούμε και σήμερα μήπως δεν υπάρχουν τέτοιες μικροδιαφορές;
Μήπως εμείς σε ανάλογες περιστάσεις, δεν θα είχαμε την αντοχή τους...
Αυτό είναι, το μεγαλείο της ψυχής τους...!
Και το ηθικό τους σθένος...!
Σεβάστηκε, αγάπαγε και βοήθησε τότε, ο ένας τον άλλον...! Μοιράστηκανε το λίγο ψωμί τους και επέζησαν όλοι τους...!
Μέχρι και τα γεννησιάρικα παιδιά προστάτευσαν, θήλαζαν και μοιραζόντουσαν, το μητρικό το γάλα, της μάνας που είχε γάλα, με αυτή την μάνα που από την πείνα δεν είχε σταγόνα!... στο στήθος της, για να βυζάξει το μωρό της...!
Και έζησαν, τότε όλα τα παιδιά...!
Δεν πέθανε κανένα από την πείνα!
Αυτοί τότε, ήσαν όλοι τους, οι μεγάλοι ηθικοί ευεργέτες, του ήθους,του φιλότιμου, της ανθρωπιάς!
Της ζωής!
Τι μεγαλείο;
Τι δύναμη ψυχής;
Η μία μάνα να μοιράζεται το λιγοστό της, το γάλα της!
Το ένα βρέφος να μοιράζεται το λίγο γάλα της μάνας του, με το άλλο το βρέφος!....
Τον αυριανό ... φίλο του!
Το γάλα από τα στήθη της, τροφή του παιδιού της, με την άλλη την μάνα, που δεν είχε στο στήθος της, σταγόνα γάλα, για να ζήσει και αυτής το μωρο, την μία ημέρα… το σήμερα, το παιδί της, μαζί και με το δικό της το παιδί!
Ελπίζοντας και δύο μανάδες, στον Θεό, στο αύριο...!
Που από την πείνα θα πέθαινε!....και τώρα ζει!
Και η μάνα του, τότε και τώρα το χαίρεται, καλός, και χρήσιμος, να είναι επάνω στην πλάση!
Αυτές είναι οι πράξεις, του μεγαλείου, της μεγάλης ευεργεσίας, της ηθικής ευεργεσίας, της μεγάλης δωρεάς… της ζωής!
Δεν θα αναφέρω ονομαστικά κανέναν, διότι φοβάμαι μη λησμονήσω κάποιον, ή κάποια και τότε θα είναι, η απρέπεια η μεγάλη! Ήσαν όμως, πολλοί και πολλές...!
Αυτές τις δύσκολες εποχές, που όλοι είχαν ανάγκη ο ένας, το άλλον και όλοι μας μαζί, από όλους, ο Θεός έστελνε και από ένα, δύο, από αυτούς, τους καλούς ανθρώπους.
Και αυτοί, οι λίγοι προσέφεραν στους πολλούς κάτι περισσότερο, το κάτι τις, περισσότερο από τους άλλους, σε συμβουλή, σε ορμήνια ,και βοήθεια, στο πρώτο αχνάρι, στο πρώτο βήμα της ζωής και της προόδου.
Και πρώτος από όλους, από όσο εγώ θυμάμαι προσέφερε με φιλότιμο, την αγάπη του και σε όλους τους συμπατριώτες του, την ορμήνια του, έμπρακτα την συμβουλή του, μαζί με το κινίνο και τους έλεγε:
Και πρώτα από όλα, πείσμα το έβαλε, Σχολειό καλό στο χωριό να φτιάξει!
Τότε οι συνθήκες ήσαν δύσκολες και δρόμος στο χωριό δεν υπήρχε.
Όλους τους παρακίνησε, όλους τους εμψύχωσε και αυτός, μπροστάρης ήτανε, σε όλες τις δυσκολίες και όλοι μαζί το
έφτιαξαν !... Το Σχολειό!
Ποιος είναι αυτός, που πρέπει να θεωρείται, μεγάλος;
Αυτός είναι: Οπρώτος!
Είναι: Ο γιατρός, Ιωάννης Δημόπουλος!
Ο γιατρός μας...!
Όπως τότε τον λέγανε και τώρα έτσι έχει μείνει.
Τι έκανε και πόσα έδωσε για να τον λένε και λέμε, και μεγάλο;
Δεν ξέρω τα πόσα, λίγα ή πολλά έδωσε, η ξόδεψε...!
Αυτό όμως, το ένα, το ξέρω:
Αυτός, όπως λένε, οι πολλοί, είχε και πολύφιλότιμο...!
Αυτά, δεν τα έγραφε και στα δεφτέρια!
Και με τις συμβουλές και τις ορμήνιες του, έγινε τότε το σχολειό μας και εκεί εμάθανε και μάθαμε, πολλά παιδιά καλά τα γράμματα και ξύπνησε το μυαλό τους!... Και το μυαλό μας!...
Μικρή, μπορεί να ήταν η ορμήνια του, με τα μικρά, τα λίγατα λόγια η συμβουλή του...!
Μα το αποτέλεσμα, διαχρονικό,- μεγάλο!
Μικρό είναι και το καρύδι που το δίνουμε και το φυτεύει στην γη, και ο άλλος!…
Μα γίνεται, μία καρυδιά, τρανή...!Τόσο μεγάλη...!
Που πολλά καρύδια κάνει...!
Και μετά έφτιαξαν και το δρόμο και ανοίξανε οι ορίζοντες της γης, να ειδούν οι πολλοί και αυτοί, που μάθανε τα λίγα γράμματα, τι υπάρχει και πιο πέρα… Πιο πέρα και από τον Aρτοζήνο!
Τότε, σε αυτή την περίσταση, βρέθηκαν οι άλλοι, δύο –τρείς καλοί άνθρωποι, με ευγενικά αισθήματα, φιλότιμο, που και ήξεραν και αυτοί από φτώχεια, για να βοηθήσουν με την κουβέντα τους, εκεί όπου τους πέρναγε, στο πρώτο βήμα που κάνανε οι νέοι του χωριού μας, που ήσαν και αυτοί άξιοι και καλοί, αλλά οι εποχές ήσαν λοβές, οι δυνατότητες, μικρές...
Το τίποτα, από το σπίτι, δεν υπήρχε, για κάτι το πιο πέρα, το καλύτερο.
Ο φούρνος στο σπίτι, στο χωριό, που έψηνε το ψωμί, για αυτούς είχε γκρεμισθεί!..
Και το νερό ακόμα, είχε στερέψει !...
Έπρεπε να φύγουν….
Και στην φυγή τους, στο ψάξιμο να βρουν νερό, ψωμί, βρήκαν συμπαραστάτες, τους τρεις μεγάλους ευεργέτες!
Θεία –μάνα!.. Την λέγανε, τότε τα παιδιά, την Βάσω Κυριακόπουλου –Σχίζα. Και Θείο!... Τους δύο άλλους. Τον Θόδωρο τον Σχίζα και τον Μήτσο τον Δάρα τον τελώνη.
Αυτοί οι τρεις,ίσως και σίγουρα υπάρχουν και άλλοι, είναι που βοήθησαν, τους περισσότερους από όλους εμάς τους άλλους και μας έδωσαν, με την δουλειά μας, το λίγο ψωμί και το νερό, να φάμε και να πιούμε, τότε, που το είχαμε μεγάλη ανάγκη και όλοι μας με το φιλότιμό μας, αντάξια το τιμήσαμε αυτό το λίγο, το ψωμάκι...!
Με την αξιοσύνη μας, σπουδάζαμε, δουλεύοντας και προκόψαμε στην δουλειά μας, και όλοι μας, εφτιάξαμε οικογένειες καλές, μορφώσαμε πολύ καλύτερα τα παιδιά μας και έτσι με το φιλότιμο, την μόρφωση και τον ιδρώτα μας, έγινε η μεγάλη κοινωνική πρόοδος, η ανακατάταξη της οικονομικοκοινωνικής δομής του χωριού μας.
Βέβαια, αυτοί οι τρεις, δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν όλους... Αλλά βοήθησαν πολλούς!...
Χωρίς αυτοί να είναι πολιτικοί, την ψήφο μας να μας ζητήσουν, να έχουν την ανάγκη της, να κάνουν την δουλειά τους!
Πρόφερανό που μπορούσανε το καλό χωρίς να περιμένουν, να θέλουν, τίποτα, από κανέναν, το κάτι τις, από όλους μας!...
Τίποτα δεν μας ζητήσανε και τώρα πια, δεν μας ζητάνε!...
Και όπου μπορούσαν κάνανε το καλό, και σε άλλα κοινωφελή έργα...
Μακάρι από τα μισά, από αυτά που προσέφεραν, που έκαναν αυτοί οι τρεις, να μπορούσαμε να κάναμε και όλοι, εμείς οι άλλοι!...
Και περισσότερο, τώρα, σήμερα, που γυρίσανε οι εποχές και ήρθανε οι ίδιες, πάλι!...
Θα αποτολμήσω να καταγράψω, σε πόσα παιδιά τότε οι τρεις τους έδωσαν την δουλειά, για το λίγο ψωμί, που τότε όλοι μας το είχαμε μεγάλη ανάγκη και ας κάνω και το λάθος!
Και το λάθος, αν άθελα συμβεί και με την γόμα, σβήνει! Και αν το μυαλό ξεχάσει κανέναν, το κοντύλι, δεν έχει σωθεί, και αυτόν πάλι τον γράφει...!
Θα τους γράψω με την αράδα, αρχίζοντας από την κάτω μεριά του χωριού, σπίτι, σπίτι
Ας αρχίσω...
1.Σουλελές Δημήτριος του Βασιλείου στην τράπεζα
2.Σχίζας Χρήστος του Κωνσταντίνου στην ΕΗΣ
3.Βέργος Γεώργιος του Ιωάννου στην τράπεζα
4.Σχίζας Αναστάσιος του Γεωργίου στην τράπεζα
5.Σχίζας Νίκος του Χρήστου στην τράπεζα
6.Σχίζας Νίκος του Στέλιου στην τράπεζα
7.Σχίζας Μιχάλης του Στέλιου στην ΕΗΣ
8.Σχίζας Τάκης του Δημητρίου στην τράπεζα
9.Σχίζας Θάνος του Δημητρίου πολ/κός μηχ/κός τράπεζα
10.Στρίκος Ανδρέας του Παρασκευά στην τράπεζα
11.Στρίκος Αθανάσιος του Παρασκευά στην τράπεζα
12.Σχίζας Δημήτριος του Φώτη στην τράπεζα
13.Ρουσιάς Ευθύμιος του Στάθη στην ΕΗΣ
14.Δημόπουλος Γεώργιος του Ιωάννου στην τράπεζα
15.Δημόπουλος Δημήτριος του Ιωάννου στην τράπεζα
16.Δημόπουλος Θεόδωρος του Χρήστου στην ΕΗΣ
17.Κατσιάπης Γεώργιος του Πανάγου στην ΕΗΣ
18.Σχίζας Ιωάννης του Γεωργίου στο φοίνικα
19.Σχίζας Νίκος του Αθανασίου στην ΕΗΣ
20.Σχίζας Αθανάσιος του Ιωάννου στην ΕΗΣ
21.Βέργος Ιωάννης του Σταύρου στην τράπεζα
22.Παπαθωμόπουλος Ιωάννης του Κων/νου στην τράπεζα
23.Παπαγεωργίου Ηλίας του Χρήστου στην τράπεζα
24.Παπαγεωργίου Ελένη του Γεωργίου στο φοίνικα
25.Παπαγεωργίου Βασίλειος του Θεοδώρου στην ΕΗΣ
26.Κωνσταντόπουλος Νίκος του Κων/νου στην ΕΗΣ
27.Κωνσταντόπουλος Ηλίας του Δημητρίου στην ΕΗΣ
28.Τρουπής Θεόδωρος του Γεωργίου στην τράπεζα
29.Κωνσταντόπουλος Παναγής του στην τράπεζα
30.Δάρας Γεώργιος του Χρήστου στην τράπεζα
31.Δάρας Ιωάννης του Νίκου στη τράπεζα
32.Δάρας Παναγιώτης του Νίκου στην τράπεζα
33.Δάρας Κων/νος του Νίκου στην τράπεζα
34.ΔάραςΝίκος του Χρίστου στην τράπεζα
35.Γεωργακόπουλος Νίκος του Γεωργίου στην τράπεζα
36.Γεωργακόπουλος Γεώργιος του Κων/νου στην τράπεζα
37.Γεωργακοπούλου Καίτη του Νίκου στην τράπεζα
38.Τρουπής Γεώργιος του Ηλία στην ΕΗΣ
39.Παναγόπουλος Κων/νος του Ιωάννου στην ΕΗΣ
40.Παναγόπουλος Ιωάννης του Κων/νου στη ΕΗΣ
41.Αναστασόπουλος Χρήστος του Ιωάννου στην τράπεζα
41.Κωνσταντόπουλος Ηλίας του Παναγή στην τράπεζα
42.Βέργος Θεόδωρος του Νικολάου στην ΕΗΣ
43.Βέργος Γεώργιος του Νικολάου στην ΕΗΣ
44.Παγκράτης Κων/νος του Ευαγγέλου στην τράπεζα
45.Χειμώνας Ιωάννης του Αγγελή στην ΕΗΣ
45.Λιατσόπουλος Ηλίας του Ιωάννου στην ΕΗΣ
46.Κωνσταντόπουλος Γεώργιος στην τράπεζα
47.Κωνσταντόπουλος Ηλίας του Θ στην τράπεζα
48.Κωνσταντοπούλου Ρούλα του Θ στην τράπεζα
49.Σχίζας Γεώργιος του Θωμά στην τράπεζα
50.Δημόπουλος Θεόδωρος του Γεωργίου στην τράπεζα
51.Κωνσταντόπουλος Ηλίας του Δημητρίου ΕΗΣ
52.Λιατσόπουλος Παρασκευάς του Ιωάννου στην ΕΗΣ
Και να μη νομισθεί από τους άλλους που μετά θα ερθούνε, θα το διαβάσουνε και ίσως να ειπούνε:
Ότι όλοι αυτοί, οι παραπάνω, εμπήκανε φυτευτοί, και αμέσως διευθυντάδες και χαραμοφάηδες τρεφόσανται από τον δημόσιο κορβανά.
Όχι -όχι!
Στις ιδιωτικές τράπεζες του Στρατή του Ανδρεάδη δουλεύανε και στις γραμμές των ΕΗΣ. Εργάτες, κλητήρες, νυχτοφύλακες, πρωτομπήκανε, και με την μόρφωσή τους, ο καθένας τους, την αξιοσύνη τους, το ήθος, το φιλότιμο στην δουλειά τους, εδείξανε την προκοπή τους, εγίνανε μετά και διευθυντάδες...!
Με όλους αυτούς που ηθικά και έμπρακτα αυτοίβοηθήσανε, τώρα, ας σκεφτούμε να αποφασίσουμε,και πρέπει να τους νομίζουμε ευεργέτες!
Και πως έμπρακτα αυτούς να τιμήσουμε, παράδειγμα για εμάς και τους άλλους...!
Σε αυτούς όποιος μπορεί να τους μοιάσουμε, να μιμηθούμε...! Να ακολουθήσουνε και από πίσω που έρχονται και οι άλλοι...!
Αυτοί τίποτα δεν μας ζητήσανε και τώρα, πια δεν μας ζητάνε!...
Δεν ξέρω αν το θέλουν...! Κιόλας...!
Εμείς το έχουμε ανάγκη...!
Ένα όμως μας παραγγέλλουν!
Να είμαστε μονιασμένοι, αγαπημένοι και να βοηθάει ο ένας, το άλλον.
Η κοινωνία όμως, όπως τότε και τώρα το έχει μεγάλη ανάγκη…!
Από πρότυπα..! Από τέτοιους ανθρώπους.
Και εμείς να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας εμφανώς, για να έχουμε ψυχική γαλήνη, να είμαστε αναπαυμένοι, ότι το κάτι τις κάναμε και εμείς!...
Εφ όσον δεν μπορούμε να κάνουμε τα άλλα!... Που έκαναν αυτοί.
Τα τρανά και τα μεγάλα!...
ΗΡΩΕΣ: Λέγονται και ανακηρύσσονται οι άνθρωποι οι οποίοι δια των πράξεών τους, επέτυχαν ή επιδίωξαν να πετύχουν να κάνουν πράξεις ασύλληπτες, τολμηρές, ακατόρθωτες, για τους πολλούς.
Οι πράξεις των αυτές ήταν ενάρετες, ηθικές, δίκαιες κατά την επικρατούσα κοινωνική αντίληψη, άποψη, της εποχής της τελέσεως των πράξεών των.
Έθεσαν σε κίνδυνο την ζωή τους, για να αποτρέψουν τον κίνδυνο, κατά του κοινωνικού συνόλου και εις τις περισσότερες των περιπτώσεων την θυσίασαν, για την εξυπηρέτηση της ηθικής ιδέας προς το συμφέρον, αυτής καθαυτής της ιδέας, της κοινωνίας, της πατρίδας, του έθνους.
Υπόφεραν και ακόμα θυσιάστηκαν προς εξυπηρέτηση της κρατούσας γνώμης, της ιδέας, περί του καλού, του ηθικού, του σωστού, του ωφέλιμου για όλους, κατά την επικρατούσα γνώμη, την άποψη, της περιόδου που εκτελούντο οι ηρωικές πράξεις, ανεξάρτητα εάν, εκ των υστέρων, εκ των εξελίξεων, αποδεικνύονται σωστές ή λάθος!
Οι πράξεις τους, κρίνονται ηρωικές, γιατί είναι θαυμαστές, τολμηρές, ακατόρθωτες, αποδεκτές, ή κατά συνείδηση αποδεκτές, ως ηθικές, από την πλειονότητα της κοινωνίας.
Τα κατορθώματα αυτά είναι ηρωικά και αυτοί που τα κάνουν, ανακηρύσσονται ήρωες, διότι δεν εξυπηρετεί υστεροβουλία, ούτε γίνονται προς ίδιο όφελος.
Οι Ηρωικές πράξεις, εμπεριέχουν την ιδέα, της προσφοράς, του αλτρουισμού, της δωρεάς και της ευεργεσίας.
Οι Ήρωες όταν έκαμαν την ηρωική πράξη, δεν περίμεναν, ούτε περιμένουν ανταπόδοση, πληρωμή, αναγνώριση, ούτε ήξεραν το αποτέλεσμα της, ούτε μπορούσαν να προβλέψουν την επιτυχία της.
Ο παρορμητισμός, ο ενθουσιασμός, ο αυθορμητισμός, προς εκπλήρωση της ιδέας, αναδεικνύει τις πράξεις των ηρωικές. Συνήθως οι ήρωες πέφτουν μαχόμενοι εις τα πεδία των μαχών, υπερασπιζόμενοι τις ιδέες των, τα ιδανικά τους, το ήθος τους, ή πεθαίνουν με αυτές!
Δεν τις προδίνουν!...
Είτε, οι επιλογές τους, οι ιδέες τους, οι επιδιώξεις των αποδεικνύονται εκ των υστέρων, σωστές, είτε λάθος αρκεί, αν επιζήσει να μη τις προδώσει και οι πράξεις των, προς υπεράσπιση των ιδεών, να υπερασπίζουν ιδέες που εμπεριέχουν ήθος, αρετή, ανδρεία, μπέσα και ντομπροσύνη.
Η υπεράσπιση των πολιτικών ιδεών, της διακυβέρνησης, κοινωνικών συστημάτων, πολλάκις εξεταζόμενα, εις διαφορετικό χρόνο και τόπο, από τον χρόνο και τόπο της τελέσεως των, αποδεικνύονται λανθασμένες, επιζήμιες και τα γεγονότα πόλεμοι, μάχες, δεν θα είχαν γίνει!
Για αυτό οι αρχαίοι πρόγονοί μας στον τόπο των μαχών, τα τρόπαια των μαχών, σοφά έκαναν που τα έστηναν με ξύλινα , εμπήγματα και όχι πέτρινα, για να διατηρηθούν οι μνήμες, των γεγονότων αυτών, τόσο όσο διαρκεί το ξύλο στην φθορά του, δια την περίπτωση που η μάχη και το μακελειό έγινε από λάθος εκτίμηση και από το λάθος απόφασης!... Ητο πείσμα!
Των πολιτικών, των στρατηγών, των ηγετών!
Το λάθος γεγονός να ξεχαστεί, όσο το δυνατό πιο γρήγορα και για να συνεχίσει οκόσμοςτο έργο της ομόνοιας!
Της λογικής!...Της ειρήνης!...
Οι ηρωικές πράξεις , είναι ηρωικές και οι ήρωες είναι ήρωες ,από το κατόρθωμα και μόνο, και όχι, είτε αν πίστεψαν το σωστό, ή πίστεψαν το λάθος, που τους έδωσαν οι άλλοι να πιστέψουν ! Ποιος μπορεί στην συμφορά, να αντιληφθεί, την συμφορά!...
Το λάθος να καταλάβει;…..
Ποιος;….
Γι αυτό σε όλους αυτούς, ονομαστικά ανήκουν οι τιμές!...
Της δόξας, το στεφάνι!...
Και πρώτα, πρώτα, εκεί στη γη που γεννήθηκαν το όνομά τους πρέπει να γραφτεί, στην πέτρα την μεγάλη !...
Για να τους βλέπουν!...
Και να τους μνημονεύουνε, οι άλλοι!...
Και αν δεν συμφωνούνε οι σημερινοί ,τρανοί του χωριού, αύριο θα έρθουν και άλλοι...!
Ένα όμως αυτοί να μάθουνε, να ξέρουνε, πως αυτοί οι ήρωες, τότε ήσαν παιδιά και για το ήθος και για την ιδέα σκοτώθηκαν, την ιδέα την μεγάλη!...
Και το μερδικό της γης του Μακεδονομάχουλοχαγού, του Δημητριού Τρουπή, χάρισμα, του το πήραμε, και στο χώμα το δικό του, εμείς, αυτοί, στην πλατεία περπατάνε, χωρίς να τον μελετάνε!....Για όλους αυτούς αυτοί ας το σκεφτούνε καλύτερα ,αυτοί που αλλιώς αποφασίσανε έχουν ήρωες, σκοτωμένους, δικούς τους ανθρώπους;….
Ο Θεός όμως για αυτούς, τους ήρωες που ίσως, δίκαια, ή άδικα, τους έστειλαν, οι άλλοι να σκοτωθούνε, φροντίζει το άδικο, να διορθώσει.
Έστειλε και φώτισε, ενεργοποίησε, ευαίσθητους φωτισμένους, ενάρετους, ανθρώπους και όλους τους ήρωες, ευλαβώς, τους σύνταξαν, με αγάπη και υπερηφάνεια και στην εφημερίδα μας Αρτοζήνος ευπρεπώς, τους έγραψαν και στη ιστοσελίδα, όπως τους αρμόζει- τους πρέπει. Μέχρι να αποφασίσουν και του χωριού μας οι τρανοί!... Να τους κάνουμε όλοι μαζί, το καλύτερο!...
Ότι, Τους πρέπει!...
Ότι, Τους αξίζει!…
25.03.2010 Γιάννης Στ Βέργος[Γορτύνιος]
14. Η κ. Παναγοπούλου Φανή κατά της τοποθέτησης προτομής
Επισυνάπτονται καταστάσεις ψηφισάντων και τοποθετήσεις ομιλητών ως αναπόσπαστο κομμάτι του παρόντος πρακτικών.
Η Γραμματέας Ο Πρόεδρος της Γενικής Λαϊκής Συνέλευσης
Λιατσοπούλου Βασιλική Γεώργιος Θ. Τρουπής
σσ: Η παρακάτω επιστολή κατατέθηκε στα πρακτικά από τον κ. Ιωάννη Βέργο του Σταύρου για λογαριασμό του κ. Αντώνη Κουτσανδρέα
Αγαπητοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες, ορισμένοι μιλάνε για ανδριάντα στο χωριό και εγώ σας λέω ο μόνος που χρειάζεται ανδριάντα μέσα στη μέση στο χωριό είναι ο Παναγής Δημόπουλος του Κουτσογιώργη. Ο Παναγής με τη γυναίκα του Κανέλα.
Ο Παναγής μετά το έτος 1945 εγκαταστάθηκε στη Δημητσάνα γιατί δεν τον χώραγε το χωριό, παιδιά δικά του δεν είχε, δούλευε την τέχνη του χτίστη και πήρε τα παιδιά του αδερφού του Νικόλα γιατί ορφάνεψαν από μάνα και ήταν όλα μικρά, πέντε αγόρια και ένα κορίτσι. Τα μεγάλωσε, τα σπούδασε σχεδόν όλα και τα έβαλε όλα σε καλές δουλειές γι’ αυτό του αξίζει ένα μεγάλο μπράβο. Ήταν και άλλοι πολλοί που δεν είχαν παιδιά, τι πρόσφεραν στην κοινωνία, βοήθησαν κανένα φτωχόπαιδο, κανένα ορφανό να γίνει επιστήμονας; Υπήρχαν πολλοί πατριώτες καλά αποκαταστημένοι και με πολλά λεφτά, δεν βοήθησαν κανένα παιδί να σπουδάσει.
Ο Λιας ο Πιλητσής πρόβλεψε και συγκατοίκησε με δυο παιδιά του Κώστα Μπόρα του Μπορόγιαννη και σπουδάσανε.
Ο Λιας Πιλητζής δεν είχε παντρευτεί, ήταν ανύπαντρος, το επάγγελμά του ήταν δικηγόρος. Ο γράφων αυτά έκανε τριανταεπτά μεροκάματα, προσωπική εργασία όταν γινόταν ο δρόμος, ο μόνος που έκανε κουμάντο στην μπουλντόζα γιατί είχε εκπαιδευτεί στον στρατό. Υπηρέτησα τέσσερα χρόνια στοΜηχανικό. 1946-1950. Τους μπουλντοζιέρηδες τους τάιζε το χωριό μια μέρα, το κάθε σπίτι με τα καλύτερα φαγητά.
Ο ουρανός και η θάλασσα έχουν ίδιο χρώμα οι πλούσιοι και οι φτωχοί θα μπουν στο ίδιο χώμα.
Κουτσανδρέας Αντώνης
