Κάτι λείπει, κάτι λείπει...
Δεν είναι τέλειο!...
Κάτι λείπει από τον άνθρωπο, από την κοινωνία, από την ζωή...
Λείπει αυτό το κάτι...
Και η έλλειψής του κάνει την κοινωνία των ανθρώπων ζαβή, δυστυχισμένη...
Τι να λείπει; Τι;...
Τι είναι αυτό που εξ αιτίας του οι περισσότεροι άνθρωποι περπατάνε και είναι θλιμμένοι, πικραμένοι;...
Δεν γελάει ποτέ τα χείλη τους, καθόλου δεν χαίρεται η καρδιά τους...
-Μήπως λείπει το ψωμί;
-Μήπως το νερό;
-Μήπως ο Ήλιος ο λαμπερός, τα άστρα και το φεγγάρι;...
-Ή μήπως ο αέρας της ζωής και της αναπνοής η ανάγκη, το οξυγόνο;...

-Το ψωμί νομίζω πως λείπει...
Μπόλικο, γόνιμο χώμα έδωκε ο Θεός στη Γη, ο άνθρωπος να το καλλιεργήσει. Να κρούσει με το σκαλιστήρι του ο άνθρωπος, με ευγένεια, με αγάπη, με υπομονή και επιμονή την πόρτα της μάνας Γης και αυτή θα ανοίξει τα στήθη της, την αγκαλιά της, και απλόχερα από τα σπλάχνα της θα δώσει τα προφαντά της...

-Μήπως... Το νερό;
Περίσσιο είναι στη Γη, στην επιφάνεια και στα έγκατά της, κρυμμένο, εκεί μέσα καλά είναι φυλαγμένο, για την ώρα της ανάγκης...
Αρκεί ο άνθρωπος αλόγιστα μην το μολεύψει... μολύνει...
Και κάθε τόσο ο ουρανός μας βρέχει!...

-Μήπως... Μήπως ο Ήλιος;
Αυτός!...
Λαμπερός, ζεστός τη θαλπωρή, τη ζεστασιά στα πλάσματα της Γης, ολημερίς, σκορπίζει.
Ολοχρονικώς, τον ίδιο δρόμο κάνει...
Τη στράτα του δεν χάνει!...

-Το φεγγαράκι το λαμπρό και αυτό σημαντική είναι δουλειά του, οδηγεί τα πλάσματα της φύσης με ασφάλεια στη φωλιά τους...
Για να ξεκουραστούν από τον κάματο, τον κόπο της μέρας και τα ερωτευμένα πλάσματα της τα οδηγεί σε μαγικά τοπία, για τα αρχέγονα καρδιοχτύπια του έρωτα, της νέας δημιουργίας...

-Τα αστεράκια του ουρανού, φωτεινοί σηματοδότες είναι στους περιπλανημένους στις θάλασσες ναυτικούς και στα νυχτοπούλια...
Οδηγός, στον οδοιπόρο που άργησε, που δεν του τελειώνει ο δρόμος και στον κατάκοπο ζευγά, που δεν του φτάνει η ημέρα....
Όλοι τους κοιτάνε τον Αυγερινό, την Πούλια και την αλετροπόδα οδηγό, πυξίδα τους, να τα έχουνε στης ζωής την προκοπή, και στα θαλασσινά ταξίδια.....

-Μήπως ο αέρας;...
Ο αέρας, μαΐστρος δροσερός φυσάει στην κάψα του καλοκαιριού, το μέτωπό σου, άνθρωπε, δροσίζει με συμπόνια και με το οξυγόνο της ζωής, σου γεμίζει τα πνευμόνια...
-Τι άλλο θέλεις άνθρωπε, σαν έχεις την υγειά σου;...
Χαίρε το σήμερα με την καρδιά σου...

-Τι άλλο πια σου λείπει;...
Σε σένα, άνθρωπε, έδωσε περίσσια ο Θεός τη νόηση, τη γνώση της διάκρισης, στο να γνωρίζεις, να διακρίνεις καλά το καλό από το κακό, το άχρηστο από το χρήσιμο, το ανώφελο από το ωφέλιμο...
Σου έδωσε, άνθρωπε, ακόμα-ακόμα και τη σύγχρονη γνώση, σε τέχνες και επιστήμες...
-Όλα στα έμαθε, τέχνες, γράμματα, εφευρέσεις και επιστήμες τόσες όσες, εάν έχεις, άνθρωπε, μυαλό στο μυαλό σου, να ζεις εσύ καλά, ευτυχισμένος, τώρα, και οι μελλοντικές γενιές σου...
-Έχεις, όμως, άνθρωπε, μυαλό, στο μυαλό σου;...
Ή μήπως, με τα φερσίματά σου, σου λείπει λόξα;...

- Όμως ξέχασα κάτι να σου πω για να το μάθεις.
Ή αυτό το κάτι στο είπανε και δεν το έμαθες και ξεχνάς, δεν θέλεις να το μάθεις... Ή δεν ήθελαν, δεν θέλουν να σου το μάθουν...
-Ποιο είναι; ποιο;...
-Τι είναι αυτό που δεν θέλουν να το μάθουν, και να μας το μάθουν, να το ακολουθήσουμε και να τους ακολουθήσουν;
Τι είναι αυτό, που και οι περισσότεροι, ή, μερικοί πολιτικοί, οι οικονομολόγοι, οι νομικοί, οι οικονομικοί ηγέτες δεν θέλουν, δεν έχουν συμφέρον να το μάθουν και στην πράξη να το εφαρμόσουν;

-Αυτό είναι,αυτό που δεν τους βολεύει, στους άνομους σχεδιασμούς τους και στους κακόβουλους σκοπούς τους ....
Που εξ αιτίας της κακοβουλίας τους, συνεχώς έρχονται κρίσεις, συμφορές στην κοινωνία, στην πλάση, σε ολόκληρο τον κόσμο...

Αυτό είναι:
-Μία μόνο λέξη, μία τόσο μικρή λεξούλα, που δεν έμαθαν, δεν κατανόησαν, δεν την χώνεψε το μυαλό τους...
Την λέξη Η Θ Ο Σ!.
Αυτή με λίγες κουβέντες λέει:
-Σεβασμός, ο άνθρωπος στον άνθρωπο και στη Φύση ολόγυρά του...
-Και κάτι ακόμα λείπει και είμαστε λειψοί, όλοι σε ούλα και από έλλειψη γεμάτοι...
Όλα μας τα έμαθαν, όλα τα ξέρουμε, κάτι ξέχασαν ακόμα να μας μάθουν, ή, και αν μας το έμαθαν, μας το έμαθαν λειψό.
Αυτή τη λέξη, την έννοιά της δεν έμαθαν, δεν κατανόησαν, αυτοί που έπρεπε πρώτα-πρώτα να τη μάθουν, να την κατανοήσουν και στην πράξη να εφαρμόσουν... Να ενεργήσουν. Αυτή η ένοια και μόνο λείπει...
Λείπει και κάθε τόσο έρχονται συμφορές μεγάλες...
Λοιμοί, λιμοί, λύπη, θλίψη, στεναγμοί και η φονική μαχαίρα...

-Όσο για την περισσότερη γνώση;...
Τον τρόπο σου έδειξαν και τον μαθαίνουμε στα σχολεία.
Τώρα αυτή είναι διάχυτη, η γνώση - η σοφία...
-Υπάρχουν όλες οι επιστήμες, όλες οι σοφίες γραμμένες στο μικρό κουτάκι [tsip]. Και τις χρησιμοποιεί αμέσως ο άνθρωπος, αρκεί να θέλει και να ξέρει.
Μία μόνο λέξη δεν υπάρχει και είναι άγνωστη εκεί μέσα ακόμα.
Είναι άγνωστη στην έννοιά της, στην εφαρμογή της, στη νέα καινούργια τεχνολογία και επιστήμη.
Αυτή είναι η θαυμαστή έννοια της λεξούλας, Α Ν Θ Ρ Ω Π Ι Α!...
Η καλύτερη από όλες τις άλλες!...

[Άνω θρώσκω!...]
Άνω κοιτάζω, βλέπω ψηλά, αναπηδώ χαρούμενος ψηλά!....
Βλέπω ξάστερα, διακρίνω μακριά, σκέπτομαι κρίνω, αποφασίζω για τα ωραία, τα όμορφα, τα αγνά, τα ηθικά, τα τίμια, τα τέλεια...
Εγγίζω, αγκαλιάζω την ειρήνη, την ομόνοια, την αγάπη και προχωρώντας στη ζωή έτσι αντάμα, βλέπω με τα μάτια της ψυχή μου το τέλειο, τον Θεό!!...
Αυτή τη λεξούλα, αλλού πρώτα-πρώτα πρέπει να διδάσκεται ο άνθρωπος, στα νοικοκυριά και στα σχολειά...

Ας αρχίσουμε να μάθουμε από αυτήν και αντάμα μαζί με αυτή τις τέχνες, γράμματα και επιστήμες, και όλου του κόσμου τις σοφίες!...
Ίσως, τότε, ο κόσμος θα αλλάξει.
Ίσως...
Και αν όλοι, καλά τη μάθουμε και όλοι τη νογήσουμε και τη σεβαστούμε, τότε, σίγουρα, ο κόσμος θα αλλάξει...

-Ναι.
Ο κόσμος άλλαξε...
Όλοι μας θα μαθαίνουμε - μάθαμε, νογήσαμε να κοιτάμε ψηλά.
Να κοιτάμε, να βλέπουμε ξάστερα και να αγγίζουμε τα όμορφα, τα ωραία, τα περήφανα, τα τίμια, τα αγνά, τα ηθικά, το τέλειο!...
Τον Θεό!.

Γιάννης Στ. Βέργος {gortynios.isv}
25.11.2017

Σημ: Αφιερώνεται σε όλους αυτούς που πασχίζουν για την ψυχική γαλήνη, την ειρήνη και την προκοπή του λαού, του κόσμου...

(ΕΚΜ)