Η ομιλία έγινε στον Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου (Καρύτση) Αθηνών, στις 7 Φεβρουαρίου 2016, στο Μνημόσυνο που τέλεσε η «Παγγορτυνιακή Ένωση», για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Στις 4 Φεβρουαρίου του 1843, έκλεισε για πάντα τα μάτια του σε ηλικία 73 ετών, ο πατέρας του Έθνους, ο Αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Ο θρυλικός «Γέρος του Μοριά».
Πιστοί κάθε χρόνο, στο ετήσιο κάλεσμα της «Παγγορτυνιακής Ένωσης», ήρθαμε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη, του μεγάλου ήρωα και να του εκφράσουμε για μια ακόμα φορά την μεγάλη, την απέραντη, την αιώνια, ευγνωμοσύνη μας.
Γιατί, αν είμαστε σήμερα ελεύθεροι, το χρωστάμε στους αγώνες και στις θυσίες των ηρώων του 1821, και του αθάνατου συμπατριώτης μας, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης δεν είναι ένας απλός ήρωας. Είναι ο πρώτος, μεταξύ των πρώτων!.. Ο ξεχωριστός ανάμεσα στους ξεχωριστούς!... Είναι ο μοναδικός! Ο Κολοκοτρώνης είχε καταγωγή από την Γορτυνία και ήρθε όταν ακριβώς τον χρειάστηκε η πατρίδα!
Από τον Θεό ήταν σταλμένος!....
Για να ενσαρκώσει το όραμα και να υλοποιήσει τη λαχτάρα των υποδούλων Ελλήνων για την απόκτηση της ελευθερίας τους!
Ατρόμητος, γενναίος, αδούλωτος, έγινε πραγματικά ο Λαϊκός Ηγέτης.
Ήταν αυτός που με την ισχυρή προσωπικότητά του κατάφερε να μετατρέψει τους φοβισμένους, τους κατατρομαγμένους ραγιάδες, σε ατρόμητους πολεμιστές.
Αδάμαστος πολέμαρχος, μεγάλος στρατηγός, και στρατηγικό μυαλό!.
Η φυσιογνωμία του και η στρατηγική του δεινότητα, διδάσκεται σε πολλές στρατιωτικές ακαδημίες του κόσμου.
Ο Κολοκοτρώνης ήταν το θείο δώρο για την αγωνιζόμενη Ελλάδα!
Ήρθε στην πιο κατάλληλη στιγμή!
Δεν ήταν μόνο ο γεννημένος άνθρωπος των όπλων, ήταν ο σταυραετός, ο αετός της κλεφτουριάς.
Ήταν ακόμα ευφυής, οξυδερκής, μεγαλόφρων, με ατσάλινη θέληση.
Είχε άκαμπτη επιμονή και υπομονή!...
Πίστευε στον δίκαιο αγώνα των Ελλήνων και στην τελική επικράτησή του, και μάλιστα με την στήριξη του αγώνα για την απελευθέρωση, στις δικές τους δυνάμεις και μόνο.
Χωρίς απαντοχή σε ξένη βοήθεια.
«Μοναχή τον δρόμο πήρες ξανάρθες μοναχή, δεν ανοίγουνε οι θύρες όταν η χρειά τις κρουταλεί…»
Όπως συμβαίνει ακριβώς και σήμερα…. Έβαζε ο Κολοκοτρώνης εγγυητή της ελευθερίας των Ελλήνων τον ίδιο το Θεό!
«Ο Θεός το υπέγραψε, έλεγε, και δεν παίρνει την υπογραφή του πίσω…»
Ήταν άνθρωπος φιλόπατρις και βαθιά θρησκευόμενος. Όπως ο ίδιος ομολογούσε:
.
«Εμείς περισσότερο από τα ντουφέκια μας, με την πίστη μας στο Χριστό και την μεγάλη αγάπη μας προς την πατρίδα, ελευθερώσαμε την Ελλάδα».
.
Καβάλα πάει στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάει, καβάλα παίρνει αντίδωρο από του Παππά το χέρι…. Τάζει φλουριά στην Παναγιά, κερί στην Άγια Λαύρα και στον προστάτη τον Χριστό, την Εκκλησιά του Σωτήρα….. Που μέχρι σήμερα το Έθνος δεν την έχει κάνει…
Ο Κολοκοτρώνης ως στρατιωτικός και ως πολιτικός, ήταν εγγύηση εθνικής ομοψυχίας και σύμβολο της εθνικής ενότητας!
Και σαν σταλμένος από τον Θεό ήταν ευλογημένος!...
Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων έδωσε, χάρισε, στην Πατρίδα δεκάδες νεκρούς ήρωες.
Ο ίδιος αξιώθηκε και δικαιώθηκε από τον Θεό παρά τα τόσα πολλά βάσανα του, πίκρες και στενοχώριες, τις εξορίες, τις φυλακίσεις, να ιδεί την Πατρίδα ελεύθερη και να ζήσει και να ανασάνει σε ελεύθερη Πατρίδα.
.
« Εμείς, ελευθερώσαμε την σκλαβωμένη Πατρίδα είπε στους νέους, στους μαθητές του γυμνασίου Αθηνών στην Πλάκα. Εσείς να σκλαβωθείτε στα βιβλία σας, στα γράμματα σας για να σιάξει το Έθνος, η Πατρίδα, η Χώρα…»
.
Πίστευε πως η μόρφωση, η εκπαίδευση, η παιδεία είναι πολλαπλασιαστικός παράγοντας, συντελεστής της προκοπής…
Είναι η μεγάλη ελπίδα!...
Για τα κατορθώματά του έχουν αναφερθεί πολλοί, είναι γνωστά και αν αναφερθώ σε αυτά, ο χρόνος είναι λίγος και θα τον αδικήσω….
Αλλά η μεγαλοσύνη των επιφανών ανδρών δεν φαίνεται μόνο όταν βρίσκονται εν ζωή. Αναζητείται περισσότερο μετά τον θάνατό τους.
Και ο ήρωας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εξακολουθεί να είναι Μεγάλος ακόμα και σήμερα!
Και σήμερα τον αναζητούμε περισσότερο ….
Τον αναζητούμε όλοι, νέοι, γέροι και παιδιά…
Τον αναζητά ο λαός και λέει:
Ένας Κολοκοτρώνης χρειάζεται!…
Πού είναι τος μωρέεε;;;… Πού είναι τος;;;…
Να διατάξει και τώρα φωτιά και τσεκούρι στους σύγχρονους Νενέκους, στους προσκυνημένους, σε αυτούς που δεν πιστεύουν στο Κράτος που Κυβέρνησαν και Κυβερνούν.
Σε αυτούς που δεν αγαπούν τον λαό, τον τόπο τους, στους καταχραστές του δημοσίου πλούτου, στους αχάριστους, σε αυτούς που θρέφονται χαράμι, από το δημόσιο κορβανά, στα λαμόγια, σε αυτούς που όπως λένε, στην Γορτυνία, εδώ τρώμε και πίνουμε και αλλού πάμε και τα δίνουμε.
Στους… Άιντε σιαπέρα από εδώ χάμου….
Για να υπάρξει κάθαρση και ηθική δικαίωση…
Δεν γίνεται ένα Κράτος, χωρίς πόλεμο, Θεομηνίες, καταστροφές, λιμούς, λοιμούς, καταποντισμούς, που έχει χώμα, νερό και ήλιο, και τον Θεό στα χέρια του, ο λαός του να έχει ένδεια και να πεινάει…
Να τους αναγκάζουν τους νέους αυτοί, να φεύγουν για το ψωμάκι, να φεύγει ο ανθός της Άνοιξης, η ελπίδα της προκοπής του τόπου, να φεύγουν τα παιδιά, τα μορφωμένα νιάτα….
Κάποιος φταίει… Κάποιος φταίει.. Ποιος φταίει; Ποιος;…
Η δικαιοσύνη ξέρει και πρέπει σύντομα να αποδώσει δικαιοσύνη, για να αποκατασταθεί η ηθική δικαίωση, η εμπιστοσύνη του πολίτη στο Κράτος……
Για να έλθει πάλι η ελπίδα της προκοπής!....
Εψές, προχτές το βράδυ είχαμε με τον Κολοκοτρώνη ψιλό κουβεντολόι….
Και αυτά τα λόγια είπαμε και αυτά από εκεί και από τον τάφο του, μας παραγγέλνει… Πήγα στον τάφο του, τον σκούντησα και του είπα:
-Ξύπνα... Ορέεεε... Ξύπνα... Ορέ Γέρο του Μοριά!...
Δώσε και σε εμάς Θάρρος, δώσε μας λίγη από την λιονταρίσια σου καρδιά!...
-Τι;.. Τι;.. Τι λέτε;.. Τι λέτε;...
Να σας την δώσω.. Όμως.. Φοβάμαι μη πάει στράφι...
-Το έμαθες και τούτο τώρα Αρχιστράτηγε!!!...
-Ναι... Ναι... Το έμαθα... Μου ήρθανε τα χαμπέρια...
Μα αυτό ορές, δεν είναι να ακουστεί, μα ούτε ψιθυριστά να μολογιέται…
Τίποτα όμως δεν μένει κρυφό...
{Ουδέν κρυπτόν υπό τον Ήλιον!..}
-Μερικοί ορέ, φαίνονταν, καλοί!.., Εξαιρετικοί!.. Ηθικοί!..
Όμως μας την έκαναν την κουτσουκέλα!...
-Ακόμα, ακόμα Αρχιστράτηγε, και μερικοί που ήσαν Βουλευτές του Ελληνικού κοινοβουλίου, και μερικοί Υπουργοί... Δεν μας αγαπάνε, δεν έχουν εμπιστοσύνη στο Κράτος, στο Έθνος που εσύ ελευθέρωσες, που αυτοί, μετά άκοπα, ακούραστα, τον τόπο κυβέρνησαν και κυβερνάνε και για αλλού και για άλλους δουλεύουνε με τα καμώματα τους…
-Ορέ το έμαθα και τούτο. ...
Δεν ξέρω όμως , δεν καταλαβαίνω για που το πάνε;...
Τι νιονιό κουβαλάνε;...
-Τα λεφτά, τα καπιτάλια τους, μερικοί, γέρο του Μοριά, που από αυτή την Χώρα θρέφονται, πληρώνονται, τα κονομάνε.... Αλλού τα πάνε..
Τα έχουν μερικοί βγάλει όξω...…
Σε ξένους τόπους μακρινούς κρυφίως τα κουβαλάνε, και πίσω δεν τα γυρνάνε...
Τα έχουν μεταναστεύσει!!!...
- Μπρέ- Μπρέεεε… Μωρέεε.. Ο Θεός, ας τους συγχωρέσει...
Και ίσως τους έλθει το μυαλό και η γνώση.
-Τα έχουν κρύψει Αρχιστράτηγε και μέχρι στου βοδιού το κέρατο….
Και αναγκάζουν αυτοί, να μεταναστεύουν, μόνο για το ψωμάκι, της Χώρας μας, τα μορφωμένα νιάτα!...
Της Χώρας μας, μεταναστεύει τώρα, η προκοπή, η ελπίδα!...
Και μένουν εδώ οι γέροι και τα σκύβαλα….
Ο λαός τι να ειπεί;.., Και τι να κάνει;.. Ότι είχε μέχρι τώρα το χάνει...
Χάνουν πατέρα, Αρχιστράτηγε, οι γέροι το κουράγιο τους, οι νέοι την ελπίδα...
Από πού, από ποιόν, ο λαός να φυλαχτεί;… Και τι να περιμένει;...
Από αυτούς, τους τέτοιους, τίποτα δεν περισσεύει.. Που από όλους τους, οι μερικοί είναι και διεφθαρμένοι;..
Γέρο του Μοριά!... Όπως λένε και στα Μ.Μ.Ε.
- Αυτοί, όλο κλέβανε, κλέβουν, κλέβουν και έξω τα κρύβουν... Τα πηγαίνουν..
Και πίσω δεν τα φέρνουν....
Γίνεται αυτό που κοροϊδευτικά έλεγες:
" Ρέεεε…. Μαζί εδώ τρώμε και πίνουμε και αλλού πάμε και το δίνουμε!...."
Τώρα τι λες; Γιατί δεν ξυπνάς;… -
-Τι να ειπώ;… Τι να ειπώ;.... Μωρέεε... Ντροπή μωρέεε… Ντροπή….
Δεν ήξερα... Που να το φανταστώ ο δόλιος;...
Ό,τι η σπορά μου, που εγώ έσπειρα σιτάρι, από αυτή βγήκε βρώμη, και στην βρώμη, φύτρωσε βρομούσα και βρωμάει…
Αν το ήξερα… Αν το ήξερα... Θα το άφηνα χέρσο… το χωράφι!...
Να ήτανε μπαϊρι. Να φυτρώνουν μόνο αγριολούλουδα!...
Τώρα... Όσοι μείνατε καλοί, τίμιοι, φιλότιμοι, εργατικοί, ένα σας λέω:
«Θέλει καλό βοτάνισμα το χωράφι, να ξεριζώστε, να φύγουν τα ζιζάνια… Η βρομούσα...
- Έλα πατέρα, ξύπνα, σήκω Αρχιστράτηγε, βοήθα και τούτη την φορά…
-Εγώ τώρα γέρασα... Πάει πια... Είναι βαριά η πλάκα... Να την σηκώσω δεν μπορώ, στο βότανο για να βοηθήσω!.. "Μόνο-μόνο… Αυτές μωρέεε… Αυτές... Τις κουβέντες ακούστε τες:
"Ξεριζώστε τα ζιζάνια… Ξεπλύνετε την μαγάρα, πετάτε την βρομούσα... Μη πνίξουν το σιτάρι… Και χάσουτε ακόμα, ακόμα και τον σπόρο…"
Τα ακούτε, βρέεεε;;;.... Τα ακούτε;... Έχετε τον νου σας!…
Προσοχή! Προσοχή....
Μη σας ρίξουνε το δόλωμα και πιάστε την διχόνοια.
Αυτός ο τόπος, η Ελλάδα είναι από τον Θεό ευλογημένος, θα ζήσει..
Και με την ευχή μου, να είστε μονοιασμένοι!...
-Αυτή την παραγγελιά τώρα μας δίνει…
Σου είμαστε ευγνώμονες Αρχιστράτηγε, Γέρο του Μοριά…
Αιωνία σου η μνήμη….
Γιάννης Στ, Βέργος {Γορτύνιος}
{gortynios.isv}
07.02.2016
.
(ΧΙΜ)
