(της Ζαχαρούλας Γαϊτανάκη)
Ξύλα μαζεύοντας έγειρε
και έσβησε στο χιόνι,
φτωχή γυναίκα, δύστυχη
και στη ζωή της μόνη,
Σταυρό μεγάλο σήκωνε
ώσπου την πήρε ο Χάρος,
δεν άντεξε το σώμα της
και η καρδιά το βάρος.
Ανάλαφρη η ψυχή πετά,
απ' το σώμα που 'χει πέσει
και η γυναίκα η φτωχή
δεν θα ξαναπονέσει.
(ΙΣΒ)
Το Δημοτικό Σχολείο άρχισε να χτίζεται τον Αύγουστο του 1936. Επειδή τότε δεν πήγαινε αυτοκίνητο στου Σέρβου, τα τσιμέντα τα κουβάλησαν με μουλάρια από τα Λαγκάδια. Τις σιδερόβεργες όμως για την πλάκα, λόγω του μήκους τους και της φύσης του μονοπατιού δεν μπορούσαν να τις φορτώσουν στα ζώα και γι' αυτό τις κουβάλησαν οι Σερβαίοι στον ώμο από τα Λαγκάδια. Οι εργασίες σταμάτησαν λόγω του πολέμου και συνεχίστηκαν μετά το 1949. Οι αίθουσες του σχολείου άνοιξαν για τους μαθητές το 1954.
