A) ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στο χωριό Σέρβου της Αρκαδίας στα 1932. Άφησε την τελευταία του πνοή στην Κ. Αχαΐα το 2008 σε ηλικία 76 ετών. Εννέα μηνών ορφάνεψε και σπούδασε εργαζόμενος και με πολλές στερήσεις. Τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό του, το Γυμνάσιο στα Λαγκάδια και την παιδαγωγική Ακαδημία στην Τρίπολη. Στα 1955 στρατεύτηκε και υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος ανθυπολοχαγός πυροβολικού. Στα 1957 διορίστηκε δάσκαλος στην περιφέρεια Ελασσόνας και δίδαξε στα σχολεία Καλλιθέας και Σκοπιάς. Μετατέθηκε στην επαρχία Πατρών (1962) και δίδαξε στα δημοτικά σχολεία: Μετοχίου και 2ο Κ. Αχαΐας, απ΄όπου και συνταξιοδοτήθηκε (31.8.1988).
Ως εκπαιδευτικός βαθμολογήθηκε πάντα με τον χαρακτηρισμό "άριστα" από τους προϊσταμένους του.
Έγραψε και δημοσίευσε σε διάφορα έντυπα πάρα πολλά άρθρα παιδαγωγικού περιεχομένου καθώς και είκοσι βιβλία για παιδιά (παραμύθια, ποιήματα, θέατρο).
Στα 1964 νυμφεύθηκε τη δασκάλα Παπαδοπούλου Χ. Αικατερίνη, από τη Γαστούνη Ηλείας και απόχτησαν δύο γιους και μια κόρη. Τον Κωνσταντίνο (δάσκαλο-σκηνοθέτη), την Ελένη (φιλόλογο-μεταφράστρια, σύζυγο του Ζαν-Πωλ Μπουριγιόν) και το Χρήστο (γυμναστή).
Για τη συμβολή του πατριώτη Θ. Κ. Τρουπή στα συλλογικά μας πράγματα παραθέτουμε απόσπασμα ομιλίας του προέδρου του Συνδέσμου των Σερβαίων κ. Ηλία Χειμώνα.
"...Ο Θοδωρής υπήρξε διακεκριμένο και πάντα ενεργό και δραστήριο μέλος του Συνδέσμου. Εργάστηκε σταθερά για το καλό του Συνδέσμου και άφησε σε αυτόν ανεξίτηλη τη σφραγίδα του, με τα έργα του και την προσφορά του. Ήταν στην ομάδα που συνέλαβε και υλοποίησε την ιδέα της έκδοσης της εφημερίδας μας, του ΑΡΤΟΖΗΝΟΥ, επιμελήθηκε τον λογότυπο που μέχρι σήμερα χρησιμοποιούμε, διέθεσε την δαπάνη για την εκτύπωση του δεύτερου φύλλου και από τότε την τροφοδοτούσε με ύλη και ιδέες για συνεχή βελτίωση.
Παραβρισκόταν και συμμετείχε ενεργά σε όλες σχεδόν τις εκδηλώσεις του Συνδέσμου, είτε ήταν αυτές Γενικές Συνελεύσεις, στις οποίες μάλιστα συχνά προήδρευε και με τις επιτυχημένες παρεμβάσεις του βοηθούσε στη λήψη σωστών αποφάσεων, είτε ήταν ο ετήσιος χορός, είτε η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας. Κορύφωση της προσφοράς του αποτέλεσε η διοργάνωση εκδήλωσης-φιλολογικού μνημόσυνου στη Μαρία Παναγοπούλου, στην αίθουσα Ελλήνων Λογοτεχνών, στην Αθήνα, για την οποία σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος.
Οι μελλοντικές γενιές θα τον θυμούνται τον Θοδωρή και θα τον γνωρίζουν μέσα από τα έργα του και μαζί με αυτόν θα μαθαίνουν και το όνομα του χωριού μας. Γι αυτό είμαστε υπερήφανοι για αυτόν και θεωρούμε τυχερό το χωριό μας που στον γέννησε. Το χωριό μας τον ευγνωμονεί που με τα γραφτά του διέσωσε τη γλώσσα μας, την «ντοπιολαλιά», όπως την έλεγε, τους μύθους, τις παραδόσεις, τα τοπωνύμια, την τοπογραφία και πολλές πραγματικές ιστορίες του τόπου μας...".
Στα γράμματα εμφανίστηκε ο Θ. Τρουπής "ανεπίσημα" στα 1952 δημοσιεύοντας στίχους και μικρά πεζογραφήματα σε διάφορα έντυπα.
Στα 1957 τύπωσε την πρώτη ποιητική του συλλογή.
Στις 29.11.59 έδωσε την πρώτη του διάλεξη στον κινηματογράφο "Ζευς" της Ελασσόνας, με θέμα: "Κωστής Παλαμάς, εκατό χρόνια από τη γέννησή του". Το ίδιο έτος βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών και από τη Γλωσσική Εταιρεία για τις λαογραφικές του εργασίες-συλλογές και κυκλοφόρησε στη Λάρισα τη νουβέλα του "Ανθρωποι της σκαλωσιάς ".
Καταπιάστηκε με όλα τα είδη του έντεχνου γραπτού λόγου με πολλή επιτυχία.
Έργα του είναι:
Α) ΠΟΙΗΣΗ.
*Τα πρώτα φύλλα, 1957.
*Λειψά όνειρα 1960.
*Προς εαυτόν 1982
*Μετοικεσία 1992
*Καταφύγιο 1998
*Τα Αλφα-Βητάρια των Χάι-Κου 1993
*Λιανοτράγουδα 1993
*Μητέρες 1994
*Της Πατρίδας 2002
*Τα Αφελή 2002
*Τα αυτονόητα 2002
*Επιστολάρια 2003
*Τα αδέσποτα 2003
*Εσπερινά 2004
*Τα ανεπίσημα2004
*Φθινοπωρινά 2004
*Ανακομιδή 1998
*Ερωτική φαρέτρα 1998
Β) ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
*Άνθρωποι της σκαλωσιάς 1959, 1983, 1990
*Σέπαλα θύμησης (διηγήματα 1980, 1990)
*Το λαούτο του Κωνσταντή (διηγήματα) 1982, 1990
*Η συμφωνία της ερημιάς (διηγήματα) 1990
*Τα παράσημα (διηγήματα) 1997
*Αναδρομικά (διηγήματα)
*Συμέλα (μυθιστόρημα) 2003
*Ιοκάστη (μυθιστόρημα) 2004
*Παροιμιακός και γνωμικός λόγος 2005 (Με Β. Δημουλά).
Γ) ΠΑΙΔΙΚΑ-ΣΧΟΛΙΚΑ.
*O Κοτσάμπασης και άλλα μονόπρακτα (θέατρο) 1971, 1980
*Ελάτε στη γιορτή μας (θέατρο) 1971
*Η χαρά του παιδιού (θέατρο)1980
*Κρινάνθια (ποιήματα)1966, 1976, 1980, 1991.
*Θυμάρια (ποιήματα) 1979
*Κοράλλια (ποιήματα)1980,1991
*Η μαλαματένια βρύση (παραμύθια) 1981, 1989, 1991
*Παίζω με τα γράμματα (γραμματική) 1991
*Τετράδιο Νέων Ελληνικών 1978
*Πίνακες Γεωγραφίας 1974
*Νεότερη ποιητική ανθολογία 1991
*Χαρούμενες ώρες
*Εξοχή (πατριδογνωσία)
*Τα τραγούδια της γιαγιάς (ποίηση)
*Νερατζούλα φουντωτή (ποιήματα) 1992
*Τα παιδικά (ποιήματα) 1998
*Αληθινά παραμύθια 1993
*Μαθητικό Ημερολόγιο 1991, 1992,
*Πασχαλίτσες 1998
*Τα παιδικά (ποιήματα) 1998
*Σχολικό εορτολόγιο 1998
*Τα τραγούδια της Χριστιάνας.
Δ) ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ.
*Περιοδικό ΣΕΡΒΟΥ (Σκαλίζοντας τις ρίζες μας).
Στο πολυσέλιδο αυτό περιοδικό (πάνω από 200 σελίδες το τεύχος) περιλαμβάνονται ποικίλα θέματα όπως:
Τεύχος 1: Γενικά, Νεκροταφείο Σέρβου.
Τεύχος 2: Παροιμίες, παροιμιώδεις φράσεις, ο γάμος και τα τραγούδια
του, ο θάνατος και τα μοιρολόγια του
Τεύχος 3: Η γκαστριά, η γέννα, το παιδί, νανουρίσματα ταχταρίσματα, αινίγματα, παιχνίδια, μύθοι, μόλογα.
Τεύχος 4: Τα φαγιά, τα ποτά, γιορτές, μάγια, ξόρκια, προλήψεις, όνειρα, ευχές, κατάρες, γιατροσόφια, αστρολογικά, μετεωρολογικά, ζώα, πουλιά, βότανα, δέντρα
Τεύχος 5: Τα επαγγέλματα
Τεύχος 6: Γλωσσάρι, γενεαλογικά, παρατσούκλια
Τεύχος 7: Μαρίας Παναγοπούλου (Άπαντα)
Τεύχος 8:Τοπωνύμια, κάστρα, πηγές, σπηλιές, νερόμυλοι, μαντριά, νταμάρια, καμίνια κλπ.
*Περιοδικό ΜΟΡΙΑΣ.
Έχουν κυκλοφορήσει περί τα 80 τεύχη. Πολλά είναι αφιερωμένα σε λογοτέχνες, θεατρικούς συγγραφείς και γενικά ανθρώπους των γραμμάτων όπως: Τάκη Δόξα, Μήτσο Κατσίνη, Περικλή Ροδάκη, Νικηφόρο Βρεττάκο, Λάμπη Λούκο, Ντίνο Βλαχογιάννη, Ηλία Σιμόπουλο, Αντώνη Γιαννόπουλο, Αντώνη Παπαδόπουλο, Γεράσιμο Κορολή, Γιάννη Αδάμου, Αντώνη Δρούγκα, Κώστα Γ. Μίσιο, Τάκη Καγιά. Λένια Χριστοφόρου, Αντώνη Σαμιωτάκη, Βασίλη Κ. Κούλη, Μαρία Παναγοπούλου κλπ. Το τελευταίο τεύχος είναι αφιερωμένο στο Σερβαίο λοχαγό Δημήτριο Τρουπή, που σκοτώθηκε στη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Το τεύχος 11 είναι αφιερωμένο στο Μετόχι (Ιστορικά, Λαογραφικά, Σύμμικτα). Στο τεύχος 12 περιλαμβάνονται λαϊκοί μύθοι και ανέκδοτα και στο 13 περιλαμβάνεται το "Λαογραφικό Ονοματολόγιο". Το τεύχος 67 είναι: "Αφιέρωμα στο Σέρβου. Ιδιωματικό γλωσσάρι του χωριού 2003".
Επίσης ως έκδοση "Μοριά" κυκλοφόρησε το Σχολικό Εορτολόγιο (2005) και ο Καζαμίας (2006).
Ένα ακόμη έργο του λογοτέχνη είναι ο "ΟΝΕΙΡΟΚΡΙΤΗΣ" με 5 εκδόσεις μέχρι το 2005.
Ε) ΔΟΚΙΜΙΑ.
*Χρήστος Νικήτας-Στρατολάτης
* Το ωραίο και η αγωγή
* Κωστής Παλαμάς
* Κωνσταντίνος Καβάφης
* Οι αναλογίες των μεγεθών και οι αριθμοί στη ζωή και στην τέχνη
* Η γυναίκα στη Δημοτική Ποίηση
* Αντώνης Κ. Δρούγκας
ΣΤ) ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ.
* Ελασσόνα, νιότη μου
* Από τη Σκιάθο στα Μετέωρα και άλλα.
Ζ) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ 1995 (χειρόγραφη).
Η) ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΛΟΧΑΓΟ Δ. Θ. ΤΡΟΥΠΗ, 2008
Για το έργο και την προσωπικότητα του Θ. Τρουπή έχουν γράψει μεταξύ άλλων:
-Ο Δημοσθένης Ζαδές τον χαρακτήρισε: "...βιρτουόζο του σύντομου, μικρού διηγήματος..."
-Ο Χρήστος Κατσιγιάννης σημειώνει: "...Η πραγμάτωση των και συναισθηματικών προβληματισμών είναι από πετυχημένη μέχρι συγκλονιστική...".
-Ο Μήτσος Κατσίνης επισημαίνει: "...Το πάθος του για το χαμόγελο της ζωής, καλλιέργεια της ψυχικής ευγένειας και το ασύνορο πνεύμα, που κάνει την αγάπη δοξολογία του κόσμου...".
-Ο Τάκης Νατσούλης σημειώνει: "...Ο ελληνοπρεπής στίχος του έχει της αστρικής αχτίδας τη διάρκεια...".
-Ο Δημήτρης Γιάκος επισημαίνει: "...Την ανανέωση της λυρικής και της γλωσσικής μορφής, το γλωσσικό θησαύρισμα και την οικείωση του παραδοσιακού με τον ελεύθερο στίχο..."
-Ο Γιάννης Ανδρικόπουλος τον χαρακτηρίζει: "...Αστείρευτο και ανήσυχο συγγραφέα, ακοίμητο δημιουργό, που κομματιάζει την καρδιά του και την μοιράζει στους πονεμένους και αδικημένους...".
-Ο Παύλος Ναθαναήλ, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Λογοτεχνών γράφει: "...Το σύντομο διήγημα, ένα λογοτεχνικό είδος που λάμπρυνε κάποτε η μεγαλοφυΐα ενός Τσέχωφ, βρήκε στα χέρια του συγγραφέα μας ένα γνήσιο εκπρόσωπο στη γλώσσα μας. Θεωρώ τον Θόδωρο Τρουπή μια από τις πιο αυθεντικές φωνές των Γραμμάτων μας...".
-Ο Δημ. Γρ. Τσάκωνας, ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας καθηγητής, μεταξύ άλλων γράφει: "...Συνεπώς ο Τρουπής είναι ένας αληθινός σύγχρονος διδάσκαλος του Γένους που πρέπει να μπει σ΄όλα τα αναγνωστικά για λόγους εθνικής αυτογνωσίας...".
-Η Λογοτέχνης Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη έγραψε το παρακάτω κείμενο για το έργο του Θοδωρή "ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ".
Aφιέρωμα στον Θεόδωρο Κ. Τρουπή: 
"ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ" Τόμος με ποιήματα (6 συλλογές) Eκδόσεις "ΜΟΡΙΑΣ", Αθήνα 2003
"Κρέμασε ρόπτρο / η ποίηση / στην Πύλη της καρδιάς μου."
Ο Θεόδωρος Κ. Τρουπής γεννήθηκε στο χωριό Σέρβου το 1932. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως και εργάστηκε ως δάσκαλος. Από το 1986 εκδίδει ένα από τα καλύτερα λογοτεχνικά περιοδικά της χώρας μας, τον "ΜΟΡΙΑ". Πολλά ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες και έχουν περιληφθεί σε διάφορες Ανθολογίες. Ο Θεοδ. Τρουπής έχει καταπιαστεί με όλα σχεδόν τα είδη του έντεχνου γραπτού λόγου. Εμείς τον θεωρούμε έναν σπουδαίο διηγηματογράφο ενώ αξιοπρόσεχτα είναι τα λαογραφικά του και τα δοκίμιά του.
Στα "ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ" του έχει συγκεντρώσει 6 ποιητικές συλλογές από τις οποίες ανθολογούμε ένα ποίημα από την καθεμιά, ως δείγμα γραφής του:
1) Από τη συλλογή "ΤΑ ΑΦΕΛΗ", σελ. 80, το ποίημα "ΔΙΔΑΧΗ" στη σελ. 11: "Ξεχέρσωσα. / Ίδρωσα. / Όργωσα. / Έσπειρα. / Βοτάνισα. / Θέρισα. / Δεμάτιασα. / Κουβάλησα. / Αλώνισα. / Λίχνισα. / Τ' άχυρα. / Φύγανε. Μείνανε. / Ελάχιστα / άρρωστα / σταρόσπυρα / αψώμοτα. / Μέρμηγκες / αδιάφοροι / τα ' βλεπαν. / Ένιωσα / μέσα μου / άδικο / θάνατο. / Πεινάσαμε. / Μάθαμε. / Ζήσαμε."
2) Από τη συλλογή "ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ", σελίδες 64, το ποίημα "ΙΔΙΑ ΒΡΩΜΑ", στη σελίδα 23: "Παντού ο ίδιος στοχασμός / το χάος και ο μαρασμός / στο δόγμα και στο κόμμα. // Όπου ιδρώνουν οι πολλοί / και τρώνε οι αμαρτωλοί / βγαίνει η ίδια βρώμα..."
3) Από τη συλλογή "ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ", σελίδες 64, το ποίημα "ΜΑΤΑΙΟΣ ΑΓΩΝΑΣ" στη σελίδα 47: "Μια ζωή αγωνίστηκα / και δεν τα κατάφερα / να γίνω χριστιανός. / Και τα δυο παλτά μου / ακόμα στην ντουλάπα / άθικτα κρέμονται!"
4) Από την αφιερωματική συλλογή (σονέτων με Υστερόγραφο και αφιέρωση σε γνωστούς και φίλους ποιητές και όχι μόνο) "ΕΠΙΣΤΟΛΑΡΙΑ", σελίδες 144, το ποίημα αφιέρωση στη Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, στη σελίδα 13: "(Η δόξα των εθνών και η μεγαλοσύνη / μετριούνται με την ομορφιά και την ειρήνη.) Ανθρωποφάγε Μπους, σου στέλνω απόψε / παιδάκι απ' το Ιράκ καλοψημένο... / Όσο τραβά η όρεξή σου κόψε... / Έν' άλλο σου ΄χω για αύριο φυλαγμένο. // Κι αίμα πού σου στέλνω να μεθύσεις. / Κι όλους τους κανιβάλους να κεράσεις. / Στον κόσμο ελεύθερον να μην αφήσεις. / Αν φας και τα παιδιά σου, ίσως χορτάσεις. // Σου στέλνω τις κραυγές όλου του κόσμου / ένα ποτάμι δάκρυα και κατάρες / και μύριους σατανάδες με κιθάρες. // Για όλα αυτά παρακαλώ σε δώσ' μου / ένα χαμόγελο απ' το παιδί σου. / Ίσως μ' αυτό γιατρέψω την ψυχή σου. Υ.Γ. Ακούω τη λέξη "πόλεμος" και ορφανά μετράω..."
5) Από τη συλλογή "ΤΑ ΑΝΕΠΙΣΗΜΑ", σελ.: 80, το ποίημα "Η ΦΗΜΗ", στη σελίδα 46: " Ο κονιορτός της καθημερινότητας / επικάθεται στα πέπλα της φήμης / την αλλοιώνει και την αφανίζει / στου χρόνου το έρεβος."
6) Από τη συλλογή "ΕΣΠΕΡΙΝΑ", σελ.: 64 υπογραμμίσαμε το καλοσώρισμα: "Εσκάψανε για OPERA / και φύτρωσε ΓΚΑΡΑΖΙ." και το ποίημα "ΣΤΥΛΩΜΑΤΑ" - συμβουλές σε ποιητές στη σελίδα 26: "Όταν μια λέξη στο στίχο τρεκλίζει / μην τη στυλώνεις με άρθρα και μόρια / (Όλο το ποίημα το ανοστίζει). / Είναι σαν να φοράς πατινάζ / κοθόρνους ή ξυλοπόδαρα... / στα πόδια ενός μεθυσμένου..."
Η ποίηση του κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ Κ. ΤΡΟΥΠΗ στα "ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ" του είναι γεμάτη μηνύματα, συναισθήματα και ιδέες. Και "Οι ιδέες είναι άστρα / Πυρπολούν, γκρεμίζουν κάστρα." μας λέει ο ποιητής. Κι οι λέξεις του, είναι το υλικό της δουλειάς του. "Του μυαλού μας ψήγματα./ Λέξεις! Έχουν μέταλλο! / Μέταλλο πανάκριβο / λαμπερό κι απρόσβλητο / από κάθε ψεύτικο / λαμπερό και κίβδηλο." Αυτές οι λέξεις, το βασικό στοιχείο της ποίησης "Θέλουν όμως λιώσιμο / στης ψυχής την κάμινο. / Θέλουν σφυρηλάτημα / στου μυαλού τον άκμονα / για να γίνουν άγαλμα."
Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ Κ. ΤΡΟΥΠΗΣ, από τους λίγους καλούς ποιητές της εποχής μας, σπέρνει τις ευαισθησίες του και τους στοχασμούς του παντού. Κι ελπίζει πώς οι σπόροι του θα βρουν πολλά γόνιμα εδάφη να φυτρώσουν και να δώσουν καρπούς στις καρδιές των ανθρώπων. Μας λέει "Ξερολιθιές, πεζούλια οι στίχοι μου / σ' ορθές βουνοπλαγιές και άνυδρες. / Το χώμα της ψυχής μου στήριξαν. / Το είναι μου εκεί εφυτούργησα. / Κι έτσι, έφυγε η ζωή μου ολάκερη. // Θέλω, κι ελπίζω να καρπίσουνε. / να τους τρυγάτε όποτε θέλετε / ελεύθερα κι εγώ θα χαίρομαι, / εδώ στη χώρα των ασφόδελων." (το ποίημά του "ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΜΟΥ").
Αυτόν τον ποιητή αξίζει να γνωρίσετε. Τιμά τη Γορτυνία, τιμά την Ελληνική Λογοτεχνία, λαμπρύνει την παγκόσμια Ποίηση.
Η ίδια λογοτέχνης μετά το θάνατό του Θοδωρή έγραψε για το έργο του:
"...Ο Θόδωρος Τρουπής ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος, ένας σπουδαίος λογοτέχνης, ένας σπάνιος φίλος. Τον αποχαιρετούμε κρατώντας στη μνήμη μας τις ωφέλιμες ορμήνιες του για το λογοτεχνικό χώρο, τον ευχαριστούμε που στάθηκε για μας ένας πολύτιμος σύμβουλος και ένας υπέροχος πνευματικός φίλος..."
"...Θα θυμόμαστε το Θόδωρο Τρουπή γιατί μοιραστήκαμε μαζί του σκέψεις και ποίηση, γιατί μας δίδαξε ανθρωπιά και σεβασμό, ήθος και ευγένεια ψυχής. Θα μελετάμε τους στοίχους του και θα ξεχειλίζουμε από συγκίνηση και λυρισμό. Θα διαβάζουμε τα διηγήματά του, τη θαυμάσια νουβέλα του "Άνθρωποι της σκαλωσιάς" τα μυθιστορήματα του και θα απολαμβάνουμε της καλής πεζογραφίας τους καρπούς. Θα ξεφυλλίζουμε τα τεύχη του "Μοριά" και θα συλλέγουμε μοναδικούς πνευματικούς θησαυρούς..."
"...Ο Θόδωρος Τρουπής αφήνει δουλειά αξιόλογη ως παρακαταθήκη για τους μελετητές και τους συναδέλφους του. Μπορεί το φθαρτό του σώμα να μη βρίσκεται πια μαζί μας αλλά το έργο του θα υπάρχει στις βιβλιοθήκες μας για να ανατρέχουμε στις σελίδες του, οι αναμνήσεις μας θα τον φέρνουν στη σκέψη μας και η πνευματική του παρουσία θα είναι ζωντανή, φωτεινή και οικεία. Όλοι όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά και όσοι τον αγαπήσαμε μέσα από τα βιβλία του, τον αποχαιρετούμε δακρυσμένοι. Ο νους μας και η καρδιά μας θα πλημμυρίζουν από της ευεργετικής παρουσίας του τις θύμησες..."
-Ο Λευτέρης Τσόκας, της εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών έγραψε για το έργο του Θοδωρή μετά το θάνατό του.
«...Το έργο που κατέλειπε ο Θοδωρής -αγγίζοντας τον αριθμό των 150 τίτλων- είναι ευρύ θεματικά καλύπτοντας ζητήματα που άπτονται της εκπαίδευσης, λαογραφίας, ιστορίας, θεάτρου και λογοτεχνίας.
Ήταν εκδότης μέχρι το τέλος της ζωής του, του «ΜΟΡΙΑ» (τριμηνιαίο λογοτεχνικό, λαογραφικό, ιστορικό περιοδικό). Ο τίτλος που είχε στην προμετωπίδα «Σκαλίζοντας τις ρίζες μας», μας έβρισκε απολύτως σύμφωνους με τα αφιερώματα που έκανε στους Έλληνες Δημιουργούς. Ήταν ένα βήμα προόδου κι επικοινωνίας, καθώς ανέδειξε πολλούς απ΄ αυτούς που έγιναν ευρύτερα γνωστοί.
Ο Θοδωρής ήταν ένας υγιής σκεπτόμενος πνευματικά άνθρωπος και ένθερμος μελετητής και αναγνώστης των κειμένων που επιμελούνταν και εξέδιδε μέσω του περιοδικού του. Ανήσυχη πνευματική φιγούρα ήταν πανταχού παρών σ΄όλες τις εκδηλώσεις και τα σωματεία.
Ασχολήθηκε τριάντα τόσα χρόνια με την εκπαίδευση, έγραψε πολλά βιβλία για τα παιδιά, (ποιήματα για τις σχολικές γιορτές, θεατρικές πρόζες κ.α.), συστηματική η συγγραφική και εκδοτική του δραστηριότητα, αρθρογραφούσε σε εφημερίδες και περιοδικά.
Τακτικός και τεκμηριωμένος στις απόψεις του, είχε την μεγάλη ευχέρεια να κατατάσσει τα θέματά του κατά ενότητες -καθώς είμαι σε θέση να γνωρίζω από τις συχνές επισκέψεις μου στο γραφείο του- που υπάρχουν στις στήλες του περιοδικού στις τελευταίες σελίδες και σε φακέλους, που μπορούν να χρησιμεύσουν στον μελετητή, τον ερευνητή, τον επιστήμονα, τον μαθητή κ.α., που θα ήθελαν να εντρυφήσουν στο τιτάνιο έργο που πράγματι έχει αφήσει.
Η συγγραφική και πνευματική οικογένεια έχασε έναν έντιμο εκπρόσωπό της, που δίδαξε το λιτό κι όχι το περιττό και ο λόγος του είχε βαρύτητα. Είχε τόλμη, ήταν μαχητής της ζωής και της πένας, με απαράμιλλο ύφος και αναπλαστική δύναμη. Αυστηρός και γενναιόδωρος, άνοιξε δρόμους πνευματικούς και επηρέασε βαθύτατα τους σύγχρονούς του..."
B) ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ
Στις 15 Αυγούστου 2009, ο Δήμος Ηραίας και η οικογένεια του Θεοδώρου Κ.Τρουπή διοργάνωσαν μουσική εκδήλωση στη μνήμη του αείμνηστου λογοτέχνη, στο χωριό Σέρβου.
|
|
Ομιλία δημάρχου Ηραίας κ. Σταύρου Χριστόπουλου
Αγαπητοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες.
Συγκεντρωθήκαμε απόψε για να τιμήσουμε τη μνήμη ενός σημαντικού ανθρώπου που γεννήθηκε και μεγάλωσε εδώ στου Σέρβου, του Θεόδωρου Κωνσταντίνου Τρουπή. Ο Θεόδωρος Κ. Τρουπής, είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα στον χώρο της παιδείας και των γραμμάτων. Το λογοτεχνικό, παιδαγωγικό και λαογραφικό του έργο αποτελεί παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Ολόκληρο το έργο του διέπεται από σεμνότητα, ήθος και αγάπη για τον άνθρωπο.
Η αποψινή εκδήλωση οργανώθηκε με πρωτοβουλία του ανηψιού του αρχιμουσικού Αναστάσιου Αποστόλου Στρίκου και της οικογένειας του εκλιπόντος λογοτέχνη. Ο Δήμος Ηραίας αγκάλιασε και στήριξε αμέσως την ιδέα αυτή. Ωστόσο η πραγμάτωσή της δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την αφιλοκερδή συμμετοχή όλων των καλλιτεχνών. Θα ήθελα λοιπόν να ευχαριστήσω θερμά όλους τους συμμετέχοντες: Τον κύριο Ηλία Γιαννικόπουλο, Πρόεδρο της Παγγορτυνιακής Ένωσης, τον κύριο Αθανάσιο Στρίκο, εξάδελφο του λογοτέχνη και Ταξίαρχο εν αποστρατεία,τον κύριο Κώστα Βελέντζα, ηθοποιό του Θεάτρου Τέχνης, τον κύριο Βασίλη Αγροκώστα, μουσικό που ήρθε ειδικά για την εκδήλωση από το Βόλο, τους εξαίρετους μουσικούς Χάρη Μέρμηγκα και Πέτρο Στεργιόπουλο και ιδιαίτερα τη μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού τη Νένα Βενετσάνου, που μας κάνει την τιμή να είναι απόψε μαζί μας.
Ο Δήμος Ηραίας ελπίζει ότι η αποψινή βραδιά θα αποτελέσει πρότυπο για τη διοργάνωση και άλλων τέτοιων ποιοτικών εκδηλώσεων που θα αναδείξουν την πνευματική ουσία του τόπου μας.
Ομιλία λογοτέχνη και προέδρου της Παγγορτυνιακής Ένωσης κ. Ηλία Γιαννικόπουλου.
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΘΟΔΩΡΟΣ Κ. ΤΡΟΥΠΗΣ
Ο Θόδωρος Κ. Τρουπής, διέγραψε μια φωτεινή πνευματική πορεία, γόνιμη, δημιουργική και παραγωγική, όσο λίγες. Η προσφορά του στην Παιδεία και στη Λογοτεχνία της πατρίδας μας είναι ανεκτίμητη! Ο πρόωρος θάνατός του (τον Ιούνιο του 2008) άφησε δυσαναπλήρωτο κενό στα νεο-ελληνικά Γράμματα! Φωτισμένος και άριστος Δάσκαλος, ταλαντούχος και εμπνευσμένος λογοτέχνης, αθόρυβος εκδότης και πολυγραφότατος συγγραφέας, ο Τρουπής άφησε λαμπρό στίγμα της επίγειας παρουσίας του. Πολύπειρος και πολύπαθος, στερημένος από πολλά, αλλά πλούσιος σε βιώματα και εμπειρίες, με πιο δυνατές και οδυνηρές αυτές της ορφάνιας, της παιδικής ηλικίας, του Πολέμου και της Κατοχής, και κυρίως του αδελφοκτόνου Εμφύλιου, απέκτησε τη βαθειά γνώση και σοφία της ζωής και των ανθρώπων. Αυτά τα βιώματα, αναπλασμένα δημιουργικά από το γνήσιο λογοτεχνικό του ταλέντο, απετέλεσαν την πρώτη ύλη όλου του τεράστιου σε ποσότητα και ανώτερου σε ποιότητα λογοτεχνικού έργου του.
Στα Γράμματα εμφανίστηκε το έτος 1957, με την πρώτη ποιητική του συλλογή «Τα πρώτα φύλλα». Δύο χρόνια αργότερα ακολούθησε η ηθογραφική νουβέλα «΄Ανθρωποι της σκαλωσιάς», εμπνευσμένη από τη ζωή των χτιστάδων, και το 1960 η ποιητική συλλογή «Λειψά όνειρα». Ήδη με τα τρία αυτά πρωτόλεια έδειξε ότι διέθετε μεγάλες λογοτεχνικές δυνατότητες και ότι θα κατακτούσε μια κορυφαία θέση στον νεοελληνικό «Παρνασσό», όπως και έγινε.
Τέσσερες είναι οι τομείς, όπου κατά κύριο λόγο εκδηλώθηκε με μεγάλη επιτυχία το συγγραφικό ταλέντο του Θόδωρου Κ. Τρουπή: α) η ποίηση, β) η πεζογραφία, γ) η παιδική λογοτεχνία και δ) η λαογραφία.
Α. Στο χώρο της ποίησης, υπηρέτησε με την ίδια επιτυχία και την παραδοσιακή και τη μοντέρνα μορφή. Διακρίθηκε ιδιαίτερα στην παραδοσιακή ποίηση. Έγραψε χιλιάδες στίχους, άψογους τεχνικά, με εικονοπλαστική δύναμη και πλούσιες ομοιοκαταληξίες. Κυρίως αναδείχτηκε βιρτουόζος του σονέτου και του "χάϊ κού", δύο δύσκολων ποιητικών ειδών, από τα οποία φιλοτέχνησε με αφάνταστη ευκολία πολλές εκατοντάδες και γέμισε με αυτά ολόκληρες ποιητικές συλλογές. Η θεματολογία των ποιημάτων του είναι ανεξάντλητη. Δεν υπάρχει πτυχή του οικογενειακού, κοινωνικού και εθνικού βίου μας, που να μην τον έχει εμπνεύσει. Το παρόν και το παρελθόν του τόπου μας, η Γορτυνιακή φύση με τις χίλιες ομορφιές της, η ιδιαίτερη πατρίδα του Σέρβου, η άγια μορφή της Μάνας του, οι συγχωριανοί του, οι Έλληνες με τις ανυψώσεις και τις αδυναμίες τους, τα πανανθρώπινα ιδανικά της αγάπης και της ειρήνης, ο πόνος των ανθρώπων και των πραγμάτων, και πάνω απ΄ όλα ο έρωτας και η νοσταλγία, αποτελούν για αυτόν αγαπημένα σημεία αναφοράς. Η λύρα του είναι πολύχορδη και γλυκόηχη, η ποίησή του είναι χυμώδης, πληθωρική, γεμάτη νοήματα και ουσία ζωής, που δεν θυμίζει καθόλου την ακαταλαβίστικη και ερμητική στιχοπλημμύρα της εποχής μας. Σχηματικά θα μπορούσαμε να ειπούμε, ότι στην ποίησή του συνδυάζονται αρμονικά το λυρικό και το φιλοσοφικό στοιχείο. Η πατριδολατρία, η νοσταλγία, ο στοχαστικός διαλογισμός, ο κοινωνικός προβληματισμός, οι μεταφυσικές διερωτήσεις, είναι τα κύρια γνωρίσματά της. Ο Τρουπής καταπιάνεται με τα αιώνια θέματα και τα αιώνια ερωτήματα: τον άνθρωπο, τη ζωή, το Θάνατο, τη Φύση, το Θεό. Είναι επιγραμματικός, πυκνός, διδακτικός. Οι στίχοι του γίνονται αποστάγματα σοφίας και πείρας. Στις τελευταίες συλλογές του καταλήγει σε ένα είδος μηδενισμού. Αιρετικός και αγνωστικιστής, ταρακουνάει κατεστημένες αξίες και πατροπαράδοτα θέσμια, σαρκάζοντας τα πάντα με ειρωνεία και ανατρεπτικό χιούμορ.
Οι κυριότερες ποιητικές συλλογές του είναι: «Προς εαυτόν» (1982), «Μετοικεσία» (1992), «Τα αλφαβητάρια των Χάι-Κου» (1993) «Λιανοτράγουδα» (1993), «Μητέρες» (1994, 2001), «Ανακομιδή» (1998), «Ερωτική φαρέτρα» (1998), «Της πατρίδας» (2002), «Φθινοπωρινά», συγκεντρωτική έκδοση έξι χωριστών ποιητικών συλλογών, με πάνω από 500 ποιήματα (2002-2004), και τα κύκνεια άσματά του, το «Σιμιοματάριο πρότο» και «Σιμιοματάριο δέφτερο» (2007), τυπωμένα με ιδιότυπο ορθογραφικό σύστημα, που ανάστησε μετά 200 ολόκληρα χρόνια τη «Ρομεηκη γλοσα» του Ιω. Βηλαρά.
Β. Στο χώρο της πεζογραφίας ξεδίπλωσε και ανέδειξε όλες τις δυνατότητές του! Εκεί όμως όπου κυριολεκτικά διέπρεψε, και αναδείχτηκε ένας από τους καλύτερους σπεσιαλίστες του είδους, ήταν το διήγημα. Δεν είναι υπερβολή αν τον χαρακτηρίσει κανείς Άντον Τσέχωφ της Ελλάδας! Με απίθανη μαεστρία έπλεξε τις εκατοντάδες περίτεχνες «ιστορίες» του! Με λιτότητα και ζωντάνια κατόρθωσε να αναστήσει έναν ολόκληρο κόσμο και μιαν ολόκληρη εποχή! Με διεισδυτικότητα ανατόμου μπήκε στη ψυχή των ηρώων του, εξιχνίασε τα πάθη και τα βάθη της, και με τέχνη τα τοποθέτησε στο υπόβαθρο των πράξεων και των συμπεριφορών τους. Μπορεί να εμπνέεται από τα προσωπικά του βιώματα, αλλά δεν είναι ούτε απλός βιωματικός συγγραφέας, ούτε απλός ηθογράφος. Αναπλάθει δημιουργικά το βιωματικό υλικό του, για να δώσει έργα πνοής και τέχνης, που ξεπερνούν τον ίδιο και την εποχή του και αποτελούν αποκτήματα καθολικής αποδοχής και διαχρονικής αξίας. Ο Θόδωρος Κ. Τρουπής έχει φιλοτεχνήσει μικρά ψυχολογικά και κοινωνικά αριστουργήματα!
Συλλογές διηγημάτων έχει γράψει πολλές: «Σέπαλα θύμησης» (1980), «Το λαούτο του Κωσταντή» (1982), «Η συμφωνία της ερημιάς» (1990), «Τα παράσημα» (1997), «Αναδρομικά» (2000). Όλα είναι μικρές ιστορίες ανθρώπινων παθών. Ιστορίες γεμάτες πόνο, ανθρωπιά, νοσταλγία, και ματωμένη μνήμη. Ιστορίες που δεν διστάζουν να προβάλουν ακόμα και τη σκληρή όψη της ελληνικής ζωής, ιδίως κάτω από τις εξαιρετικές συνθήκες της ξενικής κατοχής και του αδελφικού αλληλοσπαραγμού. Τα διηγήματα του Τρουπή είναι εικόνες και μαρτυρίες μιας τυραγνισμένης γενιάς, χρονικά μιας πολύπαθης εποχής, που πλήγωσε τους ανθρώπους, που τους φόρτωσε φτώχειες και βάσανα, που έκανε τον αγώνα τους για επιβίωση ατέλειωτο μαρτύριο, που οδήγησε εύκολα στην πτώση όσους δεν είχαν σταθερά ηθικά αντιστύλια, ενώ για λίγους μόνο στάθηκε ευκαιρία ψυχικής σφυρηλάτησης. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τα διηγήματα του Τρουπή ως λατρευτικά συναξάρια αγίων της βιοπάλης, ως μαρτυρολόγια ταπεινών και καταφρονεμένων της ζωής. Ο Τρουπής δεν ωραιοποιεί τα πράγματα, ούτε εξιδανικεύει το παρελθόν. Είναι γνήσιος νατουραλιστής, αλλά δεν φωτογραφίζει την πραγματικότητα, τη ζωγραφίζει με το δικό του τρόπο. Ας επαναλάβω, ότι ο Θόδωρος Κ. Τρουπής είναι ένας προικισμένος τεχνίτης του λόγου, που στο διήγημα βρήκε τον καλύτερο λογοτεχνικό εαυτό του.
Από τον βιωματικό κόσμο του Τρουπή είναι αντλημένο το υλικό που αποτελεί το σκελετό και των δύο εκτενέστερων αφηγημάτων του, που ο συγγραφέας χαρακτηρίζει μυθιστορήματα, δηλ. της «Συμέλας» (2003) και της «Ιοκάστης» (2004). Η «Ιοκάστη» είναι εμπνευσμένη από τις πικρές μνήμες του Εμφυλίου, ενώ η «Συμέλα» είναι ένας ύμνος στον έρωτα, στη συζυγική αγάπη, στην ιερότητα της μητρότητας. Στην «Ιοκάστη» η ηρωΐδα εξομολογείται και αποκαλύπτει τα εσώψυχά της, και μαζί αποκαλύπτει όλη τη σκληρότητα και βαναυσότητα των πέτρινων χρόνων. Αντίθετα, η «Συμέλα» είναι γεμάτη ανθρωπιά, καλοσύνη και τρυφερότητα, μια πλημμύρα αγνών αισθημάτων και αισθησιακής πανδαισίας.
Γ. Δεκάδες είναι τα παιδικά και σχολικά βιβλία που έγραψε. Ιδιαίτερα οι παιδικές ποιητικές συλλογές του είναι γεμάτες τρυφερότητα και ευγένεια. Σας θυμίζω μερικές: «Κρινάνθια» (1966), «Θυμάρια» (1979), «Κοράλλια» (1980), «Πασχαλίτσες» (1998), «Τα παιδικά» (1998), «Τα τραγούδια της Χριστιάνας» (2000), και πολλά άλλα. ΄Εγραψε ακόμα θεατρικά έργα για παιδιά, όπως το πολυσέλιδο «Η χαρά του παιδιού» (1980), τετράδια γραμματικής και πατριδογνωσίας, «Σχολικό Εορτολόγιο», «Μαθητικό Ημερολόγιο», και πολλά άλλα.
Δ. Μεγάλο μέρος της ζωής του αφιέρωσε στη συγκέντρωση λαογραφικού και γλωσσικού υλικού. Το 1959 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών και από τη Γλωσσική Εταιρεία για τις λαογραφικές συλλογές του. Θερμός λάτρης και μελετητής του λαϊκού πολιτισμού μας, δεν έπαψε ποτέ να ερευνά και να καταγράφει κάθε ψήγμα λαογραφικού θησαυρού, όσο μικρό και ασήμαντο και αν ήταν. Η πολύτιμη και αξιοθαύμαστη λαογραφική συγκομιδή του δημοσιεύτηκε σε επτά πολυσέλιδους τόμους, με το χαρακτηριστικό τίτλο «Σκαλίζοντας τις ρίζες μας, Σέρβου». Τραγούδια, μοιρολόγια, παροιμίες, τοπωνύμια, γενεαλογίες, παραμύθια, αινίγματα, παιχνίδια, κατάρες, ευχές, προλήψεις, επαγγέλματα και εργαλεία, ιδιωματικές λέξεις, και άλλη λαογραφική ύλη από το γεωργικό, ποιμενικό και κοινωνικό βίο του λαού μας, έχουν αποθησαυριστεί με υπομονή και ευσυνειδησία.
Ε. Από τις θετικότερες πνευματικές συμβολές του στην υπηρεσία και καλλιέργεια των Γραμμάτων στην εποχή μας είναι επίσης η έκδοση βιβλίων Ελλήνων λογοτεχνών, αλλά και η επί σειρά 21 ετών έκδοση του τριμηνιαίου περιοδικού ποικίλης ύλης «Μοριάς», με ιστορικό, λαογραφικό και λογοτεχνικό περιεχόμενο. Στα 84 τεύχη του περιοδικού, ο Τρουπής φιλοξένησε δεκάδες παλαιών και φτασμένων λογοτεχνών, αλλά έδωσε βήμα και σε πολλούς νέους και πρωτοεμφανιζόμενους. Ιδιαίτερη αξία έχουν τα ειδικά αφιερώματα του περιοδικού σε νεοέλληνες λογοτέχνες. Αξίζει να σημειωθεί ότι τεύχη αφιερώθηκαν και στους Γορτύνιους Ελένη Ηλιοπούλου-Ζαχαροπούλου, από τα Τρόπαια, Χρ. Νικήτα-Στρατολάτη, Άγγελο Παναγάκη και Πάκη Καγιά, από τα Λαγκάδια, και στην αξέχαστη Σερβαία λογοτέχνιδα Μαρία Παναγοπούλου (2 φορές).
Κλείνοντας αυτή την σύντομη περιδιάβαση στο έργο του Θόδωρου Κ. Τρουπή, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι το γράψιμο ήταν γι αυτόν ανάγκη ζωής. Ήταν η ανάσα του και η μεγάλη αγάπη του! Γι αυτό έγραφε συνεχώς. Έγραφε! Ασχολήθηκε με ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς! Με την τοπική ιστορία του χωριού Μετόχι Αχαΐας, με λαϊκούς μύθους, με ανέκδοτα, Ονειροκρίτες, Καζαμίες, με αισθητικά δοκίμια, με ταξιδιωτικές εντυπώσεις, και πολλά άλλα. Αν δεν έφευγε σχετικά πρόωρα από τη ζωή, ασφαλώς θα είχε να μας δώσει πολύ περισσότερα.
Αξέχαστε φίλε Θόδωρε, όπου κι αν είσαι, σε ευχαριστούμε για το έργο και την προσφορά σου. Σε θυμόμαστε, σε αγαπάμε, σε θαυμάζουμε, σε αποζητούμε! Μας έχεις λείψει πολύ, Θόδωρε!
