. . .
61. ΤΟΥΤΗ ΓΗΣ, ΚΥΡΑ-ΓΙΩΡΓΑΙΝΑ
(Τσάμικος)
Τούτ' η γης, κυρα-Γιώργαινα,
Τούτ' η γης, που την πατούμε.
Τούτ' η γης, που την πατούμε,
Όλοι μέσα ’θελα μπούμε.
Τούτ' η γης, κυρα-Γιώργαινα,
Τούτ' η γης, με τα χορτάρια.
Τούτ' η γης, με τα χορτάρια,
Τρώει νιους και παλικάρια.
Τούτ' η γης, κυρα-Γιώργαινα,
Τούτ' η γης θα φάει κι εσένα.
Τούτ' η γης θα φάει και ’σένα,
Με τα φρύδια τα γραμμένα.
62. Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕ
(Συρτός)
Η μα..., καλέ! η μάνα σου,
Παράγγειλε.
Η μάνα σου παράγγειλε,
Πως δεν με θέλει νύφη.
Εγώ, καλέ! εγώ εσένα,
Αγαπώ.
Εγώ εσένα αγαπώ,
Κι η πεθερά ας λείπει.
Σύρε, καλέ! σύρε, πες της,
Τον πόνο μου.
Σύρε, πες της τον πόνο μου,
Ίσως αλλάξει γνώμη.
63. ΣΗΚΩ ΕΠΑΝΩ ΠΕΡΔΙΚΑ
(Συρτός, αργός)
Για σήκω επάνω, πέρδικα,
Τίναξε τα φτερά σου.
Αμάν! δώσ’ τα κλειδιά της μάνας σου,
Και πάρε τα δικά σου.
Πάρε, μανούλα, τα κλειδιά,
Και δώσ’ μου την ευχή σου.
Αμάν! σήμερα στεφανώνομαι,
Δεν είμαι πια δική σου.
Με την ευχή μου, κόρη μου,
Να ζήστε, να γεράστε.
Αμάν! να ζήστε χρόνους εκατό,
Και να τους διαπεράστε.
64. ΜΕ ΤΟ ΒΑΛΤΕΤΣΙ ΕΧΩ ΚΑΥΓΑ
(Τσάμικος)
Ώρε! με το Βαλτέτσι, με το Βαλτέτσι,
Έχω καυγά.
Με το Βαλτέτσι έχω καυγά,
Με τη Συλίμνα μάχη.
Ώρε! και με τις Βα..., και με τις,
Βαλτετσιώτισσες.
Και με τις Βαλτετσιώτισσες,
Έχω μεγάλη αγάπη.
Ώρε! ποιος το ’πε, και… ποιος το ’πε,
Ποιος το ’πε κεφαλόβρυσο.
Ποιος το ’πε κεφαλόβρυσο,
Ποιος το ’πε κρύα βρύση.
Ώρε! ποιος το ’πε, ποιος το ’πε,
Της αγάπης μου.
Ποιος το ’πε της αγάπης μου,
Και θέλει να μ’ αφήσει.
Ώρε! κι αν θα μ’ αφή..., κι αν θα,
Μ’ αφήσει ο κερατάς.
Κι αν θα μ’ αφήσει ο κερατάς,
Τίνος κακό θα κάνει.
Ώρε! στις δυο, στις τρεις, στις δυο,
Στις τρεις, θα λούζομαι.
Στις δυο, στις τρεις, θα λούζομαι,
Στις τέσσερες, θ’ αλλάζω.
Ώρε! και στις επτά, και στις,
Επτά, και στις οκτώ.
Και στις επτά, και στις οκτώ,
Θα βγαίνω στο σιργιάνι.
65. ΣΕ ΚΑΚΟΣΚΑΛΙΑ
(Συρτός)
(Το τραγουδούσαν, συνήθως, στο δρόμο,
όταν πήγαιναν για τη νύφη)
Σε κακοσκά..., κακοσκάλια,
Ανέβαινα, Δήμο μου.
Σε κακοσκάλια ανέβαινα,
Εχτές, το βρα..., το βράδυ, βράδυ.
Και ’ντωσε το…, ’ντώσε το,
Σιλάχι μου, Δήμο μου.
Και ’ντωσε το σιλάχι μου,
Και ’πεσε το..., βρε! το μαντήλι.
Με τετρακό..., τετρακόσια δυο
Φλουριά, Δήμο μου.
Με τετρακόσια δυο φλουριά,
Και δυο δραμά..., δραμάκια μόσχο.
Δεν κλαίω ’γω, δεν κλαίω ’γω,
Για τα φλουριά, Δήμο μου.
Δεν κλαίω ’γω, για τα φλουριά,
Δεν κλαίω για, βρε! για το μόσχο.
Μα κλαίω το..., κλαίω το,
Μαντήλι μου, Δήμο μου.
Μα κλαίω το μαντήλι μου,
Τ’ ωραίο κε…, βρε! κεντημένο.
Όπου μου το..., που μου το,
Κεντούσανε, Δήμο μου.
Όπου μου το κεντούσανε,
Δώδεκα πα…, βρε! παντρεμένες.
Και δεκαπέ…, δεκαπέντε,
Ανύπαντρες, Δήμο μου.
Και δεκαπέντε ανύπαντρες,
Κι oχτώ αρραβω…, αρραβωνιασμένες.
66. ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΥΛΑ
(Συρτός)
Μες στην ... Αγια-Παρασκευή,
Βρε! Καλαματιανούλα, Καλαματιανή.
Βρε! Καλαματιανούλα μου,
Σ’ είδα στο παραθύρι.
Σε είδα και σε λυ..., λυπήθηκα,
Βρε! Καλαματιανούλα, Καλαματιανή.
Βρε! Καλαματιανούλα μου,
Που πήρες γέρο άντρα.
Ρίξε φαρμάκι στο... κρασί,
Βρε! Καλαματιανούλα, Καλαματιανή.
Βρε! Καλαματιανούλα μου,
Φαρμάκωσε το γέρο.
Και πά…ρε 'με, το νέο παιδί,
Βρε! Καλαματιανούλα, Καλαματιανή.
Βρε! Καλαματιανούλα μου,
Το νέο παλικάρι.
67. ΟΡΚΟ ΕΧΩ ΚΑΝΟΜΕΝΟ
(Συρτός)
Όρκο ε..., αχ! μανούλα,
Όρκο έχω κα…ανωμένο.
Όρκο έχω κα…ανωμένο,
Στο χορό να μην... εμπαίνω.
Και τον ο..., αχ! μανούλα,
Και τον όρκο θα… πατήσω.
Και τον όρκο θα... πατήσω,
Και θα μπω να… τραγουδήσω.
Μπροστινή, αχ! μανούλα,
Μπροστινή με το… μαντήλι.
Μπροστινή με το… μαντήλι,
Μου ’βαλες καημό στα χείλη.
Κι άλλη μια…, αχ! μανούλα,
Κι άλλη μια που… είναι κοντά της.
Κι άλλη μια που είναι… κοντά της,
Να χαρώ… την ομορφιά της.
68. ΠΕΡΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ
(Συρτός)
Πέρα θε…, μικρή μου Παναγιούλα,
Πέρα θέλω να, βρε! να περάσω.
Πέρα θέλω να περάσω,
Το χορό για να χαλάσω.
Που χορε…, μικρή μου Παναγιούλα,
Που χορεύει μια, βρε! μια μικρούλα.
Που χορεύει μια μικρούλα,
Τ΄όνομά της Πανιαγιούλα.
.
.
69. ΚΑΤΩ ΣΤΟ ΓΙΑΛΟ
(Συρτός)
Κάτω στο γιαλό,
Κάτω στο περιγιάλι.
Κόρη α..., κόρη αγαπώ.
Κόρη αγαπώ,
Ξανθιά και μαυρομάτα.
Δώδεκα, δώδεκα χρονών.
Δώδεκα χρονών,
Κανένας δεν την ξέρει.
Μόνο η μα…, μόνο η μάνα της.
Μόνο η μάνα της,
Κανέλα τη φωνάζει.
Κανελό..., κανελόριζα.
70. ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ
(Συρτός)
Τούτο το, καλέ! πουλάκι,
Τούτο το καλοκαιράκι.
Τούτο το καλοκαιράκι,
Κυνηγούσα ένα πουλάκι.
Κυνηγού..., καλέ! πουλάκι,
Κυνηγούσα, προσπαθούσα.
Κυνηγούσα, προσπαθούσα,
Να το πιάσω δεν μπορούσα.
Βιολιτζής, καλέ! πουλάκι,
Βιολιτζής, με το βιολί του.
Βιολιτζής, με το βιολί του,
Το ’φερε στην κάμαρή του.
Βιολιτζή, καλέ! πουλάκι,
Βιολιτζή μου, πώς τα κάνεις.
Βιολιτζή μου, πώς τα κάνεις,
Τα πουλάκια και τα πιάνεις.
Με τα να..., καλέ! πουλάκι,
Με τα νάζια μου, τα κάνω.
Με τα νάζια μου, τα κάνω
Τα πουλάκια και τα πιάνω.
Και με τα, καλέ! πουλάκι,
Και με τα καμώματά μου.
Και με τα καμώματά μου,
Τα ’φερα στην κάμαρά μου.
71. NEΡΑΤΖΟΥΛΑ
(Τσάμικος)
(Επί πλέον το τραγουδούσαν στο δρόμο).
Νεραντζούλα, φουντωμένη,
Νεραντζούλα, φουντωμένη.
Πού είναι τ’ άνθη σου, Νεραντζούλα,
Πού είναι τ’ άνθη σου.
Πού είν’ η πρώτη σου ομορφάδα,
Πού είν’ η πρώτη σου ομορφάδα.
Πού είν’ τα κάλλη σου, Νεραντζούλα,
Πού είν’ τα κάλλη σου.
Φύσηξε βοριάς κι αέρας,
Φύσηξε βοριάς κι αέρας.
Και τα τίναξε, Νεραντζούλα,
Και τα τίναξε.
Σε παρακαλώ, βοριά μου,
Σε παρακαλώ, βοριά μου.
Φύσα πιο σιγά, Νεραντζούλα,
Φύσα πιο σιγά.
Ν’ αρμενίζουν τα καράβια,
Ν’ αρμενίζουν τα καράβια.
Τα Σπετσιώτικα, Νεραντζούλα,
Τα Σπετσιώτικα.
72. ΣΟΥΛΙΜΙΩΤΙΣΣΑ
Συρτός)
Δεν φταίνε τα..., δεν φταίνε,
Τα γλυκά κρασιά.
Ώρε! δεν φταιν’ τα παλικά...
Παλικάρια, Σουλιμιώτισσα,
Σουλιμ..., Σουλιμιώτισσα.
Μ ’έκανες κι αρρώστησα.
Μα φται…, μωρέ! μα φταίνε,
Οι Σουλιμιώτισσες,
Ώρε! κι οι Σουλιμιωτοπούλες,
Που, αχέ, χαθούνε ό(υ)λες.
Σουλιμιώτισσα, κυρά μου,
Μού ’χεις κάψει την καρδιά μου.
73. ΨΗΛΑ ΣΤΗΝ ΚΟΝΤΗΡΑΧΗ
(Συρτός)
Ψηλά στην κοντηράχη,
Εκεί στον Αϊ-Λια,
Χορεύουν τα κορίτσια,
Μαζί με τα παιδιά.
Ω! Ποπό! τι γί(ε)νεται,
Και στο χωριό δεν φαίνεται.
Γίνεται πανηγύρι,
Βαράνε τα βιολιά.
Χορεύουν τα κορίτσια,
Μαζί με τα παιδιά.
Χτυπούνε τα νταούλια
Και παίζουν τα βιολιά.
Χορεύουν τα κορίτσια,
Μαζί με τα παιδιά
Ω! Ποπό! ποια είν’ αυτή,
Με το γαρύφαλλο στ’ αφτί.
74. ΜΠΕΡΔΕΥΤΗΚΕ ΜΙΑ ΛΕΜΟΝΙΑ
(Συρτός)
Μπερδε…, αμάν! μπερδε…ύτηκε,
Μια λεμονιά.
Μπερδεύτηκε μια λεμονιά,
Με μια νεραντζοπούλα.
Έτσι, αμάν! έτσι, μπερδεύτηκα
Κι εγώ.
Έτσι, μπερδεύτηκα κι εγώ,
Με μια γειτονοπούλα.
Γειτό..., αμάν! γειτό...νισσα,
Δαιμόνισα.
Γειτόνισσα, δαιμόνισα,
Κακιά γειτονοπούλα.
Όπου, καλέ! όπου ήρθα,
Και δεν μ’ άνοιξες.
Όπου ήρθα και δεν μ’ άνοιξες,
Απ’ την παραπορτούλα.
Δεν το, αμάν! δεν το… ’ξερα,
Λεβέντη μου.
Δεν το ’ξερα, λεβέντη μου,
Πως ήταν η αφεντιά σου.
Να πε…, αμάν! να πε…ταχτώ,
Σαν πέρδικα.
Να πεταχτώ σαν πέρδικα,
Να ’ρθω στην αγκαλιά σου.
75. ΠΕΡΔΙΚΟΥΛΑ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ
(Τσάμικος)
Ώρε! μωρ’ περδικούλα!
Μωρ’ περδικούλα! του Μωριά.
Μωρ’ περδικούλα! του Μωριά,
Κοσμοπερπατημένη.
Ώρε! μην είδες, μην είδες,
Κλέφτες πουθενά.
Μην είδες Κλέφτες πουθενά,
Μην είδες κι Αρβανίτες.
Ώρε! κάπου είδα κα...,
Κάπου είδα, καμιά δεκαριά.
Κάπου είδα, καμιά δεκαριά,
Σ’ ενός παπά το σπίτι.
Ώρε! παπά ψωμί, παπά,
Ψωμί, παπά κρασί.
Παπά ψωμί, παπά κρασί,
Να φάν’ τα παλικάρια.
Ώρε! παπά μου, παπά μου,
Το κορίτσι σου.
Παπά μου, το κορίτσι σου,
Το θέλει ο ενωματάρχης.
Ώρε! αυτό παιδιά, αυτό παιδιά,
Δεν είναι εδώ.
Αυτό, παιδιά, δεν είναι εδώ,
Πήγε στο μοναστήρι.
Ώρε! πήγε να γι..., πήγε να γίνει,
Καλογριά.
Πήγε να γίνει καλογριά,
Ν’ αγιάσει την ψυχή της.
76. ΠΑΝΩ ΣΕ ΨΗΛΗ ΡΑΧΟΥΛΑ
Συρτός)
Πα..., μωρέ! πάνω, σε ψηλή,
Ραχούλα,
Πάνω σε ψηλή ραχούλα,
Κάθεται μια βοσκοπούλα.
Και…, μωρέ! και τη ρόκα της,
Κρατάει.
Και τη ρόκα της κρατάει,
Πρόβατα κι αρνιά φυλάει.
Τσο…, μωρέ! τσοπανόπουλο,
Από πέρα.
Τσοπανόπουλο από πέρα,
Της μιλάει με τη φλογέρα.
Να…, μωρέ! να είχα, βλάχα μου,
Τ’ αρνιά σου.
Να είχα βλάχα μου τ’ αρνιά σου,
Και τα χίλια πρόβατά σου.
Να…, μωρέ! να είχα, βλάχα μου,
Κι εσένα.
Να είχα βλάχα μου κι εσένα,
Με τα φρύδια τα γραμμένα.
77. ΕΝΑ ΝΕΡΟ, ΚΑΛΟ ΝΕΡΟ
(Συρτός)
Ένα νερό, κυρα-Βαγγελιώ,
Ένα νερό, καλό νερό.
Κι από πούθε κατεβαίνει,
Βαγγελιώ μου, παινεμένη.
Από γκρεμό, κυρα-Βαγγελιώ,
Από γκρεμό γκρεμίζεται.
Σε περιβολάκι μπαίνει,
Βαγγελιώ μου, παινεμένη.
Από γκρεμό γκρεμίζεται,
Πέφτει και δεν τσακίζεται.
Σε περιβολάκι μπαίνει,
Βαγγελιώ μου, παινεμένη.
Ποτίζει δε…, κυρα-Βαγγελιώ,
Ποτίζει δέντρα και κλαδιά.
Αχ! Ποτίζει λεμονίτσες,
Γεια, χαρά σας, κοπελίτσες.
Ποτίζει και, κυρα-Βαγγελιώ,
Ποτίζει και μια λεμονιά.
Όπου κάνει το λεμόνι,
Σαν της Βαγγελιώς το δόντι.
78. ΤΟΥΤΗ ΡΑΧΗ 'ΚΕΙΝΗ ΡΑΧΗ
(Αποκριάτικο, συρτός)
Τούτη ρα..., μωρέ! παιδιά,
Τούτη ράχη, εκείνη ράχη,
Τούτη ράχη, εκείνη ράχη,
Εχορεύαν κάτι Βλάχοι.
Κι όλοι ένα..., μωρέ! παιδιά,
Κι όλοι ένα χορό χορεύαν.
Κι όλοι ένα χορό χορεύαν,
Κι όλοι ένα τραγούδι ’λέγαν:
Σαν ψοφή…, μωρέ! παιδιά,
Σαν ψοφήσει ο γάιδαρός μας.
Σαν ψοφήσει ο γάιδαρός μας,
Τυχερό τ’ αφεντικό μας.
Κάνει το..., μωρέ! παιδιά,
Κάνει το μαλλί του γούνα.
Κάνει το μαλλί του γούνα,
Το τομάρι κοντογούνα.
Και τ’ αφτιά, μωρέ! παιδιά,
Και τ’ αφτιά του γάιδαρού μας.
Και τ’ αφτιά του γάιδαρού μας,
Τσαρουχάκια του παιδιού μας.
Και τα πο..., μωρέ! παιδιά,
Και τα πόδια του κουτάλια.
Και τα πόδια του κουτάλια,
Για να τρων’ οι Βλάχοι γάλα.
Το κεφά..., μωρέ! παιδιά,
Το κεφάλι του καφκιά.
Το κεφάλι του καφκιά,
Για να τρώνε τραχανά.
(Καφκιά, είδος μεγάλο ξύλινο πιάτο).
Και τα δο…, μωρέ! παιδιά,
Και τα δόντια του πιρούνια,
Και τα δόντια του πιρούνια,
Για να τρώνε μακαρούνια!
79. Ο ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ
(Συρτός)
Έλα, ρε! Χαραλάμπη,
Να σε παντρέψουμε.
Να φάμε και να πιούμε,
Και να χορέψουμε.
Δεν την παίρνω!
Θα την πάρεις!
Άλλα λόγια πες τε,
Ρε! παιδιά.
Θα την πάρεις!
Δεν την θέλω!
Ο γερο-Χαραλάμπης,
Δεν θέλει παντρειά.
Θα την πάρεις!
Δεν την θέλω!
Τι καμώματα είναι αυτά,
Με το ζόρι παντρειά!
80. ΠΟΥ ΕΙΝ’ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΑ ΣΟΥ
(Συρτός)
Για μια Γαργα…, κι αμάν! ωχ! αμάν!
Για μια Γαργαλιανιώτισσα.
Για μια Γαργαλιανιώτισσα,
Μια πέρα μαχαλιώτισσα.
Δέρνει τη θυ…, κι αμάν! ωχ! αμάν!
Δέρνει τη θυγατέρα της.
Δέρνει τη θυγατέρα της,
Κρυφά από τον πατέρα της.
Μωρ’ πού ’ν’ τα δα…, κι αμάν! ωχ! αμάν!
Μωρ’ πού ’ν’ τα δαχτυλίδια σου.
Μωρ’ πού ’ν’ τα δαχτυλίδια σου,
Τ’ ασημοσκουλαρίκια σου.
Μάνα, ο Γιω…, κι αμάν! ωχ! αμάν!
Μάνα, ο Γιώργος τα φορεί.
Μάνα, ο Γιώργος τα φορεί,
Από την πρώτη Κυριακή.
Ας τα φορεί, κι αμάν! ωχ! αμάν!
Ας τα φορεί, ας τα χαίρεται.
Ας τα φορεί, ας τα χαίρεται,
Την Κυριακή παντρεύεται.
81. ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΤΣΕΛΙΓΓΟΠΟΥΛΑ
(Τσάμικος)
Μια μικρή, Βάσω, Βασούλα,
Μια μικρή τσελιγκοπούλα.
Μια μικρή τσελιγκοπούλα,
Βλάχα κι Αρβανιτοπούλα.
Με τη μα..., Βάσω, Βασούλα,
Με τη... μάνα της μαλώνει.
Με τη μάνα της μαλώνει,
Μέρα-νύχτα δεν μωρώνει.
Δώσ’ μου, μα.., Βάσω, Βασούλα,
Δώσ’ μου, μάνα, τα φλουριά μου.
Δώσ’ μου, μάνα, τα φλουριά μου,
Και την κεντηστή ποδιά μου.
Για να πα…, Βάσω, Βασούλα,
Για να πάω να χορέψω.
Για να πάω να χορέψω,
Στην αγάπη μου ν’ αρέσω!
82. ΣΤΑ ΣΑΛΩΝΑ ΣΦΑΖΟΥΝ ΑΡΝΙΑ
(Τσάμικος)
Στα Σάλωνα, σφάζουν αρνιά,
Μαρία, Πενταγιώτισσα.
Και στο Χρυσό, κριάρια,
Μωρή! δασκαλοπούλα,
Και στης Μαρίας την ποδιά,
Μαρία, Πενταγιώτισσα.
Σφάζονται παλικάρια,
Μωρή! δασκαλοπούλα.
Ο ένας σφάζεται για φιλί,
Μαρία, Πενταγιώτισσα,
Κι άλλος για μαύρα μάτια,
Μωρή! δασκαλοπούλα.
83. ΜΙΑ ΚΟΡΗ ΔΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΝΙ
(Συρτός)
Μια κόρη διάζεται πανί,
Αχ! Ελένη, Καλαματιανή.
Μια κόρη καλαμίζει,
Δέντρα, κλαδιά λυγίζει.
Στους κάμπους, το διαζότανε,
Αχ! Ελένη, Καλαματιανή.
Και στα βουνά, το υφαίνει.
Αμάν! αμάν! Ελένη.
Μα ’χε ασημένιο αργαλειό,
Αχ! Ελένη μου, να σε χαρώ.
Και φιλντισένιο χτένι,
Αμά...! αμάν! Ελένη.
Θεέ μου, να τσακιστεί τ’ αντί!
Αχ! Ελένη, Καλαματιανή.
Να σπάσει και το χτένι,
Αμάν! αμάν! Ελένη.
Να της κοπούν πολλές κλωστές!
Αχ! Πικρά είν’ τα λόγια, που μου λες.
Να κάθεται να δένει!
Αμάν! αμάν! Ελένη.
Να βαριεστήσει δένοντας!
Αχ! Κι εγώ περνοδιαβαίνοντας!
Αμάν! αμάν! Ελένη,
Κι ας κάθεται να δένει!
84. ΑΡΓΙΤΟΠΟΥΛΑ
(Συρτός)
Πες μας, βρε! Γιω..., αμάν! Αργιτοπούλα μου,
Πες μας, βρε! Γιώργο, ποια αγαπάς.
Πες μας, βρε! Γιώργο, ποια αγαπάς,
Στην πέρα γειτονιά που πας.
Μια Αργιτοπού..., αμάν! Αργιτοπούλα μου,
Μια Αργιτοπούλα αγαπώ.
Μια Αργιτοπούλα αγαπώ,
Και ντρέπομαι να της ειπώ.
Αργιτοπού..., αμάν! Αργιτοπούλα μου,
Αργιτοπούλα μου, μικρή.
Αργιτοπούλα μου, μικρή,
Του Άργους το καμάρι.
Πες μας, ποιον, αμάν! Αργιτοπούλα μου,
Πες μας, ποιον νέο αγαπάς.
Πες μας, ποιον νέο αγαπάς,
Και άντρα σου θα κάνεις.
Εγώ το Γιω..., αμάν! Αργιτοπούλα μου,
Εγώ το Γιώργο αγαπώ.
Εγώ το Γιώργο αγαπώ,
Αυτόν θα κάνω άντρα.
85. ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΜΙΑ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑ
(Συρτός)
Στο βουνό, μια βοσκοπούλα,
Έβοσκε τ’ αρνιά.
Είχε χόρτα και λιβάδια,
Και χλωρά κλαδιά.
Δεν μου λες, καλή μου κόρη,
Τι ’θελες εδώ;
Έβοσκα τα πρόβατά μου,
Κι ήρθα να τα ’δω.
Δεν μου λες, καλή μου κόρη,
Έχεις γονικά;
Έχεις μάνα και πατέρα,
Και κληρονομιά;
Από μάνα, από πατέρα,
Είμαι ορφανή!
Και κληρονομιά δεν έχω,
Γυρίζω μοναχή.
Ορφανή, εσύ, κυρά μου,
Ορφανός κι εγώ!
Έλα να σε κάνω ταίρι.
Να ζήσουμε τα δυο.
.
86. ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑ
(Συρτός)
Πολλές φορές, ορκίστηκα,
Στα μάτια μου, χρυσή μου.
Πως θα σε κάνω ταίρι μου,
Να ’σαι πάντα δική μου.
Κατερίνα, Κατερίνα,
Όμορφη, όμορφή μου,
Καρδερίνα.
Εγώ, κι αν είμαι μικρός,
Στρατιώτης και αν πάω.
Εσέ μόνο θα σκέπτομαι,
Και θα σε αγαπάω.
Κατερίνα, Κατερίνα,
Όμορφη, όμορφή μου,
Καρδερίνα.
87. ΛΕΜΟΝΙΑ, ΛΕΜΟΝΙΣΕ ΜΕ
(Συρτός)
Λεμονιά, λεμονιά με τα λεμόνια,
Και με τα..., και με τα χρυσά σου κλώνια.
Λεμονιά, λεμονιά, λεμονισέ με,
Δυο λεμό…, δυο λεμόνια δάνεισέ με.
Βάλε σκάλα…, σκάλα να πατήσω,
Ν’ ανεβώ, ν’ανεβώ, να σε τρυγήσω.
Για να κο…, να κόψω δυο λεμόνια,
Από τα..., από τα χρυσά σου κλώνια.
Να τα στυ..., αχ! λεμονιά μου,
Να τα στυ…, να τα στύψω στην κανάτα.
Να τα στύψω, στην κανάτα,
Να τα πιει μια μαυρομάτα.
88. ΣΤΗ ΛΕΙΒΑΔΙΑ
(Τσάμικος)
Στη Λιβαδειά, γεια σας, παιδιά,
Στη Λιβαδειά, στη ρεματιά.
Στη Λιβαδειά, στη ρεματιά,
Συνάντησα μια κοπελιά.
Μα ήταν κοπέ…, γεια σας, παιδιά,
Μα ήταν κοπέλα λυγερή.
Ήταν κοπέλα λυγερή,
Στο χέρι κράταγε σταμνί.
Γεια σου, χαρά…, γεια σας, παιδιά,
Γεια σου, χαρά σου, λυγερή.
Γεια σου, χαρά σου, λυγερή,
Πού πας στο ρέμα μοναχή.
Πάω στη βρυ..., γεια σας, παιδιά,
Πάω στη βρύση, για νερό.
Πάω στη βρύση, για νερό,
Να βρω τον νέο π’ αγαπώ.
Θα σου τσακί..., γεια σας, παιδιά,
Θα σου τσακίσω το σταμνί.
Θα σου τσακίσω το σταμνί,
Να πας στη μάνα σ’ αδειανή.
Κι αν σε ρωτή…, γεια σας, παιδιά,
Κι αν σε ρωτήσει η μάνα σου.
Κι αν σε ρωτήσει η μάνα σου,
Κόρη μου, πού είν’ η στάμνα σου.
Μάνα μου, πα…, γεια σας, παιδιά,
Μάνα μου, παραπάτησα.
Μάνα μου, παραπάτησα,
Κι έπεσα, την τσάκισα.
Δεν είναι πα..., γεια σας, παιδιά,
Δεν είναι παραπάτημα.
Δεν είναι παραπάτημα,
Μα είναι αντρός αγκάλιασμα!
89. ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ
(Συρτός)
Πουλί μου, τ’ αποφάσισες.
Για μακρινό ταξίδι.
Που σ’ είχα στην καρδούλα μου,
Μονάκριβο στολίδι.
Καλό ταξίδι, μάτια μου,
Γαλήνη στα νερά σου.
Όπου κι αν πας, κι όπου βρεθείς,
Η Παναγιά κοντά σου.
Αγιε-Νικόλα, σου ’ταξα,
Να φέρω τρεις λαμπάδες.
Να λυπηθείς εμένανες,
Και όλες τις μανάδες.
Κι όσες μανούλες έχουνε,
Παιδιά ξενιτεμένα.
Να τα βοηθήσεις γρήγορα,
Να ’ρθουν από τα ξένα!
90. Σ’ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ
(Συρτός)
Αμάν! σ’ ένα χωριό,
Καλέ, ήθελα να πάω.
Σ’ ένα χωριό, ήθελα να πάω,
Να ειπώ ’να τραγουδάκι.
Αμάν! και δεν με δέχτη (κε),
Καλέ μου, το χωριό.
Και δεν με δέχτη(κε) το χωριό,
Να ειπώ το τραγουδάκι.
Αμάν! στ’ αγνάντιο βγήκα,
Καλέ μου, κι έκατσα.
Στ’ αγνάντιο βγήκα κι έκατσα,
Σε ριζιμιό λιθάρι.
Αμάν! κι... άρχισα το,
Καλέ μου, κελάηδημα.
Κι άρχισα το κελάηδημα,
Κι άρχισα το τραγούδι.
Αμάν! κι όσοι κοιμούνταν,
Καλέ μου, ξύπνησαν.
Κι όσοι κοιμούνταν ξύπνησαν,
Κι όσοι καθόσαν, είπαν.
Αμάν! χαρά στο νιο,
Καλέ, που τραγουδεί.
Χαρά στο νιο, που τραγουδεί,
Χαρά στο παλικάρι.
Αμάν! κι αν είναι νιος,
Καλέ, κι ανύπαντρος.
Κι αν είναι νιος κι ανύπαντρος,
Πεντάμορφη να πάρει.
Αμάν! και παντρεμένος,
Καλέ μου, με παιδιά.
Και παντρεμένος με παιδιά,
Χρόνους πολλούς να ζήσει.
91. ΜΗΝ ΕΙΔΑΤΕ ΤΟΝ ΑΡΝΗΤΗ
(Συρτός)
Αμάν! όλοι τον ήλιο, καλέ μου!
Τον κοιτούν.
Όλοι τον ήλιο τον κοιτούν,
Που πάει να βασιλέψει.
Αμάν! κι η κόρη που ’χει, καλέ μου!
Τον καημό.
Κι η κόρη που ’χει τον καημό,
Τη θάλασσα αγναντεύει.
Αμάν! βλέπει καράβια, καλέ μου!
Που ’ρχονται.
Βλέπει καράβια που ’ρχονται,
Βαρκούλες αρμενίζουν.
Αμάν! μην είδατε, καλέ!
Τον αρνητή.
Μην είδατε τον αρνητή,
Τον ψεύτη της αγάπης.
Αμάν! σε τι, καλέ, τραπέζια,
Τρώει ψωμί.
Σε τι τραπέζια τρώει ψωμί
Σε τι ταβέρνες πίνει.
Αμάν! τίνος, καλέ, χεράκια,
Τον κερνούν.
Τίνος χεράκια τον κερνούν,
Και τα δικά μου τρέμουν.
Αμάν! τίνος, καλέ! ματάκια,
Τον κοιτούν.
Τίνος ματάκια τον κοιτούν,
Και τα δικά μου κλαίνε.
92. ΑΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ
(Τσάμικος)
Απάνω στην..., κι αμάν! αμάν!
Απάνω στην τριανταφυλλιά.
Ώρε! απάνω στην τριανταφυλλιά,
Έφτιαξε η πέρδικα φωλιά.
Κι αναταρά..., κι αμάν! αμάν!
Κι αναταράχτ’ η πέρδικα.
Ώρε! κι αναταράχτ’ η πέρδικα,
Και ’πέσαν τα τριαντάφυλλα.
Το ’μαθαν οι, κι αμάν! αμάν!
Το ’μαθαν οι αρχόντισσες.
Ώρε! το ’μαθαν οι αρχόντισσες,
Της Πάτρας οι γερόντισσες.
Πήραν τα κα..., κι αμάν! αμάν!
Πήραν τα καλαθάκια τους.
Ώρε! πήραν τα καλαθάκια τους,
Τα χειροκοφινάκια τους.
Και πάνε να..., κι αμάν! αμάν!
Και πάνε να τα μάσουνε.
Ώρε! και πάνε να τα μάσουνε,
Γλυκό για να τα φτιάξουνε.
Να δώσ’ η νυ..., κι αμάν! αμάν!
Να δώσ’ η νύφη στο γαμπρό.
Ώρε! να δώσ’ η νύφη στο γαμπρό,
Και σ’ όλο το συμπεθεριό.
93. ΜΙΑ ΧΗΡΑ ΠΟΥΛΑΓΕ ΚΡΑΣΙ
(Συρτός)
Μια χήρα που…, μια χήρα πούλαγε κρασί.
Μια χήρα πούλαγε κρασί,
Και μάγια με σιτάρι,
Και μάγια με σιτάρι.
Μες στο κρασί, μες στο κρασί, έριχνε νερό.
Μες στο κρασί, έριχνε νερό,
Στο σιτάρι έριχνε βρώμη,
Στο σιτάρι έριχνε βρώμη.
Γιατί νερώ…, γιατί νερώνεις, το κρασί.
Γιατί νερώνεις το κρασί,
Στο σιτάρι ρίχνεις βρώμη,
Στο σιτάρι ρίχνεις βρώμη.
Έχω κόρη, έχω κόρη για παντρειά.
Έχω κόρη για παντρειά,
Θέλει να φτιάξει προίκα,
Θέλει να φτιάξει προίκα.
Να κάνει ζω…, να κάνει ζώνη του γαμπρού.
Να κάνει ζώνη του γαμπρού,
Ποδιά της πεθεράς της,
Ποδιά της πεθεράς της.
.
94. ΒΑΣΙΛΩ ΜΟΥ, Σ’ ΑΝΤΑΜΩΣΑ
(Συρτός)
Βασίλω μου, σ’ αντάμωσα,
Μια μέρα στο παζάρι.
Και θα σε κάνω ταίρι μου,
Να γίνουμε ζευγάρι.
95. ΒΑΤΟΥΣ ΚΙ ΑΓΚΑΘΙΑ
(Συρτός)
Βάτους κι αγκάθια,
Πάτησα, Βασίλω.
Αμάν! αμάν! Βασίλω,
Ώσπου να σ’ αγαπήσω!
Και τώρα, που,
Σ’ αγάπησα, Βασίλω.
Αμάν! αμάν! Βασίλω,
Μου λένε να σ’ αφήσω!
Αμάν! αμάν! Βασίλω,
Μου λένε να σ’ αφήσω.
Αμάν! αμάν! Βασίλω,
Πώς να σε λησμονήσω!
Στην Πάτρα πάω,
Κι έρχομαι, Βασίλω.
Αμάν! αμάν! Βασίλω,
Τι θέλεις να σου στείλω;
Γυαλί και χτένι,
Στείλε μου, λεβέντη.
Αμάν! αμάν! Λεβέντη,
Κι ένα χρυσό γαϊτάνι.
Το χτένι να,
Χτενίζομαι, Λεβέντη.
Αμάν! αμάν! Λεβέντη,
Και το γυαλί να βλέπω.
Και το γαϊτάνι,
Το χρυσό, Λεβέντη.
Αμάν! αμάν! Λεβέντη,
Να πλέκω τα μαλλιά μου.
96. ΚΑΤΩ ΣΤΗ ΡΟΔΟ
(Τσάμικος)
Κάτω στη Ρόδο, μαύρα μου μάτια,
Κάτω στη Ρόδο, στο Ροδονήνι.
Κάτω στη Ρόδο, στο Ροδονήσι,
Νέος εβγήκε να κυνηγήσει.
Δεν κυνηγάει, μαύρα μου μάτια,
Δεν κυνηγάει, λαγούς κι ελάφια.
Δεν κυνηγάει λαγούς κι ελάφια,
Μα κυνηγάει τα μαύρα μάτια.
Μαύρα μου μάτια, καλέ Μαρούλα,
Μαύρα μου μάτια, κόκκινα χείλη.
Μαύρα μου μάτια, κόκκινα χείλη,
Έβγα, Μαρούλα, στο παραθύρι.
Να δεις τον ήλιο, μαύρα μου μάτια,
Να δεις τον ήλιο και το φεγγάρι.
Να δεις τον ήλιο και το φεγγάρι,
Να δεις τον νέο που θα σε πάρει.
Δεν τόνε θέλω, μαύρα μου μάτια,
Δεν τόνε θέλω και δεν τον παίρνω.
Δεν τόνε θέλω και δεν τον παίρνω,
Τον παλιομάγκα τον κοροϊδεύω.
Πάρ’ τονε κόρη, μαύρα μου μάτια,
Πάρ’ τονε κόρη, θα σου αρέσει.
Πάρ’ τονε κόρη, θα σου αρέσει,
Χρυσό ρολόγι θα σου φορέσει.
Δεν τόνε θέλω, μαύρα μου μάτια,
Δεν τόνε θέλω και δεν τον παίρνω.
Δεν τόνε θέλω και δεν τον παίρνω,
Τον παλιομάγκα τον κοροϊδεύω.
Πάρ’ τονε, κόρη, μαύρα μου μάτια,
Πάρ’ τονε, κόρη, έχει βαπόρι!
Πάρ’ τονε, κόρη, έχει βαπόρι!
Θα ταξιδεύεις Σμύρνη και Πόλη.
97. ΣΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΛΑΜΠΡΟΥ ΤΗΝ ΑΥΛΗ
(Τσάμικος)
Στου παπα-Λά..., παπα-Λάμπραινα,
Στου παπα-Λάμπρου την αυλή.
Πολλοί είναι μαζεμένοι,
Παπα-Λάμπραινα, καημένη.
Μην ο παπάς..., παπα-Λάμπραινα,
Μην ο παπάς είν’ άρρωστος.
Μην η παπαδιά πεθαίνει,
Παπα-Λάμπραινα, καημένη.
Ούτ’ ο παπάς..., παπα-Λάμπραινα,
Ούτ’ ο παπάς είν’ άρρωστος.
Ούτε η παπαδιά πεθαίνει,
Παπα-Λάμπραινα, καημένη.
Παντρεύουν το…, παπα-Λάμπραινα,
Παντρεύουν το κορίτσι τους.
Και γι’ αυτό είναι μαζεμένοι,
Παπα-Λάμπραινα, καημένη.
98. ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
(Ένας ιδιόμορφος συρτός χορός,
που χορευότανε εμπρός- πίσω
και δεν τραγουδιότανε συχνά)
Σήμερα, ημέρα τ’ Αϊ-Γιωργιού,
Τράβα εμπρός, πουλάκι μου.
Πίσω του, πουλί μου, πίσω,
Και τα Αϊ-Κωνσταντίνου.
Σήμερα, στα Καλάβρυτα,
Τράβα εμπρός, πουλάκι μου.
Πίσω το..., πουλί μου, πίσω,
Γίνεται πανηγύρι.
Λαβώσαν τη Γιαννάκαινα,
Τράβα εμπρός, πουλάκι μου,
Πίσω το..., πουλί μου, πίσω,
Στο χέρι και στο πόδι.
Και στο μικρό της δάχτυλο,
Τράβα εμπρός, πουλάκι μου.
Πίσω το..., πουλί μου, πίσω,
Που ’χε τον αρραβώνα.
99. ΟΛΑ Τ’ ΑΗΔΟΝΙΑ ΤΟ ΠΡΩΙ
(Συρτός)
Όλα τ’ αηδόνια το πρωί,
Πες το, πουλάκι μου, πες το,
Πες το και ξανά πες το.
Όλα τ’ αηδόνια το πρωί,
Λαλούν με την αράδα.
Για να ξυπνούν οι όμορφες.
Να πάνε πατινάδα.
Και μια μικρή, μελαχρινή,
Πες το, πουλάκι μου, πες το,
Πες το και ξαναπές το.
Και μια μικρή, μελαχρινή,
Δεν μπορούσε να ξυπνήσει.
Η μάνα της δεν της μιλάει,
Να την ανησυχήσει.
Για σήκω, επάνω, κόρη μου,
Πες το, πουλάκι μου, πες το,
Πες το και ξαναπές το.
Για σήκω, επάνω, κόρη μου,
Και πλύσου με το γάλα,
Να δεις τις φιλενάδες σου,
Πως πάνε πατινάδα.
Άσε με, μάνα, δεν μπορώ,
Πες το, πουλάκι μου, πες το,
Πες το και ξαναπές το.
Άσε με, μάνα, δεν μπορώ,
Δεν μπορώ, να ξυπνήσω,
Να πας να φέρεις το γιατρό,
Παπά, να κοινωνήσω.
Κι ώσπου να πάει η μάνα της.
Πες το, πουλάκι μου, πες το,
Πες το και ξαναπές το.
Κι ώσπου να πάει η μάνα της,
Και πάλι να γυρίσει,
πήγε ο ξαδερφούλης της,
Να την καλημερίσει.
Μα της μιλεί, δεν του μιλά,
Πες το, πουλάκι μου, πες το.
Πες το και ξαναπές το.
Μα της μιλεί δεν του μιλά,
Της κρένει δεν του κρένει,
Ζυγώνει στο κρεβάτι της,
Τη βρίσκει πεθαμένη.
Παίρνει νερό και τη ραντάει,
Πες το, πουλάκι μου, πες το,
Πες το και ξαναπές το.
Παίρνει νερό και τη ραντάει,
Και μόσχο την ποτίζει,
Άνοιξε τα ματάκια της,
Και τον καλημερίζει.
Καλημέρα, μήλο,
Πες το, πουλάκι μου, πες το,
Πες το και ξαναπές το.
Καλημέρα, μήλο,
Μήλο και πορτοκάλι,
Και σαν 'σενα μάτια μου,
Στον κόσμο δεν είναι άλλη.
100. ΣΤΑ ΤΡΙΚΟΡΦΑ
(Τσάμικο)
Στα τρίκορφα, λέει, στα τρίκορφα,
Στα τρίκορφα, μες στην κορ(υ)φή.
Ώρε,! στα τρίκορφα, μες στην κορ(υ)φή,
Κολοκοτρώνης πολεμεί.
Μες… στα τρίκορφα, στη ράχη,
Πάει το αίμα σαν αυλάκι!
Κολοκοτρώ..., λέει, Κολοκοτρώ...,
Κολοκοτρώνης φώναξε.
Ώρε! Κολοκοτρώνης φώναξε,
Κι όλος ο κόσμος τρόμαξε!
Μες... στα τρίκορφα, στη ράχη,
Πάει το αίμα σαν αυλάκι!
Πού είσαι, μωρέ! λέει, πού είσαι, μωρέ!
Πού είσαι, μωρέ! Νικηταρά.
Ώρε! πού είσαι, μωρέ! Νικηταρά,
Που ’χουν τα πόδια σου φτερά!
Που άλλους κόβεις κι άλλους σφάζεις,
Κι άλλους μες στο κάστρο βάζεις!
(EKM)
.
