"Στις 18 Ιανουαρίου εορτάζει (κανονικά) το εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου, που βρίσκεται περί τα 300 μέτρα πριν την είσοδο του χωριού, στην κορυφή ενός λοφίσκου που το λέμε "Τσιούμπι". Είναι από τα ξωκλήσια με μεγάλη επισκεψιμότητα τη θερινή περίοδο, γιατί βρίσκεται κοντά στον κεντρικό δρόμο και έχει απέραντη πανοραμική θέα, που σου προκαλεί μεγάλη ευχαρίστηση και ψυχική ανάταση". 

Ο Ναός του Αγίου Αθανασίου στην κορυφή του λοφίσκου "Τσιούμπι". Στο βάθος διακρίνεται το βουνό "Αρτοζήνος".

Ακριβώς απέναντι από το χωριό στη μέση, στο ψηλότερο σημείο του αντερείσματος Τσιούμπι [1], στην κορυφή σε υψόμετρο 1000 μέτρων, βρίσκεται ο ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου, ο επιλεγόμενος από τους κατοίκους του χωριού "Μάη - Θανασάκος".

Η προσωνυμία αυτή μας παραπλανά και μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για Ναό αφιερωμένο στον άγιο Αθανάσιο Επίσκοπο Χριστιανουπόλεως, τοπικό Άγιο του οποίου τα λείψανα βρίσκονται στη Μονή Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.

Επειδή ο Άγιος Αθανάσιος, κοιμήθηκε περί το 1715, και οι Ναοί του στην Καρύταινα, στο Μοναστήρι του Προδρόμου, στην Κυπαρισσία, είναι κτισμένοι μετά το 1900, υπήρχε η εντύπωση ότι και ο δικός μας Ναός είναι σχετικά νέος.

Ο πρωτοπρεσβύτερος του χωριού πατέρας Σωτήριος, στον περίβολο του Ναού.

Σύγχρονος λοιπόν αν ήταν αφιερωμένος στον Μάη - Θανασάκο, θάπρεπε να ήταν ο Ναός, να είχε κτισθεί μετά το 1800, η μετά την επανάσταση που οι επισκέψεις των πατριωτών στο Μοναστήρι ήταν συχνές και από εκεί θα είχαν επηρεαστεί για την ανέγερση του Ναού.

Μια πρόχειρη εξέταση του Ναού και του εορτολογίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αποσαφηνίζει την σύγχυση και τοποθετεί στην σωστή βάση τα πράγματα. Πρώτον, ο Ναός εορτάζει στις 2 Μαΐου, ημερομηνία η οποία αναφέρεται στην εορτή κοιμήσεως του Μεγάλου Αθανασίου, ενώ ο Άγιος Επίσκοπος Χριστιανουπόλεως εορτάζει στις 17 Μαΐου. Επί πλέον αν προσέξομε τον βόρειο τοίχο του Ναού, λίγο ψηλότερα από την βάση του παρατηρούμε διαφορά στον τρόπο αλλά και στο χρόνο δομήσεως που βασίζεται στο διαφορετικό πάχος του τοίχου και στο είδος των υλικών περίπου

Άρα δεν πρόκειται για τον Μάη - Θανασάκο, που κακώς έχει υιοθετηθεί και λέγεται από το σύνολο των κατοίκων του χωριού, αλλά περί ενός αφιερώματος στον Άγιο Αθανάσιο τον Μεγάλο, Επίσκοπο Αλεξανδρείας, ο οποίος συνεορτάζει με τον Άγιο Κύριλλο, Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας, ( 380 - 444 μ. Χ. ), στις 18 Ιανουαρίου, ενώ στις 2 Μαΐου εορτάζεται η Κοίμησή του.

Οδηγούμεθα λοιπόν σε αρχικό παλαιό Ναό, που ενδεχομένως κτίσθηκε πριν την τουρκοκρατία, καταστράφηκε και αυτός στα ορλωφικά και επισκευάσθηκε μετά την Ανεξαρτησία. Αρχές 1940, παρουσιάζεται ερειπωμένος, επισκευάζεται πρόχειρα το 1955 με ενέργειες νέων του χωριού και ανακαινίζεται αργότερα με μεγαλύτερη επιμέλεια παίρνοντας την σημερινή του μορφή από τον Νικόλαο Θεοδώρου Τρουπή.

Κατόπιν των παραπάνω διευκρινιστικών τοποθετήσεων πρέπει να αναφερθεί ότι ο Μέγας Αθανάσιος, η Άγιος Αθανάσιος ( 298 - 373 ) ήταν Χριστιανός Επίσκοπος και Πατριάρχης Αλεξανδρείας της Αιγύπτου. Τιμάται ως Άγιος τόσο από την Ανατολική Ορθόδοξη όσο και από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Αποτελεί έναν από τους τέσσερες μεγάλους πατέρες της Ανατολικής και έναν από τους τριάντα τρείς  της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Άφησε πολλά συγγράμματα, ερμηνευτικά των Θείων Γραφών, δογματικά της Πίστεως του Χριστού, Αποδεικτικά της Αληθείας και Ελεγκτικά της πλάνης των αιρέσεων.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά την μνήμη του δύο φορές τον χρόνο.

Απολυτίκιον:  Έργοις λάμψαντες Ορθοδοξίας, πάσαν σβέσαντες κακοδοξίαν, νικηταί τροπαιοφόροι γεγόνατε, τη ευσεβεία τα πάντα πλουτίσαντες, την Εκκλησίαν μεγάλως κοσμήσαντες, αξίως εύρατε, Χριστόν τον Θεόνευχαίς ημών, δωρούμενον πάσι το μέγα έλεος. (ήχος γ΄, ). 

Χρήστος Αθ. Μαραγκός

[1] Τσιούμπι = προεξοχή.