Στον ιστότοπο servou lovers  δημοσιεύθηκε από τον Μαρίνο Ι. Ρουσιά,
το παρακάτω απόκομμα, από την εφημερίδα "Φωνή της Γορτυνίας" του 1953.
Πρόκειται για ένα αξιόλογο ντοκουμέντοο, που αφορά
στον πρόεδρο τότε του χωριού,  Ι. Π. Ρουσιά (Ρουσόγιαννη).
Ο Μαρίνος είναι δισέγγονός του. 
ΡΟΥΣΟΓΙΑΝΝΗΣβ
Σχόλιο Συντάκτη. Ο υπογράφων τη νεκρολογία Ι. Δ. Δ ήταν
ο επί 20ετία πρόεδρος του Συνδέσμου μας, 
γιατρός Ι. Δ. Δημόπουλος, 
ο οποίος πρόσφερε, εντελώς ανιδιοτελώς, τεράστιο έργο
στο χωριό και στους πατριώτες (δρόμος, σχολείο, εκκλησία κλπ).
 
Κάνει εντύπωση η φράση του προέδρου, Ι. Ρουσιά,
"Να ιδώ αυτοκίνητο στο χωριό και ας πεθάνω",
που υποδηλώνει το πάθος αυτού του ανθρώπου, για το έργο αυτό. 
 
Το αυτοκίνητο πράγματι ήρθε στο χωριό το 1952 και ο πρόεδρος πέθανε
το 1953, ευχαριστημένος προφανώς από αυτό, αφού αυτό επιθυμούσε.   
Όμως,  "επικράθηκε" γράφει ο γιατρός. Γιατί  τάχα; 
 
(Το σπίτι του Ρουσόγιαννη -με την εντοιχισμένη πλάκα- 
βρίσκεται στην περιοχή  "Ζαχαρού", στην ανατολική είσοδο του χωριού,
και κατοικείται σήμερα από τον εγγονό του,
συνταξιούχο δάσκαλο, Γιάννη Κ. Ρουσιά).
.
Χ. Ι. Μαραγκός

Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.