Ι. Γ. Δάρα, στρατηγού ε.α.
.
Αγαπητοί πατριώτεςΣτις 15-3-2009 στη συνέλευση του Συνδέσμου ασχοληθήκατε με διάφορα θέματα που απασχολούν το χωριό μας και με άνεση χρόνου και με πολλές λεπτομέρειες και κατά δημοκρατικό τρόπο (όποιος επιθυμούσε ελάμβανε το λόγο) δώσατε τις πρέπουσες και καλύτερες λύσεις. Ασχοληθήκατε και με τους πεσόντες ήρωες του χωριού μας αλλά εκεί διαφωνήσατε και μάλιστα η συγκέντρωσή σας απειλήθηκε με διάλυση. Αυτό με έκανε να ονειρευτώ να φανταστώ πως θα ένιωσαν οι ψυχές αυτών των ηρώων όταν έμαθαν αυτά τα γεγονότα και νομίζω ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ και πάντα κατά τη γνώμη μου, θα μας έλεγαν λίγο-πολύ αυτά τα οποία σας γράφω παρακάτω. Ίσως μερικοί από εσάς αυτά να τα αποδεχθείτε και μερικοί να τα απορρίψετε. Εάν υπάρχουν διαφωνούντες με τη φαντασία μου ή τη γνώμη μου, εκ των προτέρων τους ζητώ συγγνώμη και δεν πρόκειται άλλη φορά να τους ενοχλήσω. Πάντως, εάν θέλετε, δημοσιεύετε αυτά που σας γράφω ως
"Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ".
.
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ. Θα παραξενευτείτε που ύστερα από τόσα χρόνια ήλθε η ώρα να επικοινωνήσουμε μαζί σας. Και θα έχετε δίκαιο να απορείτε για αυτή την απόφασή μας. Μάθετε λοιπόν, αγαπητοί πατριώτες, ότι όλα αυτά τα χρόνια που εμείς είμαστε εδώ στον κάτω κόσμο όπως εσείς εκεί επάνω τον αποκαλείτε, ποτέ δεν παύσαμε να είμαστε μαζί σας. Πάντοτε η σκέψη μας είναι κοντά σας, παρακολουθούμε από αγάπη και ενδιαφέρον όλες σας τις δραστηριότητες της ζωής σας, τις χαρές σας, τις λύπες σας τις επιτυχίες και τις αποτυχίες σας και συμμετέχουμε σε αυτές. Παρακολουθούμε τα έργα που κάνετε στο όμορφο χωριό μας, δρόμους, πλατείες, εκκλησίες, ξενώνες, νεκροταφεία, υδραγωγεία κλπ και χαίρεται η ψυχή μας. Ιδιαίτερη χαρά νιώθουμε για τη μεγάλη πνευματική και επαγγελματική πρόοδο των παιδιών σας (Στρατηγοί, δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί, αξιόλογοι τεχνίτες κλπ) για την εργατικότητά τους και για το ήθος τους.
.
Προ καιρού ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, για να ξέρετε ότι εμείς από εδώ όλα τα παρακολουθούμε από ενδιαφέρον και αγάπη, συγκεντρωθήκατε σε κάποιο σημείο στην ΑΘΗΝΑ και όμορφα και αγαπημένα, όπως πάντα σχεδόν, συζητήσατε διάφορα προβλήματα που απασχολούν το χωριό μας. Ένα από τα θέματα που σας απασχολεί και πολλές φορές το έχετε συζητήσει και άλλες τόσες φορές το έχετε αναβάλλει και τούτο πάντοτε με πρωτοβουλία δική σας και όχι δική μας, ήταν η αναγραφή των ονομάτων μας στη στήλη των πεσόντων, που θα κατασκευάσετε στο προαύλιο της κάτω Εκκλησίας. Εκεί ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΑΣ ακούσθηκαν διάφορα και υπήρξαν διαφωνίες και μάλιστα οι συζητήσεις πήραν έντονο χαρακτήρα σε σημείο μάλιστα που η συνέλευσή σας κινδύνευσε να διαλυθεί. Άλλοι έλεγαν ΝΑΙ και άλλοι ΟΧΙ. Αυτό το γεγονός ΑΓΑΠΗΤΟΙ μας μάς στενοχώρησε πάρα πολύ και νιώσαμε πίκρα και απογοήτευση, γιατί χωρίς να το θέλουμε γίναμε αιτία να τσακωθείτε. Ασχοληθήκατε με εμάς τους πεθαμένους (οι ήρωες ποτέ δεν πεθαίνουν) και σπαταλήσατε χρόνο για νεκρούς και όχι για ζωντανούς, έτσι γράφτηκε από εσάς βέβαια στην εφημερίδα σας ΑΡΤΟΖΗΝΟΣ.
.
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ. Πρώτη και τελευταία φορά θελήσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας (διότι και οι σιωπηλοί πρέπει κάποτε να μιλάνε, είναι ωφέλιμο για όλους και προπαντός γι αυτούς που μιλάνε συνεχώς για διάφορα...) με αγάπη και μόνο με αγάπη να σας αναφέρουμε πιο κάτω μερικές σκέψεις μας για το καλό όλων μας για το καλό της ιστορίας του χωριού μας και προπαντός των επερχομένων γενεών του χωριού μας.
.
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ. Κατά τη μακραίωνη και ένδοξη ιστορία της φυλής μας υπήρξαν πολλές και μεγάλες περίοδοι που η πατρίδα μας κινδύνευσε από διάφορους εχθρούς και μάλιστα σε τέτοιο σημείο που πολλές φορές υποδουλώθηκε και απειλήθηκε με αφανισμό. Κατόρθωσε όμως χάρις στον ηρωισμό και την αυτοθυσία των τέκνων της να αντιμετωπίσει εχθρικές επιθέσεις και να αποτινάξει τους ζυγούς της σκλαβιάς. Με μεγάλες θυσίες έσωζε ή επανακτούσε την ελευθερία της και φύλαγε τα όσια και τα ιερά της φυλής και την αξιοπρέπεια του Ελληνικού έθνους. Σε κάποια απ'αυτές τις δύσκολες περιόδους της πατρίδος μας κληθήκαμε κι εμείς και βρεθήκαμε στα διάφορα μέτωπα του πολέμου. Τρέχοντας φύγαμε από το όμορφο χωριό μας αποχαιρετώντας παιδιά γυναίκες γονείς συγγενείς και δώσαμε το παρόν στα μεγάλα προσκλητήρια της πατρίδας. Δεν σκεφτήκαμε τίποτα για τη ζωή μας. Τίποτα άλλο δεν μας απασχολούσε εκτός από την νίκη. Ένα και μόνο βασάνιζε τη σκέψη μας, το πώς να αποκρούσουμε τον εχθρό, να μην του επιτρέψουμε να πατήσει τα άγια χώματα της πατρίδος μας και να φανούμε αντάξιοι των προγόνων μας.
ΑΝΤΑΞΙΟΙ ΤΩΝ ΜΑΡΑΘΩΝΟΜΑΧΩΝ, ΤΩΝ ΣΑΛΑΜΙΝΟΜΑΧΩΝ, ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ, ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ, ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΩΝ, ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821.
Τρέξαμε και δώσαμε το παρόν στα μέτωπα του πολέμου της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης, των νησιών μας (1912-1913), της Μικράς Ασίας (1919-1922), του Αλβανικού μετώπου (1940) για να απελευθερώσουμε άλλοτε σκλαβωμένους αδελφούς μας από τους Τούρκους και άλλοτε να αποκρούσουμε τον φασισμό του Μουσολίνι και τον ναζισμό του Χίτλερ. Πολεμήσαμε σκληρά, αντιμετωπίσαμε όλες τις δυσκολίες του πολέμου με θάρρος και αυταπάρνηση, προσηλωμένοι στο καθήκον, αλλά η τύχη για μας ήταν διαφορετική από την τύχη των άλλων συμπολεμιστών μας. Κάποιο πικρό εχθρικό βόλι μας χτύπησε και πέσαμε στο πεδίο της μάχης, στο πεδίο της τιμής και άλλους μας έθαψαν συνάδελφοι στη πρώτη γραμμή του πυρός και άλλους μας άφησαν άταφους, όταν ο εχθρός νικούσε, και όρνια και άγρια θηρία (συνέβη κι αυτό πολλές φορές) κατασπάραξαν τα σώματά μας. Οι δε ψυχές μας πέταξαν στον Ουρανό κοντά στο χώρο των ΑΓΓΕΛΩΝ και βρεθήκαμε στο ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ.
"Είναι γλυκύς ο θάνατος μόνο όταν πεθαίνουμε για την πατρίδα". Ανδρέας Κάλβος.
"Στην άμυνα για τη σωτηρία της πατρίδας οφείλεται κάθε εν γένει μόχθος, κίνδυνος, αγώνας και θυσία". Δημοσθένης.
Είμαστε τώρα αγαπητοί πατριώτες στον κάτω κόσμο και όταν ήλθαμε εδώ είδαμε πολλά και παράξενα πράγματα. Περιμέναμε να δούμε χάος και σκοτάδια και αντί αυτού βρεθήκαμε στο φως, βρεθήκαμε στον Παράδεισο. Βρεθήκαμε κοντά στους αγγέλους του Θεού. Είμαστε σ' ένα παραδεισένιο ξεχωριστό τόπο, μακριά από τους άλλους θνητούς και συναντήσαμε όλους αυτούς που θυσιάστηκαν για την πατρίδα μας. Εδώ συναντηθήκαμε με αμέτρητους ήρωες όλων των πολέμων της πατρίδος μας. Συναντηθήκαμε και είμαστε πάντα μαζί με τους ήρωες:
-ΤΟΥ ΤΡΩΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. Μιλήσαμε με τον Αχιλλέα, τον Πάτροκλο, τον Έκτορα που όταν κινδύνευσε η πατρίδα του και προσπαθούσαν οι άλλοι Τρώες να μαντέψουν την έκβαση του πολέμου, αυτός τους είπε
<ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ>, που σημαίνει το καλύτερο μήνυμα είναι να υπερασπίζεστε την πατρίδα σας.
Μιλήσαμε με τον ίδιο τον Όμηρο και μας συνεχάρη για την ανδρεία που δείξαμε στους πολέμους και μας θύμισε αυτό που είχε γράψει εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια: "είναι γλυκύς ο θάνατος για τον μαχόμενο προς χάριν της πατρίδος του" γνωρίζοντας ότι η σύζυγός του και τα τέκνα του βρίσκονται σε ασφάλεια, το δε σπίτι του παραμένει απαραβίαστο. Είναι πολύ τιμητικό για τη νεότητα το να πεθαίνει στο πολεμικό πεδίο. Γιατί ένας τέτοιος θάνατος είναι άπειρα προτιμότερος από το να πεθαίνει κάποιος γέρος ή δειλός και να τον φάνε τα σκυλιά. Η τελευταία αυτή είναι η χειρότερη και ανείπωτη πιο μεγάλη απ΄όλες συμφορά για έναν άνθρωπο.
-ΤΩΝ ΠΕΡΣΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ. Είδαμε χιλιάδες ήρωες με γυμνασμένα σώματα με δόρατα και ξίφη. Είδαμε Μαραθωνομάχους (μάχη του ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ 490 πΧ) με τους ξακουστούς στρατηγούς (ΜΙΛΤΙΑΔΗ κλπ) είδαμε τους τριακόσιους του ΛΕΩΝΙΔΑ είδαμε τον ίδιο τον Λεωνίδα τον βασιλιά της Σπάρτης που με απερίγραπτο θάρρος ξεστόμισε στον Ξέρξη το "ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ" (έλα να τα πάρεις) όταν του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα. Του είπαμε και χάρηκε πάρα πολύ ότι στις ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ του έχουν στήσει ανδριάντα και πάνω στη μαρμάρινη πλάκα έχουν γράψει "Ω ΞΕΙΝ ΑΓΓΕΛΕΙΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙΣ ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ". (Ω ξένε, να αναγγείλεις στους πατριώτες μας τους ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ ότι εδώ κείμεθα πιστοί στους νόμους τους). Κάθε Σπαρτιάτισσα μάνα όταν αποχαιρετούσε το παιδί της και το έστελνε στον πόλεμο πρόσταζε ή ΝΙΚΗΤΗΣ ή ΣΚΟΤΩΜΕΝΟΣ (Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ)
-ΤΗΣ ΝΑΥΜΑΧΙΑΣ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ (480 πΧ). Τους ατρόμητους ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ με τον ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ που βούλιαξαν και κατέστρεψαν τον ΠΕΡΣΙΚΟ ΣΤΟΛΟ του ΞΕΡΞΗ στη ΣΑΛΑΜΙΝΑ και έσωσαν όχι μόνο την ΕΛΛΑΔΑ αλλά και ολόκληρο το Δυτικό Κόσμο, που και αυτός ήταν ο πιο πέρα στόχος των Περσών (τι οφείλει η ανθρωπότητα στην Ελληνική Φυλή. Δυστυχώς αυτά δεν τα γνωρίζουν πολλοί Έλληνες και αυτοί που τα ξέρουν δεν τα λένε) Είδαμε τον Μεγάλο Στρατηγό - Πολιτικό της Αρχαίας Αθήνας, τον Περικλή, τον κατασκευαστή του ωραιότερου μνημείου της ανθρωπότητας του ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ, που κρατούσε στα χέρια του τον λόγο που εκφώνησε στους Αθηναίους για να τιμήσει τους Νεκρούς του Πελοποννησιακού πολέμου, τον ΕΠΙΤΑΦΙΟ. Τον παρακαλέσαμε και μας τον διάβασε διότι εμείς δεν τον είχαμε ακούσει.
Μάθαμε πολλά από τον ιστορικό αυτό λόγο του Περικλή. Μάθαμε πως οι Αθηναίοι τότε τιμούσαν τους Νεκρούς τους στον πόλεμο. Μάθαμε για την ευγνωμοσύνη που έμαθαν για τους προγόνους τους που τους παρέδωσαν την Πατρίδα τους ελεύθερη. Μάθαμε για το πολίτευμα των Αθηναίων τη Δημοκρατία. Μας έκανε εντύπωση ότι έλεγε πως:
"Ονομάζεται μεν Δημοκρατία γιατί η διοίκηση είναι στα χέρια των πολλών και όχι των ολίγων, έναντι δε των νόμων είναι όλοι ίσοι στις ιδιωτικές τους διαφορές, ενώ ως προς τη θέση τους στο Δημόσιο βίο κάθε ένας προτιμάται για ένα από τα δημόσια αξιώματα, ανάλογα με την επίδοση που σημειώνει σε αυτά. Δηλαδή η δημόσιά του σταδιοδρομία εξαρτάται μάλλον από την ατομική του αξία και όχι από την τάξη την οποία προέρχεται, ούτε πάλι ένας, ο οποίος είναι μεν φτωχός έχει όμως ικανότητα να παράσχει κάποια υπηρεσία στην πατρίδα του, εμποδίζεται σε αυτό από το ότι είναι άγνωστος..."
Για τους νεκρούς του πολέμου ο Περικλής ανάφερε πάρα πολλά. Μας είπε, όλοι μαζί από κοινού πρόσφεραν στην υπηρεσία της ΠΑΤΡΙΔΑΣ τα σώματά τους, απολάμβαναν ατομικά κάθε ένας σαν ανταμοιβή, τρόπον τινά, τον έπαινο, ο οποίος δεν γερνάει ποτέ και τον πιο επίσημο τάφο που είναι δυνατόν να αποκτήσει άνθρωπος, δεν εννοώ δε τον τάφο, στον οποίο έχουν εναποτεθεί τα λείψανά τους, αλλά μάλλον τον τάφο στον οποίον απομένει μετά θάνατον η δόξα τους και μνημονεύεται αιωνίως σε κάθε παρουσιαζόμενη κάθε φορά ευκαιρία, είτε λόγω είτε έργω, "γιατί των επιφανών ανδρών τάφος είναι η γη ολόκληρη (Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος)". Την ύπαρξή τους δεν την φανερώνει μόνο μία επιγραφή μιας στήλης σε κάποιο μέρος της Πατρίδας τους, αλλά και στα ξένα μέρη είναι εγκαταστημένη μία άγραφη ανάμνηση αυτών σκαλισμένη όχι σε κάποιο έργο τέχνης αλλά μάλλον στις καρδιές ενός εκάστου των ανθρώπων. Τελικά τόνισε ότι "τα βραβεία της αρετής είναι τα πιο μεγάλα, εκεί συγκαταλέγονται μεταξύ των πολιτών και οι πιο ενάρετοι άνδρες".
-Είδαμε όλους τους σοφούς της Ελλάδας (ΚΛΕΟΒΟΥΛΟ, ΧΙΛΩΝΑ, ΠΕΡΙΑΝΔΡΟ, ΠΙΤΤΑΚΟ, ΣΟΛΩΝΑ, ΒΙΑ και ΘΑΛΗ) τον ΠΛΑΤΩΝΑ, τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, τον ΠΥΘΑΓΟΡΑ, τον ΕΥΚΛΕΙΔΗ και άλλους πάρα πολλούς και τον μεγαλύτερο όλων τον ΣΩΚΡΑΤΗ. Είχε ένα χαρτί στα χέρια του που έγραφε αυτό που πάντα δίδασκε τους Αθηναίους στους δρόμους΅
"Πατρός τε και Μητρός τε και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον και σεμνότερον και αγιώτερον εστί η ΠΑΤΡΙΣ και εν μείζονι μοίρα και παρά Θεοίς και παρ΄ανθρώποις, τοις νουν έχουσιν" (και από τον Πατέρα και από την Μητέρα και από όλους τους άλλους προγόνους πολυτιμότερο, σεβαστότερο και αγιότερο αγαθό είναι η ΠΑΤΡΙΔΑ τιθέμενη σε ανώτερη από όλα γενικά τα άλλα μοίρα, τόσο από Θεούς όσο και από συνετούς ανθρώπους.
-Συναντήσαμε τους Αρχαίους ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ τους μαχητές της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ μας που με τον μεγάλο τους ΣΤΡΑΤΗΓΟ τον ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ τον Μέγα Στρατηλάτη όλων των εποχών κατάκτησαν την Περσική Αυτοκρατορία, απάλλαξαν την Ελλάδα από τη μακρόχρονη απειλή των ΠΕΡΣΩΝ και διέδωσαν τον Ελληνικό πολιτισμό στα βάθη της Ασίας (μέχρι τον Ινδό ποταμό).
-Συναντήσαμε τους ήρωες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τον μαρμαρωμένο ΒΑΣΙΛΗΑ τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ τον ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ που σαν απλός στρατιώτης με το ξίφος στο χέρι όρθιος και ατρόμητος έπεσε ηρωικά πάνω στα τείχη της ΠΟΛΗΣ, τυλιγμένος με τη δόξα της ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ για σάβανό του. Αν και βέβαιος σχεδόν ότι η πόλη θα πέσει (ήταν θέλημα Θεού η πόλη να τουρκέψει) δεν δείλιασε σαν άλλος ΛΕΩΝΙΔΑΣ να πολεμήσει για να σώσει τη Δόξα και την Τιμή της ΠΟΛΗΣ και να απαντήσει άφοβα και αγέρωχα στο αίτημα του ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ να παραδώσει την ΠΟΛΗ "Την πόλιν ου σοι δίδομεν, κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεθα και ου φεισόμεθα της ζωής ημών" (την ΠΟΛΗ δεν σου την παραδίδουμε όλοι μας αυτοπροαίρετα έχουμε αποφασίσει να αποθάνουμε και δεν υπολογίζουμε τη ζωή μας). Μέσα σε κάθε Ελληνική ψυχή ποτέ δεν πρέπει να σβήσει ο πόθος και το όνειρο ότι "πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι" (Δεν σώζεται η ΠΑΤΡΙΔΑ ούτε εξασφαλίζεται η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ χωρίς ιδανικά και ΘΥΣΙΕΣ )
-Στη συνέχεια φτάσαμε σε ένα μέρος που αναπαύονται οι ήρωες της ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ τα παλικάρια του 1821. Είδαμε τους Αρματολούς και τους κλέφτες. Τον ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ, τον ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ, τον ΝΙΚΗΤΑΡΑ τον ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ και χιλιάδες άλλους Έλληνες που έδωσαν τη ζωή τους για την ΠΑΤΡΙΔΑ. Μοραΐτες, Ρουμελιώτες Νησιώτες και πολλούς άλλους από όλα τα μέρη της Πατρίδας μας. Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ χαρούμενος και γελαστός όλους τους χαιρετούσε και τους καμάρωνε. -Προχωρώντας φτάσαμε στους ήρωες των ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ (1912-13) της ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ (1919-1922) και του πολέμου του 1940, σε μία περιοχή όπου αναπαύονται από τότε οι ψυχές μας.
.
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ. Είμαστε πολύ χαρούμενοι και υπερήφανοι διότι πολεμήσαμε και μεγαλώσαμε την ΕΛΛΑΔΑ μας. Απελευθερώσαμε από τον τουρκικό ζυγό τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, την ΗΠΕΙΡΟ, τη ΘΡΑΚΗ μας. Είπαμε το ΟΧΙ και αποκρούσαμε τα επτά εκατομμύρια λόγχες του Μουσολίνι στα ΑΛΒΑΝΙΚΑ ΒΟΥΝΑ και τις τεθωρακισμένες Μεραρχίες του ΧΙΤΛΕΡ στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας (Μπέλες, Ρούπελ κλπ). Ο ηρωισμός των Ελλήνων Στρατιωτών στον πόλεμο του ΄40 και ο δικός μας που πέσαμε στα πεδία των Μαχών και αυτών που επέζησαν εξανάγκασαν τους μεγάλους της εποχής να δηλώσουν. Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι ΕΛΛΗΝΕΣ πολεμούν σαν ήρωες, στο εξής θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν ΕΛΛΗΝΕΣ (Δήλωση του ΠΑΤΕΡΑ της ΝΙΚΗΣ ΤΣΩΡΤΣΙΛ). Για να είμαι συνεπής έναντι της ΙΣΤΟΡΙΑΣ υποχρεούμαι να δηλώσω ότι ο ΕΛΛΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ήταν ο μόνος που μας αντιμετώπισε με θάρρος και απερίγραπτο ηρωισμό στο ΠΕΔΙΟ της ΜΑΧΗΣ (ΧΙΤΛΕΡ).
.
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ. Όλα τα παραπάνω που αναφέραμε εσείς λίγο-πολύ τα γνωρίζετε τα έχετε ακούσει από τους γονείς σας τους Δασκάλους σας, διότι σαν ελεύθεροι πολίτες πήγατε στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια και σε διάφορες άλλες σχολές. Εμείς τα περισσότερα δεν τα ξέραμε διότι τα χρόνια εκείνα ούτε καλά σχολεία είχαμε ούτε προφθάσαμε να σπουδάσουμε. Μάθαμε μόνο λίγα γράμματα μόνο ανάγνωση και γραφή και μερικοί καθόλου. Πήγαμε όμως όταν μας κάλεσε η ΠΑΤΡΙΔΑ πρόθυμα στα διάφορα μέτωπα του πολέμου διότι μέσα στην καρδιά μας είχαμε μεγάλη αγάπη γι αυτήν. Πετάξαμε το αλέτρι στα χωράφια, το μυστρί και το σφυρί στις σκαλωσιές και το ραβδί στις στάνες και στα μαντριά και τρέξαμε σχεδόν ξυπόλυτοι στα σύνορα να πολεμήσουμε για τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ και για τα όσια και τα ιερά της φυλής μας. Και όλοι εμείς, σκοτωμένοι και επιζήσαντες ελευθερώσαμε σκλαβωμένους αδελφούς και κρατήσαμε την ελευθερία στους ελεύθερους. Φύγαμε από τη ζωή αφήνοντας πίσω μας αδέλφια, μάνες, πατεράδες και μερικοί από εμάς γυναίκες έγκυες και νεογέννητα παιδιά. Δεν προφθάσαμε να χαρούμε τη ζωή, να χαρούμε παιδιά οικογένειες συγγενείς και φίλους και να χορτάσουμε και εμείς τα καλά της ζωής. Νιώθουμε όμως αγαπητοί ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ευτυχείς διότι μπορέσαμε και κάναμε το καθήκον μας προς την ΠΑΤΡΙΔΑ και δεν θα στενοχωρηθούμε εάν δεν γράψετε τα ονόματά μας σε μαρμάρινες στήλες. Όταν εμείς πολεμούσαμε δεν προσβλέπαμε στις τιμές που θα μας έκανε η ΠΑΤΡΙΔΑ, στο στήσιμο ανδριάντων και στηλών ηρώων. Πολεμούσαμε για να κρατήσουμε τη γη μας ελεύθερη.
.
Εμείς τέλος ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, θέλουμε να είστε πάντα αγαπημένοι και να μη μαλώνετε για μας. Να προοδεύετε πάντοτε και να φροντίζετε περισσότερο, όχι τα υλικά αγαθά τα οποία στο χρόνο λίγο αντέχουν, αλλά για τα πνευματικά αγαθά τα οποία ουδέποτε ο χρόνος μπορεί να απαλείψει. Να φυλάσσετε μέσα σας πάντοτε τα ΙΔΑΝΙΚΑ και τις αξίες της φυλής μας και προπαντός ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, να είστε πάντοτε έτοιμοι να θυσιαστείτε όταν η ΠΑΤΡΙΔΑ μας κινδυνεύσει. Αυτό θα είναι το αιώνιο και μεγαλύτερο μνημόσυνο που θα κάνετε για εμάς. Τίποτε άλλο δεν σας ζητούμε. ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ - ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ ! Και διατηρείστε την πάντα ΕΛΕΥΘΕΡΗ και όλα τα παραπάνω που σας γράψαμε να τα λέει κάθε σας γενιά στην επόμενη.
Αθήναι, 20 Απριλίου 2009
.
Σχόλιο Αρτοζήνου.
Ευχαριστούμε τον αγαπητό πατριώτη, στρατηγό ε.α. Ι. Γ. Δάρα για το εξαιρετικό άρθρο του, που κατά τη γνώμη μας αποτελεί παρακαταθήκη για τις νεότερες γενιές των πατριωτών, οι οποίες όχι μόνο δεν έζησαν σε περιόδους πολέμων αλλά και δεν διδάχθηκαν ιστορία, όσο και όπως θα έπρεπε. Σε ότι αφορά στην αναγραφή ονομάτων, ασφαλώς οι νεκροί ήρωες δεν προσβλέπανε σε αυτό όταν θυσιάστηκαν για την πατρίδα, ούτετο έχουν ανάγκη. Εμείς οι ζωντανοί είμαστε που έχουμε την ανάγκη να τους τιμήσουμε και να τους αναδείξουμε πρότυπα προς μίμηση. Η αναγραφή θα χρησιμεύσει και ως μέσο παιδείας των νέων, που αυτή την εποχή της ισοπέδωσης των αξιών, έχουν ανάγκη από πρότυπα. Πάντως, η απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, για αναγραφή όλων των ονομάτων των πατριωτών που έχασαν τη ζωή τους στους αγώνες του ΄Εθνους (ή συνεπεία τούτων) ελήφθη με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες, που σίγουρα θα τις ενέκρινε και ο ...Περικλής και ευελπιστούμε ότι θα γίνει σεβαστή από όλους.
