Αναδημοσίευση από το face book της πατριώτισσας Μαρίνας Διαμαντοπούλου.

“Η Αφήγηση ενός Μαχητή” των Γιάννη Γκιώνη και Διονυσίου Γκιώνη.

Βιβλίο βασισμένο στο χειρόγραφο ημερολόγιο του Ευθυμίου Κατσιάπη, από το χωριό Σέρβου Γορτυνίας, στρατιώτη των Βαλκανικών Πολέμων 1912-1913. Εκδόσεις Historical Quest, 1912.

“Κατέγραψε με συνταρακτική απλότητα και εντιμότητα όσα βίωσε στους Βαλκανικούς Πολέμους. Συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες μάχες, στα Γιαννιτσά, στου Μπιτζάνι, στο Κιλκίς. Υπέφερε από τις κακουχίες, το αφόρητο κρύο, την έλλειψη εφοδίων και υπέμεινε καρτερικά τη φρίκη του θανάτου και τα γογγητά των τραυματιών.

Ήταν ένας από τους πολλούς ανώνυμους ήρωες των Βαλκανικών Πολέμων, που όπως όλοι οι αληθινοί ήρωες, υπερέβαλλαν εαυτόν, δάμασαν τον φόβο τους και πολέμησαν για τα ιδανικά τους.

Όμως η ιστορία δεν είναι μόνο ένα άθροισμα ηρωικών πράξεων στα πεδία μαχών ή σπουδαίων πράξεων μεγάλων ηγετών. Ο Ευθύμιος Κατσιάπης και οι συμπολεμιστές του ήταν ήρωες στην καθημερινότητά τους. Μετά τον πόλεμο, επέστρεψαν στα χωράφια, στα γραφεία, στα σχολειά, στον καθημερινό μόχθο, αγωνιζόμενοι για ένα καλύτερο αύριο, με όπλα τους όχι το τουφέκι, τη λόγχη και το κανόνι, αλλά το αλέτρι, την τσάπα και την πένα….”

Από την περίληψη του βιβλίου.

“…. Την πρωϊαν 6ης 8βρίου αναχορίσαμε κατευθυνόμενοι προς τα Σέρβια. Διερχόμεθα το χωρίον Βλαχογιάνι, μας υποδέχονται οι χωρικοί μετά μεγάλης χαράς και ζητοκραυγάς…….

….Προχωρεί το πρώτο Τάγμα να λάβη προφυλακτικά μέτρα, εκεί εκαθήσαμε μια ημέρα αλά επειδή τα μεταγωγικά περιπλανίθισαν στον δρόμο δεν είχαμε ψωμί. Πλησίον ήτο χοράφι ποτιστικό αραποσίτι το οποίον μας επρόφθασε όσο να έρθει ο άρτος, ήχαμε και σισίτιον φασόλια χωρίς άρτον. Την εσπέραν μας έπιασε λίγι βροχή.

Μας αντικατέστησε το άλο Τάγμα της προφυλακής και εμείς επήγαμε και κατασκηνώσαμε μέσα στον Κάμπο και επειδή είχε λάσπη εστρόσαμε κλάρες αραποσιτιές να κοιμηθούμε. Ακούμε κατά τις 12 η όρα μας ήλθε ο άρτος . (έφτασαν) τα μεταγωγικά οδιγούμενα υπό τινών χωρικών και εμάθαμε και την πτώσιν της ελασσόνος…..

….Την 19η …..άρχισαν οι κανονιοβολισμοί στα Γιαννιτσά, προχωρούν τα συντάγματα και φθάνουν στην γραμμή της μάχης διερχόμενοι πολλούς παραποτάμους μέσα με τα άρβιλα… Το πρώτο τάγμα προορισμένον να λάβη την πρότη γραμή. Πληγώνεται ο Ταγματάρχης και αναλαμβάνη το δεύτερο-εξακολουθεί η μάχη μέχρι νυκτός- Την πρωϊαν 20ης (Οκτωβρίου) άρχετε πεισματοδεστέρα μάχη και λύγει την μεσημβρίαν….όθεν διερχόμεθα την πόλιν μέσα στη λάσπη και καθόμαστε…..”

Μικρά αποσπάσματα από τις περιγραφές του μαχητή Ευθυμίου Κατσιάπη και από το βιβλίο “Η Αφήγηση ενός Μαχητή” των Γιάννη και Διονυσίου Γκιώνη, το οποίο μπορεί να βρει κανείς στα βιβλιοπωλεία.