Θοδωρή Κ. Τρουπή (Από τη Συλλογή «Επιστολάρια»)

Κοπανάκι, Ιούλιος 1951

(Είναι το λάδι µπόλικο και το ψωµί καθάριο )
Στο Γιώκο Ν. Δάρα

Ζακόνι τόχουνε οι Αρβανίτες,

όταν οι νιόπαντροι χτίζουν κονάκι,
τους χτίστες τους
ταίζουν συντοπίτες
µε ψάρια, κοτερά και κάνα αρνάκι.

 

Του µάστορη το µάγουλο ροδίζει.

Το µαστοροπουλάκι καρδαµώνει.
Κρυφοκαπνίζει ο τριότης και γαµπρίζει
και ράβει το σχισµένο παντελόνι.

 

 

 Απόχηρες απ’ τα γιαπιά περνάνε….

Φέρνουν ρακή, κρασί, καλημερνάνε,

Λένε τα καλορίζικα και τέτοια............

Δεν ξεστοµίζουν τα δικά τους ντέρτια.
Με το Θανάση είναι ξετρελαµένη

η µοδιστρούλα του Παπά, η Ελένη.

Υ.Γ. Μια γλάστρα στο παράθυρο γαρίφαλα γιοµάτη.

 


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.