Ηλία Χειμώνα (1945-2010)

Τις ημέρες της Αποκριάς, τα παιδιά του χωριού έπαιζαν και με την ξυλογαϊδάρα. Την έφτιαχναν τα μεγαλύτερα παιδιά, έπαιζαν όμως όλα. Διάλεγαν κάποιο μέρος σχετικά επίπεδο και ευρύχωρο, το διαμόρφωναν κάπως σαν αλώνι και στο κέντρο έμπηγαν στέρεα στο έδαφος ένα κάθετο δοκάρι (ξύλο) ύψους περίπου ενός μέτρου. 

Το επάνω μέρος του δοκαριού το πελεκούσαν ώστε να γίνει αιχμηρό. Ένα άλλο δοκάρι αρκετά μακρύτερο (περίπου 4 με 5 μέτρα) στου οποίου τη μέση δημιουργούσαν μια τρύπα βάθους αρκετών εκατοστών και εύρους αρκετού ώστε να εφαρμόζει στο αιχμηρό άκρο του κάθετου δοκαριού, το τοποθετούσαν οριζόντιο επάνω στο κάθετο δοκάρι, έτσι ώστε να μπορεί να περιστρέφεται κατά τον κάθετο άξονα.

Στην κάθε άκρη του οριζόντιου δοκαριού καθόταν ένα, δύο ή και περισσότερα παιδιά και φρόντιζαν να ισορροπεί. Έτσι αν ένα παιδί ήταν πιο βαρύ από το άλλο που καθόταν στην άλλη άκρη, καθόταν πιο κοντά στο κέντρο. 

Αφού ισορροπούσαν, ένα άλλο παιδί άρχιζε να σπρώχνει το δοκάρι οριζόντια και να το περιστρέφει με όσο μεγαλύτερη ταχύτητα μπορούσε. Για να γλυστράει το ξύλο και να περιστρέφεται εύκολα έβαζαν στην αιχμή του κάθετο στύλου ένα κομμάτι λίπος (ξύγκι από το χοιρινό που έσφαζαν αυτές τις ημέρες). Πρόσθεταν στο ξύγκι και ένα κάρβουνο που έτριζε και έκανε δυνατό θόρυβο.

Όσο μεγαλύτερο το τριζοβόλημα, τόσο πιο μεγάλη η επιτυχία της ξυλογαϊδάρας και τόσο μεγαλύτερη η διασκέδαση. Κάποια παιδιά μπορεί να ζαλίζονταν από το στριφογύρισμα αλλά κανείς δεν το έβαζε κάτω.