Αναδημοσίευση από το face book

Panagiota Strikou-Tomopoulou · 

Πριν από πολλά χρόνια, όταν δούλευα σε μια βιβλιοθήκη, ένας πιτσιρικάς αποκοιμήθηκε την ώρα του προγράμματος. Όταν τον ρώτησα τι είχε, μου είπε πως κουραζόταν πολύ γιατί οι γονείς του τον πήγαιναν συνεχώς από τη μία δραστηριότητα στην άλλη. Του πρότεινα να μιλήσω στη μητέρα του.

«Έστω την ώρα που έρχεστε εδώ, ας κάθεστε σπίτι να ξεκουραστείς», του είπα. Και μου απάντησε: «Μα εδώ ξεκουράζομαι. Όταν λέτε ιστορίες δεν κοιμάμαι. Ακούω. Κι ας έχω τα μάτια κλειστά.» Έχω χρόνια να δω κάποιον να απολαμβάνει μια ιστορία, μια μελωδία, μια στιγμή με τα μάτια κλειστά.

Γιάννης Στ. Βέργος {gortynios.isv}

Την καλημέρα που λες, με το χαμόγελο στα χείλη και χαιρετάς, η βοήθεια που δίνεις σε φίλο, και η καλή κουβέντα που λες για άνθρωπο, δεν πέφτει χάμου να χαθεί… 
Δεν χάνεται!... Δεν πάει!… 

Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950 οι συνθήκες ζωής, συγκρινόμενες με τις σημερινές ανέσεις, ήσαν πολύ δύσκολες.Ο πολιτισμός δεν είχε φθάσει στο χωριό, δεν υπήρχαν εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλέφωνα, ηλεκτρισμός και αμαξητός δρόμος.Μετά τη συμφορά και κατάρα του εμφυλίου, σιγά-σιγά άρχισε η ανασυγκρότηση του Κράτους με έργα υποδομής που η χρηματοδότησή τους ήταν προβληματική. (Ο προϋπολογισμός του κράτους για πολλά χρόνια έκλεινε με Αμερικανική βοήθεια, με ότι αυτό συνεπαγόταν…).

Θ. Γ. Τρουπή (Γκράβαρη)

Το δεκαπενταύγουστο αγναντεύοντας το Αραχωβίτικο βουνό από τη Ράχη, θυμήθηκα μια μέρα που πήγαμε να σπείρουμε το χωράφι μας στην τοποθεσία "Κοπρισιές" στην Αράχωβα τον Οκτώβρη του 1957, ακολουθώντας τους γονείς μου γιατί το Γυμνάσιο είχε κλείσει για μια βδομάδα λόγω της Ασιατικής γρίπης.

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα http://www.thetravelbook.gr/article.asp?catid=29864&subid=2&pubid=64326798

Κείμενο: Γιάννης Μαντάς 
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Σαρρής

Με πόσους τρόπους μπορεί μια βιβλιοθήκη να επηρεάσει τις τύχες ενός ολόκληρου λαού; Δες τη Βιβλιοθήκη της Δημητσάνας.

ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΣΗ: Από Σπηλιά σε Ριζοσπήλι

Από το βιβλίο του Θ. Κ. Τρουπή "Σκαλίζοντας τις Ρίζες μας. ΣΕΡΒΟΥ" ΑΘΗΝΑ 1988).

Η πιο μεγάλη σπηλιά στο Σερβαίικο όριο μέσα, είναι η "Τρανή-σπηλιά". Εκεί μπορεί να πάει κανείς από δύο εμπατές. Πας με τ' αυτοκίνητο ίσαμε του Αραδημήτρη. Κατεβαίνεις στη Γκούρα. Παίρνεις δεξιά την ακρορεματιά... Βρίσκεις του Μπαμπιώτη το ρέμα. το περνάς. πιάνεις το μονοπάτι, απάνου στις μπλάντρες και σε βγάνει, το μονοπάτι κείνο, στην πόρτα της Τρανησπηλιάς. Αν θες πας κι από τη ραχούλα: κατηφορίζεις ίσαμε το μύλο, παίρνεις το ανάπλαγο στ' Αραγκέρκη το πλάϊ και ίσια στην Τρανησπηλιά.