Σε μισοσκισμένο περιοδικό του 1951, βρήκαμε "μισό" άρθρο αφιερωμένο στο δρόμο που οι Σερβαίοι άνοιξαν από το Σαρά μέχρι το χωριό. Παρόλο που το άρθρο δεν είναι πλήρες, νομίζουμε πως αξίζει να δημοσιευθεί. 

Διαβάζουμε: 

 Ο 13ος άθλος του Ηρακλή τελείωσε στην Αρκαδία, εκεί κοντά όπου ο μυθικός ήρωας σκότωσε τις κακοποιές όρνιθες της Στυμφαλίας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το χωριό Σέρβο, που βρίσκεται στα απόκρημνα βουνά της Πελοποννήσου, είδε ένα παράξενο θέαμα μια μέρα του Μαρτίου του 1951.  Γριές γυναίκες κρυφομιλούσαν για "φαντάσματα" και  τα μάτια των παιδιών γούρλωσαν από περιέργεια καθώς είδαν να μπαίνει στο χωριό ένας ιπποπόταμος και να κυλάει ανάμεσα απ΄τα παιδάκια που έπαιζαν στο δρόμο.

Ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που έφτασε στο χωριό Σέρβο, που χτίστηκε εδώ και 400 χρόνια.

Άνοιξη 1951. Το πρώτο αυτοκίνητο στην πλατεία του χωριού.

Ο ερχομός του αυτοκινήτου σημείωσε το τέλος μιας εθελοντικής δουλειάς 8.000 μεροκάματων που προσέφεραν οι κάτοικοι του χωριού Σέρβο για ένα δρόμο 11,5 χιλιομέτρων, ένα δρόμο που περνάει από ρυάκια και βαθιά χαντάκια, που σκαρφαλώνει πάνω από βάραθρα και απλώνεται σα φίδι στα λιβάδια ξεκινώντας από τον κύριο δρόμο της Τριπόλεως-Δημητσάνας για να φθάσει στις βραχώδεις πλαγιές του τριγώνου που σχηματίζουν τα 2 ποτάμια, ο Λάδωνας κι ο Αλφειός.

Η συγκοινωνία του χωριού Σέρβο με την υπόλοιπη Ελλάδα γινόταν πεζή ή με μουλάρι. Στον 19ο αιώνα όσο και το 1907 οι μηχανικοί του κράτους κατέστρωσαν σχέδια για ένα δρόμο που θα ενώνει το χωριό με τον άλλο κόσμο. Αλλά ποτέ δεν βρέθηκαν τα χρήματα για την εκτέλεση του σχεδίου. Έτσι το 1949 οι χωριάτες  σκέφθηκαν ότι κάτι έπρεπε να γίνει.

Η μεταφορά των μερίδων του αλευριού τους με μουλάρια τους στοίχιζε 250 δρχ. την οκά. Για να μεταφέρουν στην αγορά την πατάτα που έβγαζαν τους κόστιζε 70 δρχ. την οκά, για το αλεύρι και 150 δρχ. για να πάει η οκά η πατάτα στην αγορά. Έτσι το εισόδημα θα ήταν μεγαλύτερο και τα έξοδα λιγότερα. Άξιζε βέβαια τον κόπο ν΄αγωνισθούν για να φτιάξουν δρόμο.

.

Ο πρόεδρος Ι. Ρουσιάς, (αριστερά), ο παππάς Αν. Σχίζας και ο δάσκαλος Λ. Παπαθωμόπουλος πρωτοστάτησαν στην κατασκευή του δρόμου.

 .

Έγινε έκκλησις  στο Νομάρχη και το Νοέμβριο πήγαν μηχανικοί και έκαναν μια μελέτη για ένα μοντέρνο δρόμο. Η χρηματοδότησις του έργου παρουσίαζε προβλήματα. Οι κάτοικοι έκαναν έρανο αναμεταξύ τους και μάζεψαν 25 εκατομμύρια δραχμές. Οι συμπατριώτες τους στην Αθήνα μάζεψαν άλλα τόσα. Τα χρήματα αυτά ήσαν αρκετά για να νοικιάσουν μπουλντόζα και να αγοράσουν μερικά σύνεργα. Δεν έφταναν βέβαια για τσιμέντο και άλλα υλικά που χρειάζονταν για την ασφάλεια και αντοχή του δρόμου. Οι κάτοικοι του χωριού ήταν πρόθυμοι να δουλέψουν να δουλέψουν αλλά έπρεπε να βρουν σύνεργα και υλικά.

Ωστόσο αποφάσισαν ν αρχίσουν. Έτσι στις 16 Ιουλίου του 1950 μια μακριά ουρά από άνδρες, γυναίκες ....  

.

Χ. Ι. Μαραγκός