Χ. Ι. Μαραγκός. Dr παιδιατρικής.
Ενδιαφέροντα και τα τρία άρθρα των πατριωτών στα δύο τελευταία φύλλα του Αρτοζήνου, σχετικά με την ανατροφή των παιδιών και τις ευθύνες του ...Πατέρα, την παιδεία και τις ευθύνες της Πολιτείας, τις καταλήψεις των σχολείων από τους μαθητές και τις ευθύνες ...όλων μας.
Θα παραθέσουμε και εμείς πολύ συνοπτικά κάποιες απόψεις.
-Η τρόπος ανατροφής ενός παιδιού στην οικογένεια αποτελεί τη "ραχοκοκαλιά" του χαρακτήρα και της προσωπικότητά του, που θα τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή και θα καθορίζει, λίγο-πολύ, τη συμπεριφορά του. Γι΄αυτό η ευθύνη του πατέρα και της μάνας -χωρίς διάκριση- είναι ιδιαίτερα μεγάλη στη σημερινή εποχή, που δεν υπάρχει πλέον η ευρύτερη οικογένεια με παππούδες, γιαγιάδες κλπ., όπως στις περασμένες γενιές. Έμμεσα αυτό προκύπτει και από τη διαφορετική γενικά συμπεριφορά των παιδιών που, εκτός της οικογένειας, το "υπόλοιπο" περιβάλλον που μεγαλώνουν, είναι παρόμοιο. Με άλλα λόγια η κύρια ευθύνη για την συμπεριφορά των παιδιών δεν ανήκει στα ίδια, αλλά στους γονείς, στους παππούδες και γιαγιάδες τους και γενικότερα στο περιβάλλον που μεγάλωσαν. Στα σημερινά παιδιά ανήκει η ευθύνη για την συμπεριφορά των δικών τους παιδιών.
-Η παιδεία των σημερινών παιδιών ασφαλώς χωλαίνει σε πολλά πράγματα και για να υπάρξει βελτίωση των συνθηκών εκπαίδευσης χρειάζονται αγώνες. Χωρίς αυτούς τίποτα δεν κερδίζεται (ακόμη και σε ατομικό επίπεδο). Σε κάθε εποχή είναι δικαίωμα και υποχρέωση των νέων να αγωνίζονται, άσχετα αν υπάρξουν και κάποιες "παράπλευρες απώλειες", αναπόφευκτες σε κάθε μορφής αγώνα.
-Οι καταλήψεις των σχολείων θεωρούμε πως είναι δίκαιος αγώνας των μαθητών και θα τον λάβει σοβαρά υπόψη της η όποια Κυβέρνηση, υπό των όρο ότι έγινε με δημοκρατικές διαδικασίες, αποτελεί δηλαδή έκφραση και επιθυμία της πλειοψηφίας των μαθητών (το δικαίωμα όσων θέλουν να κάνουν κατάληψη πρέπει να είναι το ίδιο σεβαστό με το δικαίωμα των μαθητών που θέλουν να κάνουν μάθημα). Ακόμη ο αγώνας των μαθητών πρέπει να προστατεύεται από εκείνους τους "μαθητές" που προκαλούν καταστροφές στα σχολεία και από άλλα εξωσχολικά άτομα (κουκουλοφόρους, "γνωστούς-αγνώστους" κλπ) που κάνουν αξιόποινες πράξεις και είναι πλέον ευθύνη της Αστυνομίας και της Πολιτείας η σύλληψή τους και η παραδειγματική τιμωρία τους. Όμως φαίνεται πως υπάρχουν πολλά ..."αλλά"...
-Σε ότι αφορά στην άσκηση κριτικής για την παιδεία και για να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να συνυπολογίζομαι και την παράμετρο πως οι δυνατότητες των σημερινών παιδιών για μόρφωση (με φροντιστήρια, ξένες γλώσσες κλπ) είναι πολύ περισσότερες και ασφαλώς υπό καλύτερες συνθήκες, από εκείνες των παιδιών της περασμένης γενιάς. Σε ότι αφορά τις ταλαιπωρίες καμία σύγκριση. Ούτε "τσικούλα" πέρα-δώθε στα Λαγκάδια, ούτε το καρβέλι με το ψωμί στον ώμο, ούτε τα παπούτσια με την προκαδούρα, ούτε ...ούτε... Όχι πως όλα αυτά μας έκάναν κακό. Αντίθετα μας δημιούργησαν ισχυρούς μηχανισμούς άμυνας, ώστε με επιτυχία να αντιμετωπίζουμε της δυσκολίες της ζωής και από την άλλη πλευρά μας εφοδίασαν με ισχυρά κίνητρα για να ξεφύγουμε από τη μιζέρια και τη δύσκολη ζωή εκείνης της εποχής και να προοδεύσουμε. Μάλλον εμείς είμαστε οι "τυχεροί". Βλέπετε δεν είχαμε τότε ούτε τηλεόραση, ούτε Ίντερνετ κλπ., ώστε να μαθαίνομαι πως ζει ο άλλος κόσμος και τι γίνεται στην τελευταία γωνιά του πλανήτη.
Όταν ασκούμε πάντως κριτική στη νέα γενιά οφείλουμε να σκεφτόμαστε πως εμείς φέρουμε την κύρια ευθύνη για τη συμπεριφορά αυτών των παιδιών, όπως και η νέα γενιά θα φέρει την αντίστοιχη ευθύνη για την συμπεριφορά των δικών της παιδιών. Έτσι και αλλιώς, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και να συμβάλουμε γενικά στην πρόοδο, οφείλουμε (ως άτομο, ως μέλη κάποιας ομάδας, ως γενιά κλπ) να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που πραγματικά μας αναλογούν και όχι να τις ...μεταθέτουμε σε άλλους, ή ακόμη και στην ..."παλιοκοινωνία" (ή όπως την αποκαλούσαν παλιά οι μάγκες "άτιμη κ(ε)νωνία"...). "Εμείς και Εσείς" διαμορφώνουμε την κοινωνία με τις πράξεις μας, την ψήφο μας κλπ.
Αναδημοσίευση από Εφημερίδα "Αρτοζήνος"
