«Το επ’ ημίν, ενόσω ζώμεν,
και αναπνέομεν και σωφρονούμεν,
να μη παύσωμεν πάντοτε,
ιδίως δε κατά τας πανεκλάμπρους ταύτας ημέρας,
να υμνούμεν μετά λατρείας τον Δημιουργόν,
να περιγράφομεν μετ’ έρωτος την φύσιν
και να ζωγραφώμεν μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη»
(Διαχρονικός λόγος Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη)
Βασίλειος Κων/ντή Σχίζας
(ΘΓΤ)
Το 1952 εκδηλώθηκε επιδημία τύφου στο χωριό. Οι υγειονομικές αρχές τότε θεώρησαν σαν αιτία της μόλυνσης τις κορύτες στις βρύσες και στα πλαίσια των έργων εξυγίανσης αντικατέστησαν τις καλαίσθητες πέτρινες πελεκητές κορύτες με ακαλαίσθητους μεταλλικούς σωλήνες. Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το νερό θα μπορούσε να είχε μολυνθεί από το πέρασμά του κάτω από αυλές και σπίτια, αφού οι βρύσες ήταν σε σημείο χαμηλότερο από τα σπίτια. Το υδραγωγείο που έφερε καθαρό νερό από την Κοκκινόβρυση έγινε αργότερα, το 1959.
