Αναδημοσίευση από το face book  "ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ  ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΣΕΡΒΑΙΩΝ ΑΡΚΑΔΙΑΣ"

 
Φτιάχνοντας αυτόν τον πίνακα, μπορείς να μην νοιώσεις μνήμες με λυρική διάθεση?   Δείτε το
.
ΣΤΗΝ ΡΑΧΟΥΛΑ
.
Θάθελα πάλι μια βολά
να στέκω στην Ραχούλα
Αγνάντι νάχω τα βουνά,
ολημερίς με τα παλιά,
να τα θυμάμαι ούλα!
Να σεργιανώ στα "μαγαζιά",
να κολατσήσω στου Ρουσιά
και πάλι νάρθω να μετρώ,
πόσο ακούγονται γερά
τα λατρευτά καμπαναριά!
Ποιός τόπε πως εστέρεψε
Του Λεύκου η βρυσούλα?
Να ψάξω πάω να την βρώ,
κι άν δεν υπάρχει μπίτι,
θα πάω τότε να νιφτώ πέρα στον Δεμοκοίτη!
ΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ,
ΣΑΣ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ, ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ,
ΣΤΟΥΣ ΜΑΚΡΙΑ ΞΕΝΗΤΕΜΕΝΟΥΣ ΜΑΣ!
.

Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.