Ε λ έ ν η Κ . Μ π ό ρ α 1 9 7 1 - 2 0 2 2

Σήμερα (17 Νοεμβρίου 2023) συμπληρώνεται ένας χρόνος από τον αιφνίδιο, πρόωρο και απρόσμενο θάνατο, μιας εξαιρετικής Σερβαίας κυρίας, της Ελένης Κ. Μπόρα, που μας λύπησε όλους, πάρα πολύ.

Η Ελένη ήταν γραμματέας του Συνδέσμου μας «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΣΕΡΒΑΙΩΝ ΑΡΑΚΑΔΙΑΣ Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ», τα τελευταία χρόνια (από το 2017-μέχρι του θανάτου της), υπεύθυνη σύνταξης της εφημερίδας «ΑΡΤΟΖΗΝΟΣ» και πρόεδρος της επιτροπής διαχείρισης της ιστοσελίδας servou.gr

Η αείμνηστη, αγαπητή και μοναδική πατριώτισσα, είχε πολλά και εξαιρετικά προσόντα και πάρα πολλές δυνατότητες, τόσο ως άνθρωπος όσο και ως μέλος της διοίκησης του Συνδέσμου μας. Προσόντα τα οποία δεν θα ήθελα να επαναλάβω, αφού έγραψα γι αυτήν ένα μικρό άρθρο στη μνήμη της, όταν έφυγε για πάντα από κοντά μας.

Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε εκείνο το άρθρο.

https://www.servou.gr/the-news/aftoi-pou-efygan-gia-panta/5192-sti-mnimi-tis-elenis-k-bora

Στο σημερινό μου άρθρο θα προσπαθήσω να δώσω μια γενική εικόνα της εφημερίδας «Αρτοζήνος», μιας και η σημερινή διοίκηση του Συνδέσμου αποφάσισε (τον Αύγουστο του 2023 στο χωριό), πως δεν θα συνεχίσει την έκδοση του συλλογικού αυτού εντύπου.

Νομίζω πως η απόφαση αυτή (δεν αναφέρονται οι λόγοι, ούτε το σκεπτικό) έχει μία λογική βάση που εδράζεται σε ένα βαθμό, στο ότι οι νέοι σήμερα δεν διαθέτουν το χρόνο και την εμπειρία που απαιτούνται, για την έκδοση μιας εφημερίδας, σαν τον «Αρτοζήνο».

Πιστεύω όμως, πως ο κύριος λόγος πρέπει να έχει σχέση με το υψηλό οικονομικό κόστος (πάνω από 700 ευρώ/φύλλο, ποσό που δεν εισπράττει ο Σύνδεσμος από τις συνδρομές).

Στη διετία 4^ος/21-3^ος/23 ο Σύνδεσμος είχε έξοδα 6.632 και έσοδα 3.865, δηλαδή έλλειμμα 2.767 ευρώ (καταγραφή στο 224 φ. του Αρτοζήνου). Αν υπήρχε οικονομική άνεση στο Σύνδεσμο,τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά.

Υποθέτω ακόμη, πως η απόφαση πρέπει να έχει σχέση και με το γεγονός πως «τα πάντα» πλέον δημοσιεύονται άμεσα και εύκολα στην ιστοσελίδα servou.gr. Ούτε έχει ιδιαίτερη σημασία, αν η ύλη της εφημερίδας δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα με την μορφή απλών άρθρων και όχι στα πλαίσια ενός λογισμικού, της μορφής της εφημερίδας. Σημασία έχει να δημοσιευθεί ένα άρθρο. Έτσι και αλλιώς, πάντως, τα νέα για τους πατριώτες και τα άρθρα επικαιρότητας έχουν δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα, πριν τη δημοσίευση στην εφημερίδα

Με αυτό το σκεπτικό, μου δημιουργείται η εντύπωση πως μάλλον ολοκληρώθηκε ο κύκλος έκδοσης της εφημερίδας -κατά πως δείχνουν μέχρι τώρα τα πράγματα- και δεν θεωρώ πολύ πιθανό να κυκλοφορήσουν νέα φύλλα στο μέλλον (μακάρι να κάνω λάθος, έχοντας πάντα κατά νου και τη ρήση που λέει: «ποτέ μη λες ποτέ»). Αυτό θα λυπήσει αρκετούς, ιδίως μεγάλης ηλικίας, που δεν έχουν εύκολα πρόσβαση στην ιστοσελίδα. Η ευθύνη ανήκει στα παιδιά και στα εγγόνια, που πρέπει να μυήσουν τους παππούδες στην ψηφιακή τεχνολογία, που είναι το μέλλον για όλους.

Από τον Αύγουστο του 1976, που πρωτοκυκλοφόρησε η συλλογική μας εφημερίδα, μέχρι τον Μάρτιο του 2023, που κυκλοφόρησε το 224ο (και τελευταίο;) φύλλο του «Αρτοζήνου» πέρασαν 47 χρόνια. Επομένως εκδόθηκαν, κατά μέσον όρο, 5 σχεδόν φύλλα το χρόνο.

Το πολύπλευρο και μέγιστο έργο προσφοράς της εφημερίδας μας, στο χωριό και στους πατριώτες, είναι γνωστό στους απανταχού της γης Σερβαίους, αφού το έντυπο αυτό έφτανε στα σπίτια όλων, ανεξάρτητα αν ήσαν μέλη του Συνδέσμου, ή είχαν τακτοποιήσει τις οικονομικές τους υποχρεώσεις, απέναντί του.

Αναλυτικότερα, για το ρόλο και την προσφορά της εφημερίδας, είχα την ευκαιρία να γράψω δύο άρθρα, ένα πριν 15 χρόνια (2008) και ένα πριν 7 χρόνια (20016). Και αυτά τα άρθρα έχουν δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου servou.gr και μπορείτε να τα βρείτε στους παρακάτω συνδέσμους.

https://www.servou.gr/syndesmos/efimeridamasart/190-artoz32

https://www.servou.gr/syndesmos/efimeridamasart/2861-saranta-xronia-artozinos

Το μόνο που εδώ θα ήθελα να υπογραμμίσω, είναι τα πολλά «μπάβο» και τα θερμά συγχαρητήρια σε όλους όσους συνέβαλαν, με όποιο τρόπο ο καθένας μπορούσε, τόσο στη συγγραφή άρθρων, τη συλλογή και επιμέλεια της ύλης, όσο και στη δουλειά του τυπογραφείου, αλλά και στη διαδικασία αποστολής των εφημερίδων, στις διευθύνσεις των πατριωτών.

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ servou.gr

Ας σημειωθεί πως όλα τα φύλλα του «Αρτοζήνου» υπάρχουν στην ιστοσελίδα servou.gr και εύκολα μπορεί κανείς να τα βρει, είτε γράφοντας τη σχετική λέξη στη μηχανή αναζήτησης (πρώτη σελίδα, πάνω δεξιά), είτε «πατώντας» στην ενότητα ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΣΕΡΒΑΙΩΝ, όπου υπάρχει η σχετική κατηγορία..

Όμως, το σοβαρό πρόβλημα για την ιστοσελίδα είναι το ενδεχόμενο διακοπής της λειτουργίας της, πράγμα που κανείς πατριώτης, προφανώς, δεν θέλει. Αν παρ ελπίδα συμβεί και αυτό, θα είναι μία πραγματικά τεράστια απώλεια, αφού σε αυτόν τον ιστότοπο μπορεί κάποιος να βρει σχεδόν «τα πάντα», που έχουν σχέση με το χωριό και τους πατριώτες, από την πρώτη κατοίκηση (πιθανώς και πριν το χίλια π.Χ), μέχρι σήμερα, αυτού του ιστορικού και ευλογημένου τόπου.

Η συνέχιση λειτουργίας της ιστοσελίδας έχει ιδιαίτερη σημασία για το μέλλον (ιδιαίτερα το απώτερο) και τους νεότερους πατριώτες, οι οποίοι θα έχουν την δυνατότητα, αν θελήσουν κάποια στιγμή, να μάθουν οτιδήποτε έχει σχέση με το χωριό των προγόνων τους και τη δική τους καταγωγή.

Ας σημειωθεί πως το κόστος λειτουργίας της ιστοσελίδας είναι περίπου 300-350 ευρώ το χρόνο, ελάχιστο σε σχέση με την εφημερίδα ( τα 4 φύλλα «Αρτοζήνου»κοστίζουν: 4Χ700=2.800 ευρώ, το χρόνο). Και ναι μεν η εφημερίδα ως έντυπο μπορεί να υπάρχει σε κάποια σπίτια πατριωτών, όμως στην πράξη είναι δύσχρηστη (σε σχέση με το internet) και με ποικίλα προβλήματα, αν κάποιος προσπαθήσει να βρει ένα συγκεκριμένο θέμα.

Βιβλιοδεσία "Αρτοζήνου"

Πάντως, η προηγούμενη διοίκηση του Συνδέσμου φρόντισε και έκανε βιβλιοδεσία των φύλλων του «Αρτοζήνου» (από το 1ο-180ο), σε τρεις τόμους, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία. Απομένει να γίνει και ένας 4^ος τόμος, από το 181^ο-224^ο φύλλο, ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία αυτή. Αυτό είναι μια πρόκληση για τη σημερινή διοίκηση του Συνδέσμου, που εκτός των άλλων θα έχει και οικονομικό όφελος, μιας και το ισοζύγιο εσόδων-εξόδων του Συνδέσμου είναι αρνητικό, σύμφωνα με τα τελευταία οικονομικά στοιχεία, που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα.

Δ΄ ΤΟΜΟΣ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ

Το χωριό μας Σέρβου στον αιώνα που πέρασε.

Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξος για τα συλλογικά πράγματα του χωριού μας, όμως η πραγματικότητα δεν μου αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας (εύχομαι και σε αυτό να κάνω λάθος). Ο υπέρ-αιωνόβιος πλέον Σύνδεσμός μας (ιδρύθηκε το 1922), έκανε πολλά και «θαυμαστά» έργα για το χωριό και τους πατριώτες, σε όλους τους τομείς (υποδομές-πολιτιστικά έργα, εκδηλώσεις, βραβεύσεις κλπ) υλοποιώντας στο ακέραιο τους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκε.

Παρά τις τεράστιες δυσκολίες με πολέμους, ανέχειες και αγώνα επιβίωσης, ο 20^ος αιώνας ήταν ένας σημαντικός αιώνας, με τεράστια πρόοδο των πατριωτών. Δικαιούμεθα όλοι να είμαστε υπερήφανοι για το Σύνδεσμό μας, που θα μείνει για πάντα στην ιστορία του χωριού μας, αλλά και στις καρδιές μας. Από την άλλη πλευρά, ανάλογη είναι και η «φθίνουσα» πορεία της ζωής και δράσης στο χωριό, που το χειμώνα έχει μόνο περί τους 20 μόνιμους κατοίκους «να φυλάνε θερμοπύλες», ενώ το 1940 που κηρύχτηκε ο πόλεμος, είχε πάνω από χίλιους. Φυσική, νομοτελειακή εξέλιξη των πραγμάτων…

Πάντως, ας εκφράσουμε οι παλιότεροι την ευχή, για τις νεότερες γενιές των πατριωτών, που υπερέχουν σε όλα σε σχέση με τις δικές μας γενιές, να προσπαθήσουν για το Σύνδεσμο «να σώσουν ότι σώζεται», που λέει και το λαϊκό άσμα…

Στη μνήμη της Ελένης

Θα κλείσω το μικρό αυτό άρθρο, που αφιερώνω στη μνήμη της αείμνηστης Ελένης,

-στο γελαστό και καλοσυνάτο κορίτσι-

με ένα δικό της ποίημα (δημοσιευμένο στο servou.gr) που υπογράφει με το ψευδώνυμο «Αγνώ»

και είναι εμπνευσμένο από το κυπαρίσσι,

που είναι στο κήπο του σπιτιού της, στο χωριό μας Σέρβου.

Λ υ γ ε ρ ό μ ο υ κ υ π α ρ ί σ σ ι

(Κατηγορία ιστοσελίδας: «Ποιήματα» 11 Αυγούστου 2018, Εμφανίσεις: 5118).

Στην άκρη του κήπου μου υψώνεται, ένα δέντρο,

όπου χειμώνα-καλοκαίρι, φωλιάζουν τα πουλιά.

Είναι ψηλό και λυγερό, κυπαρίσσι αιωνόβιο,

από προπάππου φυτεμένο, εκείνα τα χρόνια τα παλιά.

Παιδί, θυμάμαι, μάθαινα από τους μεγάλους ιστορίες,

για όλους εκείνους που το πότισαν,

για λύπες, αγάπες και χαρές από τρεις γενιές,

που ήρθαν και πέρασαν, τα μυστικά τους πίσω άφησαν.

Πολλές φορές, τις βραδιασμένες ώρες,

κοιτώντας το δέντρο, τη βουερή σιωπή του συλλογίζομαι,

και το σκοτάδι που σιγά-σιγά το περιτυλίγει,

φτιάχνει ένα μυστήριο τοπίο, διάφανο, γκρι-μενεξεδή.

Κάποτε, σαν πέφτει η ομίχλη, το δέντρο μια νεράιδα σχηματίζει,

ψηλόλιγνη, με αύρα από κόσμο αιθέριο, αλαργινό,

κι άλλοτε, έναν λυγερόκορμο νέο που τον ορίζοντα ατενίζει,

κι είναι το βλέμμα του γήινο, βουβό και σκεπτικό.

Άλλες φορές, στον ορίζοντα μακριά, ανοίγεται ένα πέλαγο,

σμάρια πουλιά, κατάρτια που αρμενίζουν με πάλλευκα πανιά,

κι άλλες πάλι, καράβια τρικυμιασμένα που πλέουν στο αβέβαιο,

αναζητούν γαλήνη στην ολόδροση του δέντρου αγκαλιά..

Αγνώ
22-7-2018

**********************************************************************************************************************************************************

Η πρώτη σελίδα της εφημερίδας "Αρτοζήνος" από το 1ο και το 224ο φύλλο.