Κύριοι του Δ.Σ  του Συνδέσμου Σερβαίων,, 

Παίρνοντας αφορμή από το άρθρο του Γιώργου Δ. Βέργου στο τελευταίο φύλλο του Αρτοζήνου, επιτρέψετε μου κάποιες σκέψεις.

Ένα μεγάλο μπράβο και ευχαριστώ σε όλους εσάς που ασχολείστε με τα του Συνδέσμου μας. Εύχομαι να συνεχίσετε την προσφορά σας, έχοντας τις καλύτερες ευχές από όλους, ειδικά από εμάς που θα θέλαμε να βοηθήσουμε αλλά είμαστε μακρυά σε απόσταση.

Συμφωνώ απόλυτα με τα γραφόμενα του κ. Βέργου, επιτρέψτε μου λοιπόν να προσθέσω σε αυτά, ότι υπάρχουν και πατριώτες που θέλουν να περνούν μέρες τους στο χωριό αλλά δυστυχώς δεν έχουν στην ιδιοκτησία τους τίποτα.

Μπορεί να μην γεννήθηκαν εκεί όμως όλα τα παιδικά και εφηβικά τους καλοκαίρια και αργίες τα πέρασαν εκεί, δίπλα στο παππού και την γιαγιά.

Αναμνήσεις που δεν ξεχάστηκαν και πολλοί από αυτούς θέλουν με κάθε ευκαιρία να τις περάσουν, μαζί με την αγάπη τους για το τόπο, στα παιδιά τους. Ψάχνουν λοιπόν αφορμές για μονοήμερες, π.χ.15αυγουστος,εστω μια φορά το χρόνο αν μπορούν να έρχονται.... σε μια μόνο μέρα όμως τι να προλάβεις να ζήσεις;

Σε παλαιότερα άρθρα είχα διαβάσει ότι το σχολείο μπορεί να γίνει κάτι σαν ξενώνας.αν λοιπόν είναι εφικτό κάτι τέτοιο και είναι και στις δυνατότητες του συνδέσμου να το πραγματοποιήσει, θα ήταν ευχής έργο.

Πληρώνοντας ένα αντίτιμο , που θα πήγαινε για τις ανάγκες του Συνδέσμου η του χωριού, είμαι σίγουρος ότι αρκετοί πατριώτες θα το επέλεγαν, βοηθώντας υλικά το χωριό μας και συναισθηματικά το εαυτό τους και τους δικούς τους.

Εύχομαι η πρόταση μου αυτή να μην είναι ουτοπική αλλά διαχειρίσιμη, μεσα από οποία προσφορά μπορεί να χρειαστεί η ζητηθεί να δώσει ο  καθένας μας.

Άλλωστε ο Αρτοζήνος είναι παντού

Η φώτο που σας στέλνω είναι αυτοκόλλητο του τίτλου της εφημερίδας μας που έκανα ύστερα από προτροπή της κόρης μου και κοσμεί την κουζίνα μας.

Ευχαριστώ πολύ όλους εσάς, το χωριό μας που υπάρχει και τους προγόνου μας που μας το παραδώσανε..

Καγιουλης Ιωάννης

Σημ. Ο Γιάννης είναι γιός της Σταυρούλας Κ. Ρουσιά,