Χ. Ι. Μαραγκός

Σάββατο σήμερα, 29 Δεκεμβρίου 2018. Βρισκόμαστε πλέον στα πρόθυρα του νέου χρόνου 2019. Ευτυχείς όσοι από εμάς καταφέραμε να συμπληρώσουμε έναν ακόμη χρόνο, στο κατάστιχο της ζωή μας. 

  Όμως, κάποιοι πατριώτες δεν τα κατάφεραν, και το όνομά τους θα μείνει για πάντα «κολλημένο» στο 2018, ως τελευταίο έτος ζωής.  

Είναι οι 24 πατριώτες, που δεν είναι πια κοντά μας, και θεωρώ χρέος μας να αναφέρουμε τα ονόματά τους, τιμώντας έτσι τη μνήμη τους (η σειρά είναι σύμφωνα με την καταχώρηση που έχει γίνει στην ιστοσελίδα servou.gr).

 Οι Σερβαίοι που έφυγαν για πάντα το 2018:

Οι 24 αυτοί θάνατοι των πατριωτών, είναι αναμφισβήτητα το πλέον σημαντικό γεγονός, που συνέβη στο χωριό μας και στους πατριώτες, τη χρονιά που φεύγει.

Ας είναι αιωνία η μνήμη τους. 

Αδρή εικόνα της ζωής στο χωριό το 2018.  

Από το 1960, που άρχισε η συστηματική μετανάστευση των πατριωτών στις μεγάλες πόλεις, η ζωή στο χωριό βαθμιαία έγινε υποτονική, τόσο γιατί περιορίστηκε δραματικά ο αριθμός των μόνιμων κατοίκων, όσο και γιατί δεν υπήρχαν πλέον παραγωγικές δουλειές απασχόλησης. 

Όταν το 1940 κηρύχτηκε ο πόλεμος, στο χωριό ζούσαν περί τους χίλιους κατοίκους. Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι (που ζουν και το χειμώνα εκεί) είναι περί τους τριάντα, δηλαδή ένα ελάχιστο ποσοστό (3%), εκείνου του πληθυσμού. Πραγματική ερήμωση το χειμώνα.

Το κέντρο του χωριού. Εικόνα ερήμωσης τον Νοέμβριο του 2018, όπως την αποτύπωσε ο μόνιμος κάτοικος του χωριού Ν. Αρ. Τρουπής

Αξίζει, νομίζω, τον κόπο να αναφέρουμε ονομαστικά τους μόνιμους κατοίκους του χωριού μας, για το έτος 2018:

*Είναι η μεγάλη οικογένεια του συνταξιούχου δάσκαλου Γιάννη Κ. Ρουσιά (με παιδιά και εγγόνια), που ασχολείται με την κτηνοτροφία.

*Είναι ο Γιάννης Μ. Ρουσιάς με τη γυναίκα του, που έχουν την ταβέρνα-καφενείο στο χωριό, ο Ν. Γ. Λιατσόπουλος (πρόσφατα παντρεύτηκε) με τη μητέρα του που εργάζεται στο Δήμο Γορτυνίας και έχουν και το παντοπωλείο, ο Ν. Τρουπής με τη γυναίκα του, που είναι εκλεγμένη στο Δήμο Γορτυνίας, ο πρώην πρόεδρος του χωριού Ηλίας Σχίζας με τη γυναίκα του, ο Ηλίας Σκούρος με τη γυναίκα του, ο Σούλης Σκούρος και ο Ν. Μπόρας (αν δεν κάνω λάθος) με τη γυναίκα του.

Από τον εορτασμό του Αγίου Κωνσταντίνου στους Αράπηδες, το 2018.

*Επίσης είναι οι δύο Αλβανοί (ο μικρός και ο μεγάλος «Μήτσιος»), που έχουν προσαρμοστεί απόλυτα στις συνθήκες του χωριού και είναι αγαπητοί από τους πατριώτες.

*Ακόμη είναι ο Βαγγέλης Μπουρνάς με τη γυναίκα του, ο Φώτης Παναγόπουλος και ο Γιάννης Παγκράτης, που μένουν στον συνοικισμό Αράπηδες.

Όπως εύκολα μπορεί να συμπεράνει κάποιος, η ερημιά το χειμώνα στο χωριό είναι πολύ μεγάλη, παρόλο που τα Σαββατοκύριακα μπορεί να δει κανείς και κάποιον επισκέπτη ή και κανένα κυνηγό.

Μετά βέβαια το Μάρτιο αρχίζουν να κατεβαίνουν κάποιοι συνταξιούχοι, και το δεκαπενταύγουστο πλέον το χωριό σφύζει από ζωή με τους παραθεριστές πατριώτες, που μπορεί το 2018 να ξεπέρασαν και τους πεντακόσιους. Ας σημειωθεί ότι ελάχιστα ήταν τα σπίτια του χωριού που δεν άνοιξαν το περασμένο καλοκαίρι, έστω για λίγες μέρες.

Βέβαια, κάθε χρόνος που περνάει όλο και περισσότερα σπίτια παραμένουν κλειστά, αφού «φεύγουν» οι παλιοί και οι νεότεροι δεν έχουν το απαιτούμενο ενδιαφέρον (ή δεν μπορούν) να επισκεφθούν το χωριό, παρόλο που μπορούν να βρουν «τα πάντα», για μια άνετη διαμονή λίγων ημερών.

Εικόνα από τον εορτασμό ανήμερα της Παναγίας  το δεκαπενταύγουστο στο χωριό

Σε όλους αυτούς τους πατριώτες, που διαμένουν το χειμώνα εκεί και φυλάνε τις «Θερμοπύλες» του χωριού, οφείλουμε όλοι οι άλλοι Σερβαίοι μεγάλη ευγνωμοσύνη, για ευνόητους λόγους. Πέραν των άλλων, είναι γνωστό πως τα τελευταία χρόνια γίνονται μεγάλες κλοπές στα χωριά της Γορτυνίας.

Η συλλογική μας εικόνα.

Φωτογραφία από την απονομή βραβείων στα Σερβιωτόπουλα, κατά την κοπή της  Πρωτοχρονιάτικης πίτας το 2018.

Είναι ευχάριστο και παρήγορο το γεγονός, πως ο ιστορικός μας Σύνδεσμος «Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ», που διανύει το νέο έτος το 97^ο έτος λειτουργίας του, δεν έχει αδρανοποιηθεί (όπως αρκετοί Γορτυνιακοί Σύλλογοι), ενώ αντίθετα έχει και κάποια ικανοποιητική δραστηριότητα.

Το 2018, ο Σύνδεσμός μας έκανε δύο αξιόλογες εκδηλώσεις, με συμμετοχή αρκετών πατριωτών. Η μία ήταν τον Ιανουάριο, με την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας και την καθιερωμένη απονομή βραβείων σε Σερβιωτόπουλα (επιτυχόντες σε σχολές, απόφοιτοι Πανεπιστημίων κλπ) και η άλλη το δεκαπενταύγουστο στο χωριό, με την Γενική Συνέλευση στο Πολιτιστικό Κέντρο.

Πλέον αυτών, συνεχίστηκε η έκδοση της εφημερίδας «Αρτοζήνος» (8/σέλιδη, κάθε 3 μήνες), όσο και η λειτουργία της ιστοσελίδας servou.gr, με 250 και πλέον νέα άρθρα, που έχουν σχέση με το χωριό και τους πατριώτες. Δύο πολύ σημαντικές συλλογικές δραστηριότητες, κυρίως για την ενημέρωση και την επικοινωνία των πατριωτών.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον πρόεδρο του Συνδέσμου κ. Ι. Κ. Μπόρα και στα μέλη του ΔΣ, που δέχθηκαν να υπηρετήσουν τον Σύνδεσμο με απόφαση της Γ.Σ, αφού δεν υπήρχαν ενδιαφερόμενοι για διενέργεια αρχαιρεσιών, σύμφωνα με το καταστατικό.

Έτσι δεν αδρανοποιήθηκε ο ιστορικός μας Σύνδεσμος και συνεχίζει το πατριωτικό του έργο, στα πλαίσια της σημερινής πραγματικότητας. Ένα έργο πλουσιότατο στην πολυετή πορεία του σωματείου, που συνέβαλε σημαντικά στην αναβάθμιση της ποιότητα ζωής των πατριωτών στο χωριό, κυρίως με τις υποδομές που δημιούργησε (σχολείο, εκκλησία, δρόμους, Πολιτιστικό Κέντρο κλπ). Παράλληλα βέβαια, με τις πολλές κοινωνικές και άλλες εκδηλώσεις, στο χωριό και στην Αθήνα, πρόσφερε διασκέδαση στους πατριώτες, και καλλιέργησε τους μεταξύ των δεσμούς.

Μακάρι οι πατριώτες -παλιότεροι και νεότεροι- να συνεχίσουν να προσφέρουν στο Σύνδεσμο (ότι ο καθένας μπορεί και ότι η συλλογική του συνείδηση του επιβάλλει), έτσι ώστε να συνεχιστεί η λειτουργία του ιστορικού μας Συνδέσμου, για το καλό όλων των απανταχού της γης Σερβαίων, ιδιαίτερα των νέων.

Άλλες εκδηλώσεις στο χωριό.

Ναός Κοίμησης Θεοτόκου Σέρβου. Έργο Μαρίας συζ. Χ. Μαργκού

 Όπως πολλοί πατριώτες γνωρίζουν, συνεχίστηκαν και το 2018 κάποιες παραδοσιακές-πανηγυρικές εκδηλώσεις στο χωριό, που γίνονταν από παλιά.

Έτσι έγινε ο πανηγυρικός εορτασμός της Παναγίας το 15αύγου (χωρίς γλέντι και χορό), και το πανηγύρι του Αγίου Κωνσταντίνου στους Αράπηδες.

Επίσης εορτάστηκαν η «ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ», την Παρασκευή του Πάσχα, καθώς και τα διάφορα ξωκλήσια μας, όπως: Του Αγίου Ανδρέα, του Αγίου Νεκταρίου, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Ιωάννου, του Προφήτη Ηλία και του Αγίου Αθανασίου. 

Πλέον αυτών, έγιναν και οι δύο εορτασμοί των Εθνικών μας εορτών (25^ης Μαρτίου και 28^ης Οκτωβρίου), με δοξολογία και κατάθεση στεφάνου (διπλανή φωτογραφία), από τον πρόεδρο του χωριού Γιάννη Ρουσιά.

Επίσης, το 2018 έγινε εκδήλωση στο συνοικισμό Αράπηδες στη μνήμη του αείμνηστου ιατρού Ηλία Χειμώνα, που υπηρέτησε το Συνδεσμο επί σειρά ετών ως πρόεδρος ή μέλος ΔΣ. Η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε από το Σύνδεσμο Σερβαίων και τον Ορειβατικό σύλλογο "Γκούρα". 

Ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου μας κ. Ι. Ν. Βέργος παρέδωσε στην οικογένεια του Ηλία, τιμητική πλακέτα.

Πρέπει ακόμη να σημειώσουμε πως το 2018 επισκέφθηκε το χωριό μας ο παππάς αρκετές φορές, τό σο για τη λειτουργία της Κυριακής, όσο και άλλες έκτακτες ανάγκες. Επίσης ο αγροτικός γιατρός, από το Κέντρο Υγείας Δημητσάνας, το επισκεπτόταν ( νομίζω) μια φορά την εβδομάδα.

Οι Τοπικές Αρχές.

Το χωριό μας, ως γνωστόν, ανήκει στο Δήμο Γορτυνίας, που περιλαμβάνει 125 χωριά περίπου και έχει πρωτεύουσα τη Δημητσάνα. Εκλεγμένος εκπρόσωπος του χωριού στο Δήμο είναι ο Γιάννης Ρουσιάς και εκλεγμένη στο ΔΣ είναι η Μαρίνα Διαμαντοπούλου, σύζ. Ν. Τρουπή, η οποία είναι και πρόεδρος της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιτροπής Του Δήμου.

Από πλευράς Κοινοτικών έργων, έγιναν κάποια έργα στο χωριό, παρόλο που η χώρα βρίσκεται σε οικονομική κρίση την τελευταία δεκαετία και υπολογίζεται πως έχει απολέσει το 25% του Εθνικού της εισοδήματος.

Σημαντικό έργο είναι η χρηματοδότηση για την μετατροπή του δημοτικού σχολείου σε ξενώνα, για άτομα ειδικών κατηγοριών. Έχει κατακυρωθεί το έργο και η εταιρία κατασκευής σύντομα αναμένεται να κάνει έναρξη εργασιών. Επίσης σημαντική είναι η απόφαση της Περιφέρειας Πελοποννήσου, για διάθεση 200.000 χιλ. ευρώ για έργα στο δρόμο Σέρβου-Αράπηδες-Κοκκινοράχη, για τα οποία αναμένεται σύντομα η κατασκευή.

Ανακατασκευή Αραπαίικης βρύσης

Πλέον αυτών, στο κάτω μέρος του χωριού ολοκληρώθηκε ο περιφερικός δρόμος πυρασφάλειας, και έγινε και το έργο υδροδότησης του συνοικισμού Αράπηδες, που εκκρεμούσε για πολλά χρόνια. Στο συνοικισμό έγινε και ανακατασκευή της παλιάς βρύσης στο βράχο, με πρωτοβουλία και έξοδα των ίδιων των Αραπαίων, στους οποίους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.

Επίλογος

Αν επιχειρήσω να περιγράψω συνοπτικά την εικόνα που έχω στο μυαλό μου, για το χωριό και το Σύνδεσμο τη χρονιά που φεύγει, νομίζω πως αυτή είναι αρκετά θετική. Εκ φύσεως είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, και θέλω να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο.

Με άλλα λόγια πιστεύω πως το χωριό θα συνεχίσει να υπάρχει «για πάντα», έστω και με καλοκαιρινές μόνο επισκέψεις των πατριωτών.

Δεν μπορεί ένα χωριό, σαν το δικό μας, με το ερειπωμένο κάστρο του και με ρίζες που μπορεί να φτάνουν μέχρι την Μυκηναϊκή εποχή (13^ος αιώνας π.χ.), να «σβήσει» εύκολα. Ένα χωριό με το καθολικό του μοναστήρι στο απώτερο παρελθόν (στην περιοχή που σήμερα είναι το ξωκλήσι του Αγιαντριά), και με αρχαία που βρέθηκαν στην περιοχή: Δύο κιονόκρανα που φυλάσσονται στο κοινοτικό γραφείο και ένα ψηφιδωτό του 4^ου μ.χ., σύμφωνα με την Αρχαιολογική Υπηρεσία της Σπάρτης, στην οποία παραδόθηκε το εύρημα (το ψηφιδωτό αυτό βρέθηκε πριν 20 χρόνια, κατά τη διάνοιξη του δρόμου στον Αγιαντριά, από το Σύνδεσμο).  Πλαϊνή φωτογραφία.

Είναι ένα χωριό του Σέρβου, με έναν ιστορικό και πολύ δημιουργικό Σύνδεσμο, και με κατοίκους αγωνιστές στους αγώνες του Έθνους, και πολύ δημιουργικούς ανθρώπους στην προσωπική τους ζωή, με πάμπολλες επιτυχίες. Ιδιαίτερα να μην ξεχνάμε τη «μαστορική τέχνη» πλείστων Σερβαίων, κυρίως του περασμένου αιώνα. 

Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως για την «επιβίωση» του χωριού όλα τελικά εξαρτώνται από μας τους ίδιους τους Σερβαίους, σημερινούς και αυριανούς. Δεν έχουμε παρά να βάλουμε όλοι τα δυνατά μας, όσο και όπως ο καθένας μπορεί, ώστε να μη σβήσει το χωριό.

Η ιστορία του Τόπου μας, ο αγώνας και οι θυσίες των πατριωτών, μας το επιβάλλουν.

          Κ α λ ή   χ ρ ο ν ι ά   τ ο   2 0 1 9 ,  γ ι α   ό λ ο υ ς   τ ο υ ς   π α τ ρ ι ώ τ ε ς .